ΘΑΛΕΙΑ ΒΟΤΛΑ (1898-1987)
Ή Θάλεια Β. Βοΐλα, τό γένος Σταλιού, έφυγε από αυτόν τον κόσμο στις 24 ’Οκτωβρίου 1987 διακριτικά όπως είχε ζήσει.
Οί καταβολές της άποτελούν υπόμνηση ενός λαμπρού ελληνισμού πού απλωνόταν άπό τήν Κωνσταντινούπολη ως τήν ’Ανατολική Ρωμυλία καί τή Θράκη. Ή μητέρα της, τό γένος Κουγιουμτζόγλου, καταγόταν άπό τή Φιλιππούπολη καί ό πατέρας της ήταν καπνέμπορος τής Κομοτηνής. Τό έβδομο καί τελευταίο παιδί τής οικογένειας, ή Θάλεια, γεννήθηκε στή Χάλκη των Πριγκιπονήσων στις 21 Σεπτεμβρίου 1898 καί έχασε τόν πατέρα της όταν ήταν μόλις πέντε ετών.
Ό πρώτος παγκόσμιος πόλεμος τήν βρήκε μαθήτρια στό Ζάππειο Παρθεναγωγείο Κωνσταντινουπόλεως άπό όπου έφυγε για τήν ’Αθήνα μόνη, γιατί ή μητέρα της βρισκόταν άποκομμένη στήν Κομοτηνή. ’
Έζησε έκτοτε με τή μεγάλη της άδελφή Ούρανία Ζηρίνη καί τή συνομήλικη έξαδέλφη της Λιλή στήν ’Αθήνα καί τή Δρέσδη. Τελείωσε τό Σχολείο Τριανταφυλλίδη στήν ’Αθήνα καί πήρε τό δίπλωμα Du Cours Supérieur de l’Institut Supérieur d’Études Françaises (1920) καί άργότερα τό Proficiency in English άπό τό Cambridge.
Παντρεύτηκε τόν γιατρό Βασίλειο Βοΐλα στις 21-5-1924, πού άργότερα διετέλεσε υπουργός 'Υγιεινής σε τέσσερις μεταπολεμικές Κυβερνήσεις. ’
Άτομο προικισμένο με ιδιαίτερη εύφυΐα, ύπεραναπλήρωσε τήν έλλειψη πανεπιστημιακών σπουδών μέ τήν προσωπική της επιμέλεια, ώστε να αποκτήσει μιά ασυνήθιστη γιά κοπέλα τής εποχής της μόρφωση. Γνώριζε τρεις γλώσσες, πέραν τής ελληνικής, καί τά έργα τών κλασικών συγγραφέων (Ελλήνων, Άγγλων, Γάλλων καί Γερμανών).
Πρώτη έξαδέλφη τής Μέλπως Λογοθέτη Μερλιέ (οι μητέρες τους ήταν αδελφές) καί στενή της φίλη, συνδέθηκε άκόμα μέ πολλές διασημότητες τής έποχής της, τόν Κωστή Παλαμά, τόν Αλέξανδρο Δελμοΰζο καί τόν Ελευθέριο Βενιζέλο.
Επέβαλε στον εαυτό της τό λιτό ήθος ενός ελληνισμού πού έζησε μέ τήν αίσθηση μιας άποστολής καί άφιερώθηκε στήν υπηρεσία του έθνους. Άπό τήν προσφορά αύτή, πού προσφέρθηκε πάντα εθελοντικά, μέ ζήλο καί άφοσίωση, σημειώνουμε εδώ μερικά δείγματα:
Πριν άπό τόν Β' Παγκόσμιο Πόλεμο 1934-1940. Μέλος τού Συμβουλίου καί Ταμίας τής Παπαστρατείου Σχολής Παιχνιδιών, μέ Πρόεδρο τή Μαρία Σβώλου.
Μέλος τής Εφορίας του Έθνικοΰ Παιδικού Στάθμου Νέας ’Ιωνίας του 'Υπουργείου Κοινωνικής Ιΐρονοίας.
Μέλος τοΰ Συμβουλίου τής Βιοτεχνικής καί Επαγγελματικής Σχολής «TÒ σπίτι τοΰ Κοριτσιού», μέ Πρόεδρο τήν ’Αγγελική Χατζημιχάλη.
Κατά τον Πόλεμο 1940-1941. ’Εντεταλμένη στήν ’Οργάνωση τής ’Αρχιεπισκοπής ’Αθηνών «Στρατευμένη Πρόνοια». 'Υπεύθυνος γιά τήν ενορία του 'Αγίου Σπυρίδωνος Σταδίου καί τήν Καισαριανή.
Μέλος τοΰ Συμβουλίου τής Διοικήσεως των Φιλοπτώχων Ταμείων τής 'Ιερός ’Αρχιεπισκοπής ’Αθηνών.
'Υπεύθυνη για τόν "Αγιο Διονύσιο Σκουζέ, τόν "Αγιο Σπυρίδωνα Σταδίου καί τήν Κηφισιά. Κατά τήν Κατοχή 1941-1944.
’Εθελόντρια Προϊσταμένη τής Διευθύνσεως Περιθάλψεως, μέ βαθμό Διευθυντοΰ Β', τοΰ ’Εθνικού ’Οργανισμού Χριστιανικής ’Αλληλεγγύης, ΕΟΧΑ
Μέλος τού Κεντρικού Συμβουλίου τής ’Αποστολής του Ελβετικού Έρυθροΰ Σταυροΰ για τήν παροχή γάλακτος στα βρέφη.
Διευθύνουσα του Τμήματος Φοιτητικών Συσσιτίων τής Επιτροπής Διαχειρίσεως Βοήθειας προς τήν Ελλάδα τοϋ Διεθνούς Έρυθροΰ Σταυροΰ.
Μετά τον πόλεμο. 1945-1953 Εθελόντρια άδελφή τοΰ Έλληνικοΰ Έρυθροΰ Σταυροΰ στο Στρατιωτικό Νοσοκομείο ’Αναπήρων επί τετραετία, καί μετά σέ διάφορα Νοσοκομεία καί Κέντρα.
Διοικητικός Διευθυντής καί Εντεταλμένη Σύμβουλος τοΰ ’Ινστιτούτου Έρεύνης Νοσημάτων Θώρακος μέ μικροακτινογραφήματα. Μέλος τοΰ Γενικοΰ Συμβουλίου τοΰ Πατριωτικοΰ 'Ιδρύματος.
’Από τό 1953 ως τό 1956 Β' ’Αντιπρόεδρος. 1956-1964 Πρόεδρος τοΰ Γενικοΰ Συμβουλίου τοΰ Πατριωτικοΰ Ιδρύματος Κοινωνικής Προνοίας καί Άντιλήψεως —ΠΙΚΠΑ— καί Σύνδεσμος μέ τήν UNICEF.
’Αντιπρόεδρος τοΰ Διοικητικοΰ Συμβουλίου τής Σχολής Έπισκεπτριών ’Αδελφών καί Νοσοκόμων τοΰ 'Υπουργείου Προνοίας. 1965-1969
Μέλος τής Κεντρικής Εφορίας Αιμοδοσίας τοΰ Έλληνικοΰ Έρυθροΰ Σταυροΰ. Μέλος τής Εφορίας τής Επιτροπής Βοήθειας τοΰ Σταθμοΰ Α' Βοηθειών τοΰ Ε.Ε.Σ.
'Ιδρυτικό Μέλος τοΰ Διοικητικοΰ Συμβουλίου τοΰ Κέντρου Μικρασιατικών Σπουδών άπό τή σύστασή του σέ νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου τό 1962 καί εθελόντρια συνεργάτρια τοΰ Κέντρου στό Τμήμα χειρογράφων.
Γενική Γραμματέας τοΰ Διοικητικού Συμβουλίου τοΰ Κέντρου Μικρασιατικών Σπουδών (1962-1987).
Άπό τό Σεπτέμβριο 1969 μέλος τοΰ Διοικητικοΰ Συμβουλίου τοΰ ’Ασύλου ’Ανιάτων καί Γραμματέας τοΰ Διοικητικοΰ Συμβουλίου.
Πρόεδρος τοΰ ’Ασύλου ’Ανιάτων καί τοΰ 'Ιδρύματος Περιθάλψεως Χρονίως Πασχόντων (1970-1980). Παραιτήθηκε τό 1980, λόγω ασθένειας τής καρδιάς.
Παράσημα
. 'Η ελληνική κοινωνία, αναγνωρίζοντας τήν προσφορά τής Θάλειας Βοΐλα, τήν τίμησε μέ ηθικές άμοιβές. Τις καταγράφουμε εδώ πληροφοριακά, γνωρίζοντας ότι τής ίδιας ή μεγάλη σεμνότητα ποτέ δέν τής έπέτρεψε να τις κάνει γνωστές ακόμα καί στούς στενούς οικείους της:
1. Στρατιωτικόν Μετάλλιον Έξαιρέτων Πράξεων.
2. Μετάλλια του Ελληνικού Έρυθροΰ Σταυρού, άργυροϋν, μετ’ άστέρος κλπ. καί τελευταία το «Χρυσοϋν Μετάλλιον ’Αθήνας Μεσολωρά επ αρετή» (σύνολο εννέα μετάλλια).
3. Μετάλλιον τής ’Αρχιεπισκοπής ’Αθηνών γιά τήν «Εύδόκιμον συμβολήν» εις τήν ΕΟΧΑ.
4. Μετάλλιον του Δήμου ’Αθηναίων.
5. Χρυσούς Σταυρός τού Τάγματος Εύποιίας.
6. Ταξιάρχης τού Τάγματος Εύποιίας.
Βαθμοί στο Σώμα ’Αδελφών.
16-12-1952 ’Αδελφή Α\
19-4-1974 Προϊσταμένη ’Αδελφή Α'.
12-4-1981 ’Επιθεωρητής ’Αδελφή.
Μέ το θάνατο τής Θάλειας Βοΐλα λιγοστεύει μιά γενιά Ελλήνων πού άναλώθηκαν στήν υπηρεσία τού συνόλου. Δεν θά ξαναδούμε το είδος αύτό στο δικό μας βίο.
ΘΑΝΟΣ ΒΕΡΕΜΗΣ
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου