Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΠΑΡΧΙΑΣ ΔΟΜΟΚΟΥ ΣΤΙΣ ΕΠΑΛΞΕΙΣ ΤΟΥ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟΥ ΑΓΩΝΑ

(Απο το ημερολόγιο του Κατσή)

Η ανταρτοομάδα τον Νάκου Μπελή γίνεται συγκρότημα

0 λαός της περιφέρειας Δομοκού είχε πλούσιες αγωνιστηκές παραδόσεις στην διάρκεια του Εθνικού Απελευθερωτικού Αγώνα 1941 1944 εναντία στους ξένους καταχτητές. Πρόσφερε σημαντικές υπηρεσίες στο ΕΑΜικό Κίνημα. Και μετά τη Βάρκιζα οι διωκτικές «αρχές» της επίσημης εξουσίας και του παρακράτους δε μπόρεσαν να κάμψουν το ηθικό αυτού του δημοκρατικοί λαού.

Μια αρκετά εντυπωσιακή απόδειξη γι’ αυτό είναι και το γεγονός, ότι ακριβώς από επαναστάτες αγωνιστές αυτής της περιφέρειας συγκροτείται στα τέλη του Μάη 1946 ένα πρώτο αντάρτικο συγκρότημα με αρχηγό τον συμπατριώτη τους, τον ακουστό καπετάνιο του ΕΛΑΣ Νάκο Μπελή.

Σημαντικός ήταν ο ρόλος των γερών κομματικών οργανώσεων των χωρίων με επίκεντρο την Αγόριανη, τη Σκάρμιτσα, την Καΐτσα κλπ., καθώς και των Αχτιδικών Επιτροπών του ΚΚΕ του Δομοκού, με Α’ γραμματέα τον Βασίλη Μωραϊτόπουλο, και του ΑΚΕ, με Α' γραμματέα το Μάτσο Παπαπακώστα, των γραμματέων των ΚΟΒ των χωριών της Αγόριανης Σωτήρη Καζάζο, της Σκάρμιτσας Μιχάλη Αλβανό της Καΐτοας Χρηστό Φωτάκη.

Στην καταπληκτική τους πλειοψηφία όλοι αυτοί που αποτελούσαν αυτό το σημαντικό αντάρτικο συγκρότημα, εκτός απ’ τη γνωστή επαναστατική τους δράση στο παρελθόν, είχαν δοκιμάσει αρκετές φορές το βούρδουλα του χωροφύλακα, το ρόπαλο των παρακρατικών συμμοριών μα και όλα όσα πέρασαν δεν ήταν εγγύηση ότι αν θα ξαναπέφταν στα χέρια των ληστοσυμμοριών του Σούρλα και του Βουρλάκη θα γλίτωναν.

Αντίθετα αυτό προϋπέθετε σίγουρο μαχαίρι. Μα και οι ίδιοι το γνώριζαν τώρα και καταλάβαιναν καλά ότι μονάχα ο δρόμος του βουνού ήταν ο μοναδικός για τη σωτηρία τους.

Παραθέτουμε τα ονόματα των 35 που πήραν μέρος στην πρώτη μάχη στο Ψηλό Κοτρωνι Κάίτσας

1. Βλαχογιώργος Μήτσος - Ανω Αγόριανη Δομοκού.

2. Γκουζέλος θανασης — Νεζερός Δομοκού.

3. Ζαβογιάννης Σεραφείμ — Σκάρμιτσα Δομοκού.

4, Λιάσκας Παντελής (Πελοπίδας) - Λουτράκι Κόρινθου.

5. Κουτσάφτης Μήτοος (Τζίμης) — Ασβέστης Φθιώτιδας.

6. Μπελής Νάκος - Ομβριακή Δομοκού.

7. Παλαιολόγου Κώστας - Τζουμέρκα Άρτας

8 Αλβανός Μιχάλης - Σκάρμιτσα Δομοκού

9 Αποστολάκης Θανάσης — Άνω Αγόριανη Δομοκού

10. Αναστασίου Χρηστός — Καΐτσα Δομοκού

11 Βαφέας Χρηστός - Σκάρμπισα Δομοκού.

12. Βασιλόπουλος Νίκος — Πουρνάρι Δομοκού.

13. Βλαχογιώργος Αλέκος - Άνω Αγόριανη Δομοκού.

14. Βαλίδης Δευτέρας — Σκάρμπισα Δομοκού.

15. Ζάχος Θανάσης - Σκάρμιτσα Δομοκού.

16. Καλατζής Θύμιος (Κουνέλας) - Δομοκός.

17. Κατσακιώρης Μιχάλης — Άνω Αγόριανη Δομοκού.

18 Κουτσοχέρας Μιχάλης - Άνω Αγόριανη Δομοκού

19. Κοντονασιόπουλος Γιώργος - Κάτω Αγοριανη Δομοκού.

20. Κακάβας Θύμιος — Χιλιαδού Δομοκού.

21. Καψάλης Φώτης — Λεύκα Δομοκού.

22. Καρατζιάς Βασίλης - Τσουφλάρι Δομοκού

23. Κουτρούμπας Νίκος (Κουρεμένος) — Καΐτσα Δομοκού.

24. Κέντρος Κώστας - Σμόκοβο Καρδίτσαα

25. Λιλής. Κώστας — Κάτω Αγόριανη Δομοκού.

26. Λιόλιος Θεόδωρος — Σκάρμιτσα Δομοκού.

27. Μπάκας Γιώργος Λευκό Δομοκού.

28 Μητρολιάς Γιώργος Σκάρμιτσα Δομοκού

. 29. Ξηροτύρης Χρηστός — Βελεσιώτες Δομοκού.

30. Ξυνοτρούλιας Σωτήρης — Σκαρμιτσα Δομοκού.

31. Παρδαλής Νίκος — Λαμία.

32. Παπαδόπουλος Χρηστός - Κάτω Αγόριανη Δομοκού

33. Πρίζας Γιώργος - Λαμία.

34. Σανίδας Γιάννη^, (Γϊάγκος) - Καΐτσα Δομοκού.

35. Συκάς Κομνάς — Κάτω Αγόριανη Δομοκού.

Πριν ξεκινήσουν για τις πρώτες εμφανίσεις στα χωριά της περιφέρειας. σιη θέση Μακροχώραφο Μετόχι που βρίσκεται ανάμεσα στην Άνω και Κάτω Αγόριανη, όπως ήταν συγκεντρωμένοι όλοι τους, μίλησε σε συντομία ο αρχηγός Νάκος Μπελής.

Όπως πάντα, έτσι κι αυτή την φορά τους μίλησε ανοιχτά, κοφτά και σταράτα, λέγοντας περίπου τα παρακάτω: «Συναγωνιστές, φθάνει πια η υπομονή και η εξαναγκαστική λουφα, φθάνουν οι εξευτελισμοί, οι ξυλοδαρμοί, οι βασανισμοί, οι σκοτωμοί, οι σφαγές των συναδέλφων μας, πατριωτών αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης.

Περνάμε απο σήμερα στην ταχτική του ανταρτοπόλεμου, στη μορφή της ένοπλης πάλης, να απαντήσουμε στο τρομοκρατικό όργιο της αντίδρασης με τα ίδια μέσα, να υπερασπίσουμε τη ζωή μας, τη ζωή και την τιμή των αδερφών μας, των γονιών μας. Γνωρίζουμε σε όλη την έκταση τις δυσκολίες του αγώνα που αρχίζουμε. Το δρόμο που παίρνουμε δεν τον επιθυμούσαμε. Ωστόσο για μας άλλος δρόμος για σήμερα, δεν υπάρχει. Το δίλημμα που μπαίνει μπροστά μας είναι ένα. ή να αντισταθούμε και να αυτουπερασπισθούμε παλικαρίσια όπως αξίζει σε περήφανους Έλληνες πατριώτες, ή να σταυρώσουμε τα χέρια να υποταχθούμε, να δεχόμαστε να μας σφάζουν τα καθάρματα της κοινωνίας σαν τα κατσίκια». (Είναι παρμένα από γράμμα του Μήτσου Βλαχογιώργου το Δεκέμβρη του 1985)

. Μια σύντομη παρουσίαση των πρώτων ανταρτών Να ποιοι ήταν οι σκοποί, τα ονόματα, η βιογραφία, από ποιο χωριό κατάγονταν, οι λόγοι που τους εξανάγκασαν να βγουν στο Βουνό. Στο σύνολό τους οπαδοί του ΕΑΜ, της ΕΠΟΝ και του ΚΚΕ, αγνοί πατριώτες κι αγωνιστές της Εθνικής Ανάστασης, ανάμεσα τους μαχητές και καπετάνιοι του ΕΛΑΣ. Είχαν σπίτια, ήταν νοικοκυραίοι αγρότες, δούλευαν στα χοράφια τους και έβγαζαν με τον ιδρώτα τους το ψωμί της φαμίλιας τους.

Ηταν φιλήσυχοι άνθρωποι, δεν πείραζαν κανέναν και δεν ζητούσαν από κανέναν τίποτα. Το μόνο που απαιτούσαν ήταν να έχουν το δικαίωμα του ισότιμου Έλληνα πολίτη. Αυτούς τους Έλληνες πατριώτες αγωνιστές προσπαθούσε τότε η αγγλόδουλη «κυβέρνηση» της Αθήνας να τους παρουσιάσει στη Λεγάμενη Βαλκανική Επιτροπή στη διορισμένη απο την αντιδραστική πλειοψηφία του ΟΗΕ, σαν δήθεν εθελοντές κάποιων διεθνών ταξιαρχιών που το κέντρο εκπαίδευσης βρισκόταν τάχατες στο Μπούλκες της Γιουγκοσλαβίας, οι «έξωθεν εισβολείς* όπως συνήθιζαν να τους αποκαλούν.

Ενάντια σε τέτοιους αγωνιστές Έλληνες πατριώτες στρεφόταν και το άλλο σκέλος της φασιστικής προπαγάνδας, όπως η καρμανιόλα ίου Γ' ψηφίσματος, με πιο γνωστή σκηνοθετημένη ρετσινιά «θέλουν την απόσπαση ενός μέρους της ελληνικής επικράτειας*

Μ’ αυτό το ανύπαρκτο κατηγορητήριο και με βάση αυτό το γκεμπελίστικο νόμο στάλθηκαν στα στρατοδικεία και στη συνέχεια στα εκτελεστικά αποσπάσματα χιλιάδες αθώοι Έλληνες πολίτες δημοκράτες. Ανάμεσά τους και μια σειρά συμπατριώτες από αυτή την περιφέρεια.

Αναφερόμαστε σε ένα παράδειγμα που δημοσιεύτηκε στο «BHMA» στις 26 ΟκτώΒρη 1946 με τον τίτλο: «ENNΕA ΕΚΤΕΛΕΣΕΙΣ».

«Την 7ην πρωινήν σήμερα εξετελέσθησαν στη Λάρισα οι καταδικασθέντες την παρελθούσα Δευτέρα απ' το έκτακτο στρατοδικείο οι υπαξιωματτκοί και στρατιώτες της 42 Ταξιαρχίας.

Αυτοί ήταν οι εξής: Β. Σαρήμπας απ τη Λάρισα, Β. Κατσαντώνης απ' το Μεσοχώρι Τρικάλων και Β. Τσεκούρας απ’ τη Μακρυράχη Καρδίτσας - λοχίες και Α. Οικονόμου απ’ το Παλιομοναστιρο Τρικάλων, Α Αγοραστός απ’ τη Λάρισα, Β. Τσάτσος απ τα Τρίκαλα Μάρκου Ιεροσουλάς απ’ το Βόλο, Β. Δριτσέλος απ’ την Καλαμπάκα και Δ. Μεγας απ' της Σοφάδες — στρατιώτες». Οι άτυχοι αυτοί αγωνιστές αν δεν έπεφταν στα νύχια των γερακιών του φασισμού αναμφισβήτητα θα ήταν κι αυτοί ανάμεσα στην αντάρτικη πρωτοπορία. Οι Ελληνίδες μανάδες έστειλαν τα παιδιά στον εθνικό Ελληνικό στρατό να υπηρετήσουν για την πατρίδα και η πουλημένη στους Άγγλους κυβέρνηση της Αθήνας τους έστειλε στον τάφο.