Σκέψεις με αφορμή ένα άρθρο στο Βήμα της Κυριακής
31 Οκτωβρίου 2010 με τίτλο:
« Τα καλύτερα δημόσια σχολεία στην Ελλάδα».
Η αρθρογράφος του Βήματος ενώ κάνει στην αρχή σωστές παρατηρήσεις για «Πατρίκιους» και «πληβείους», για περιοχές στις οποίες κατοικούν ομάδες υψηλού οικονομικού και βιοτικού επιπέδου και για περιοχές φτωχές, υποβαθμισμένες και αγροτικές χρησιμοποιεί έναν παραπλανητικό τίτλο για να συγκρίνει τα σχολεία αυτά μόνο με βάση την επιτυχία των μαθητών στις πανελλαδικές εξετάσεις.
Ενώ στην αρχή μιλάει για το ότι η έρευνα που διενεργήθηκε βασίστηκε στους επίσημους καταλόγους του υπουργείου Παιδείας και αποκαλύπτει τη βαθιά ταξική εικόνα της δημόσιας εκπαίδευσης στη συνέχεια συγχέει τη σύγκριση και μπερδεύει τα μεγάλα ιδιωτικά σχολεία της Αθήνας, που όλοι ξέρουμε ποια παιδιά φοιτούν και τι υποστήριξη έχουν με τα δημόσια σχολεία. Η παράθεση στη συνέχεια των απόψεων της υφυπουργού Παιδείας κ. Χριστοφιλοπούλου, αποκαλύπτει αυτό που η Ομοσπονδία μας επισημαίνει στην τελευταία εισήγηση προς τις γενικές συνελεύσεις των ΕΛΜΕ. Αλλά τι είπε η υφυπουργός;
«Με πρότυπο τα σχολεία που αρίστευσαν, τα καλύτερα παραδείγματα από όλη την επικράτεια- θα βελτιώσουμε όλα τα σχολεία της χώρας» λέει σχετικά στο «Βήμα» η υφυπουργός. «Αριστεία όμως δεν είναι μόνο η επιτυχία στις εξετάσεις αλλά και η συμμετοχή σε καινοτόμες δράσεις,γι΄ αυτό και εφέτος στο υπουργείο Παιδείας θα βραβεύσουμε τους εκπαιδευτικούς και τα σχολεία που καινοτόμησαν»
Και πως θα λυθεί το πρόβλημα της ανισότητας σύμφωνα με την υφυπουργό; Προς αυτή την κατεύθυνση προτείνει το πρόγραμμα των Ζωνών Εκπαιδευτικής Προτεραιότητας. Δηλαδή την επισημοποίηση της ανισότητας στην εκπαίδευση. Τα σχολεία με επιδόσεις στις εξετάσεις και με καινοτόμες δραστηριότητες θα έχουν άλλη αντιμετώπιση από τους «πληβείους» που δεν μπορούν να αποδώσουν σ’ αυτούς τους τομείς.
Και τι λέει η Ομοσπονδία μας που μας βρίσκουν απόλυτα σύμφωνους;
«Οι εξαγγελίες για το «νέο σχολείο» προετοιμάζουν το έδαφος για την παράδοσή του στην Τοπική Αυτοδιοίκηση και τη λογική της αγοράς και των επιχειρήσεων.
Ο δρόμος αυτός άνοιξε ήδη με την ψήφιση του «Καλλικράτη» και του νέου νόμου για τη «δια βίου μάθηση». Η εκ νέου θεσμοθέτηση της αξιολόγησης της σχολικής μονάδας (ν.3848/10 αρ. 32) και η σύνδεσή της με την εκπόπνηση του «τοπικού προγράμματος υποστήριξης της εκπαίδευση και δια βίου μάθηση» που θα κάνουν οι Δήμοι (ν. 3879 /10 αρ. 22) αμφισβητούν τις διαβεβαιώσεις της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου Παιδείας πως «η αξιολόγηση είναι μια εσωτερική διαδικασία της σχολικής μονάδας» και επιβεβαιώνονται οι εκτιμήσεις του εκπαιδευτικού κινήματος ότι αυτό θα οδηγήσει στη διαμόρφωση σχολείων πολλών ταχυτήτων και διαφοροποιημένης εκπαίδευσης. Διαφωνούμε κατηγορηματικά με οποιαδήποτε κατεύθυνση περιφερειακής οργάνωσης της εκπαίδευσης (σε διορισμούς, διαχείριση προσωπικού, αναλυτικά προγράμματα κ.λπ.). Όχι στα μέτρα που προωθούν την ιδιωτικοποίηση στη δημόσια εκπαίδευση ».
Ας δούμε λοιπόν σύντομα τι περιλαμβάνει ο νόμος που ψηφίστηκε φέτος στη Βουλή και που πρέπει να σημειωθεί ότι βρίσκει σύσσωμη την εκπαιδευτική κοινότητα αντίθετη για τους παρακάτω λόγους.
Το «νέο σχολείο», σύμφωνα με τον νόμο, έχει ως στόχο τη «δημόσια, δωρεάν και υψηλής ποιότητας παιδεία για όλους». Ξεκινώντας από το δωρεάν και δημόσιο χαρακτήρα της παιδείας, να αναφέρουμε τη μείωση της χρηματοδότησης των σχολείων στο ένα τρίτο, τις ούτως ή άλλως άθλιες ή ασυντήρητες υλικοτεχνικές υποδομές, τα σχολεία με τις αποπνικτικές αίθουσες στη διάρκεια των ζεστών μηνών και παγωμένες το χειμώνα, τα παιδιά που κάνουν γυμναστική μέσα στον ήλιο ή χάνουν το μάθημά τους όταν βρέχει, τις ανύπαρκτες αίθουσες σίτισης για τα ολοήμερα όπου δάσκαλοι εκτελούν χρέη τραπεζοκόμου και σερβιτόρου, τις ανύπαρκτες αίθουσες μουσικής (ποια μουσικά όργανα;), Η/Υ κ.λπ.
Οι συμπτύξεις σχολείων και τμημάτων, με 28 και 30 μαθητές ανά τμήμα. Αφού λοιπόν η χρηματοδότηση των σχολείων μειώνεται δραματικά, ποιος καλείται να πληρώσει τα έξοδα λειτουργίας τους; Η απάντηση έρχεται πολύ κομψά στο πρακτικό αυτοαξιολόγησης που κατέφθασε προς συμπλήρωση στα σχολεία με την εξής ερώτηση: Ο Σύλλογος Γονέων ενισχύει οικονομικά το σχολείο; Και στη συνέχεια:
Ο Δήμος ή η κοινότητα υποστηρίζει οικονομικά το σχολείο;
Καλούνται λοιπόν οι γονείς, σ’ αυτή την εποχή σκληρής λιτότητας, να καλύπτουν τα λειτουργικά έξοδα των σχολείων και όχι μόνον, και οι δήμοι και οι τοπικές κοινωνίες επίσης με τα ψίχουλα που λαμβάνουν ως χρηματοδότηση.
Στο ίδιο πρακτικό αυτοαξιολόγησης αναφέρεται ρητά και προσμετράται στα θετικά για την αξιολόγηση της σχολικής μονάδας η αναζήτηση και εξεύρεση χορηγών, με ό,τι αυτό συνεπάγεται ως σχέση υποτέλειας απέναντι σε εταιρείες, όπου τα παιδιά μας θα αποτελούν την κινητή τους διαφήμιση και θα καταναλώνουν φυσικά τα προϊόντα τους.
Εδώ πρέπει να επισημάνουμε ότι δεν υπάρχει κανένας δείκτης αξιολόγησης της κρατικής χρηματοδότησης.
Ως το 2013, ανακοινώθηκε από την υπουργό, δεν πρόκειται να γίνουν διορισμοί εκπαιδευτικών, δεν πρόκειται να προσληφθούν ωρομίσθιοι, οι αναπληρωτές θα μειωθούν κατά 70% και θα ισχύσει ο θεσμός του αναπληρωτή μειωμένου ωραρίου με το μισθό του μειωμένο επίσης στο μισό.
Με την υποχρηματοδότηση των σχολικών μονάδων, τις περικοπές των μισθών των εκπαιδευτικών, με κακοπληρωμένη υπερωριακή απασχόληση, χωρίς περαιτέρω προσλήψεις και τους χορηγούς στην πόρτα, έχει ήδη πάει περίπατο και ο δημόσιος και ο δωρεάν χαρακτήρας της παιδείας μαζί με την υψηλή ποιότητα.
Η εγκύκλιος που αφορά την αυτοαξιολόγηση αναφέρει ότι θεσμοθετείται «η αυτοαξιολόγηση σε πρώτη φάση ως εσωτερική διαδικασία (...) με σκοπό την «ανάπτυξη και βελτίωση του εκπαιδευτικού έργου». Γιατί λοιπόν το υπουργείο βρίσκει τόσο μεγάλη αντίδραση από τον εκπαιδευτικό κόσμο; Επειδή ακριβώς αφήνεται να εννοηθεί και στο νόμο αναφέρεται ρητά ότι θα ακολουθήσει η εξωτερική αξιολόγηση, η οποία έχει καταδικαστεί στη συνείδηση των εκπαιδευτικών ως προσπάθεια χειραγώγησης, επιβολής ποινών και τρομοκράτησης για τους εκπαιδευτικούς καθώς και κατηγοριοποίησης και ανταγωνισμού για τις σχολικές μονάδες.
Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι, πέρα από το οικονομικό κόστος από το οποίο επιχειρείται να απαλλαγεί το κράτος, γίνεται προσπάθεια να καταστήσει τους εκπαιδευτικούς απόλυτα υπεύθυνους, άμεσα ή έμμεσα, για τα πάντα σχετικά με τη λειτουργία και τα αποτελέσματα της σχολικής μονάδας, αγνοώντας καθοριστικούς παράγοντες για την εκπαιδευτική επίδοση και τη διαρροή όπως τις κοινωνικές ανισότητες, την οικογενειακή κατάσταση, τα αναλυτικά προγράμματα, τα βιβλία, τις εξεταστικές διαδικασίες των μαθητών, το κτηριακό και την υποδομή, τη λειτουργία της αντισταθμιστικής εκπαίδευσης (ενισχυτική διδασκαλία, ειδική αγωγή, τάξεις υποδοχής), την εκπαιδευτική νομοθεσία κ.λπ.
Αυτά όλα δεν μας τα είπε η αρθρογράφος του Βήματος προσπαθώντας να θολώσει τα νερά και να περάσει την αντίληψη ότι τα καλά σχολεία είναι τα σχολεία που φοιτούν τα παιδιά των πλουσίων με μοναδικό κριτήριο την επιτυχία στις πανελλαδικές εξετάσεις. Για μας καλά σχολεία είναι αυτά που πέρα από τη γνώση μαθαίνουν στα παιδιά ότι όσοι δεν έχουν να πληρώσουν είτε τα «καλά» ιδιωτικά είτε τα καλοπληρωμένα ιδιαίτερα μαθήματα δεν υστερούν των άλλων.
Είναι τα σχολεία που μαθαίνουν στα παιδιά να αγωνίζονται για τη ζωή και για ένα καλύτερο μέλλον για την κοινωνία.
ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΚΑΘΗΓΗΤΩΝ
Ιστοσελίδα : www.anexartiti.wordpress.com email : anexartiti@yahoo.gr
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου