Σφίγγουν τα «λουριά», οι μεγάλες τουλάχιστον ασφαλιστικές εταιρίες στην προσπάθειά τους να συμμαζέψουν τα πράγματα και να αντιμετωπίσουν το τεράστιο πρόβλημα που έχει δημιουργηθεί με τις πιστώσεις και καθυστερήσεις στην απόδοση των ασφαλίστρων από διαμεσολαβητές.
Μέσα από πρακτικές ετών και παροχή διευκολύνσεων από τις ασφαλιστικές προς τους διαμεσολαβούντες με στόχο πέραν των άλλων και την προσέλκυση και διατήρηση της παραγωγής, το πρόβλημα πήρε μεγάλες διαστάσεις. Τόσο μεγάλες που χαρακτηρίζεται πλέον ως ωρολογιακή βόμβα, όχι μόνο για συγκεκριμένες εταιρίες, αλλά και για το σύνολο της αγοράς.
Παρόλο που το ακριβές μέγεθος, δεν μπορεί να προσδιοριστεί με ακρίβεια, άνθρωποι της αγοράς επισημαίνουν, ότι ένα ποσοστό της τάξεως του 40% των διαμεσολαβούντων, δεν έχει τη δυνατότητα να επιστρέψει τα χρήματα των ασφαλίστρων στις εταιρίες. «Ιλιγγιώδες» είναι επομένως και το ποσό που προκύπτει και το οποίο μπορεί να φτάνει σύμφωνα με κάποιες εκτιμήσεις και στα επίπεδα των 500 εκατ. ευρώ ή και ακόμα παραπάνω.
Είναι προφανές, ότι αν ένα ποσό αυτών των επιπέδων, θεωρηθεί ως επισφάλεια και δεν εισπραχθεί, η πίεση εξεύρεσης κεφαλαίων για τις ασφαλιστικές θα είναι ακόμα μεγαλύτερη απ’ ότι διαμορφώνεται στα πλαίσια του Solvency II, όπου επίσης τα χρονικά περιθώρια αρχίζουν πλέον να στενεύουν σημαντικά.
Από τη μία πλευρά δηλαδή, είναι η απαίτηση της άμεσης επιστροφής των ασφαλίστρων στις εταιρίες και από την άλλη η προφανής αδυναμία πληρωμής από ένα μεγάλο ποσοστό διαμεσολαβούντων.
Οι μεγάλες ασφαλιστικές πάντως, για να αντιμετωπίσουν την κατάσταση, αλλάζουν στο εξής με άμεση μάλιστα εφαρμογή, την πολιτική τους και φαίνεται, ότι ήρθε ή «ώρα της αλήθειας» για το μεγάλο αυτό θέμα. Μία εταιρία για παράδειγμα, ακόμα και για ένα μήνα πίστωση, ζητά εμπράγματες εγγυήσεις (σπίτι, γραφείο, κλπ) από τους διαμεσολαβούντες, ενώ η Εθνική Ασφαλιστική, εφάρμοσε το πινάκιο, με απόδοση ασφαλίστρων τον επόμενο μήνα της παραγωγής.
Να υπενθυμίσουμε, ότι το πρόβλημα εντοπίζεται στις Γενικές ασφάλειες και ειδικότερα στον κλάδο του αυτοκινήτου, όπου μερίδα διαμεσολαβούντων δεν απέδιδαν στις ασφαλιστικές εταιρίες τα ασφάλιστρα που εισέπρατταν από τους πελάτες τους. Οι διακανονισμοί για τις πληρωμές των ασφαλίστρων έφταναν τους 4 μήνες, χωρίς να λείπουν και φαινόμενα 5 – 6 μηνών.
Το δίλημμα των εταιριών μέχρι σήμερα ήταν, ότι από τη μια πλευρά ήθελαν τη ρευστότητα, από την άλλη όμως δεν ήθέλαν να χάσουν παραγωγή και συνεργάτες.
Οι διακανονισμοί αυτοί όπως είναι αναμενόμενο, δε γίνονται μόνον ως συνέπεια της οικονομικής κρίσης. Σε πολλές περιπτώσεις γίνονται με αφορμή την κρίση.
Με αυτόν τον τρόπο διαχείρισης των ασφαλίστρων, πολλοί βρίσκουν την ευκαιρία να αποκτήσουν δωρεάν κεφάλαια για ένα σημαντικό χρονικό διάστημα χρηματοδοτώντας έτσι την ανάπτυξή τους ή να εκμεταλλευθούν με κάποιο άλλο τρόπο τα χρήματα από τα ασφάλιστρα μέχρι την απόδοσή τους στις ασφαλιστικές εταιρίες.
Η αλλαγή των δεδομένων σε επίπεδο εποπτείας της αγοράς τα τελευταία χρόνια και το πέρασμα της αρμοδιότητας στην Τράπεζα της Ελλάδος, δημιουργεί ένα νέο ασφυκτικό περιβάλλον άμεσης αντιμετώπισης της κατάστασης.
Αν ισχύσουν δε οι κατευθύνσεις του Solvency II για άμεση πληρωμή κατά τα πρότυπα του κλάδου Ζωής, τότε θα πρέπει να θεωρείται δεδομένο ότι στο νέο περιβάλλον, δε θα έχουν θέση τέτοιες πρακτικές.
Πηγή: www.insuranceworld.gr
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου