Όσοι ονειρεύονται να κάνουν την Ελλάδα, Δανία και Σουηδία, πρέπει να αναρωτηθούν αν είναι σε θέση να ανασχεδιάσουν την ελληνική οικονομία έτσι ώστε να δημιουργήσει τον πλούτο για παροχές και ποιοτικές κοινωνικές υπηρεσίες.
Οι Έλληνες, είναι οι πλέον σκληρά εργαζόμενοι σε σχέση με οποιοδήποτε άλλο Ευρωπαίο πολίτη και κατά μέσο όρο εργάζονται 42 ώρες εβδομαδιαίως σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat που δόθηκαν στη δημοσιότητα την περασμένη Πέμπτη στις Βρυξέλλες. Ο μέσος όρος εργασίας τη βδομάδα στην Ε.Ε. των 27 χωρών είναι 40,3 ώρες και στην ευρωζώνη είναι 40 ώρες. Σύμφωνα με τα ίδια στοιχεία, στη σχετική κατάταξη, μετά τους Έλληνες ακολουθούν οι Τσέχοι με 41,6 ώρες, οι Αυστριακοί με 41,5 ώρες και οι Πολωνοί με 41,4 ώρες. Τις λιγότερο χρόνο στην Ευρώπη εργάζονται οι Φινλανδοί 37,8 ώρες, οι Δανοί 38 ώρες και οι Σουηδοί 38,1 ώρες.
ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ειδικές γνώσεις για να καταλάβει κανείς, πως στις ισχυρές οικονομίες οι εργαζόμενοι εργάζονται λιγότερο και στις αδύναμες περισσότερο. Οι αναπτυγμένες χώρες παράγουν πλούτο, από προϊόντα μεγάλης προστιθέμενης αξίας που εξάγονται διεθνώς και οι λιγότερο ανεπτυγμένες, βγάζουν χρήματα από θέσεις εντάσεως εργασίας και μάλιστα αυτές που αφορούν κυρίως την εσωτερική αγορά, καθώς η μεταποίηση σε μονάδες εντάσεως εργασίας, έχει μεταναστεύσει οριστικά και αμετάκλητα στην αγορές εργασίας της Ασίας. Με θέσεις στο λιανικό εμπόριο και τις ξενοδοχειακές υπηρεσίες, βγαίνει μεροκάματο, αλλά δεν βγαίνει πλούτος. Βγαίνει και το συμπλήρωμα προς το ζην και μάλιστα με μπόλικες υπερωρίες για ανέβει ο μισθός σε κάποια αξιοπρεπή επίπεδα.
ΟΣΟΙ ονειρεύονται να κάνουν την Ελλάδα, Δανία και Σουηδία, πρέπει να αναρωτηθούν αν είναι σε θέση να ανασχεδιάσουν την ελληνική οικονομία έτσι ώστε να δημιουργήσει τον πλούτο των παροχών και των ποιοτικών κοινωνικών υπηρεσιών. Απλό, σαφές, αυτονόητο αλλά εξαιρετικά δύσκολο. Με τη νοοτροπία να μπω στο δημόσιο για να πληρώνομαι και να κάθομαι, με την εξαιρετικά εκτεταμένη σε όλο το σύστημα των δημοσιών υπηρεσιών διαφθορά, με την παιδεία σε διαρκή πορεία υποβάθμισης, με την πολιτική να λαϊκίζει κυνηγώντας τις εντυπώσεις χωρίς φραγμό στα παράθυρα τω οκτώ και την κυβέρνηση να έχει διαφημίσει προεκλογικά τις ταχυδακτυλουργικές της ικανότητες, δεν βγαίνει εύκολα άκρη. Η πασίγνωστη κινεζική σοφή παροιμία, που λέει πως αν σου χαρίσω ένα ψάρι θα χορτάσεις μια μέρα, αλλά αν σε μάθω να ψαρεύεις θα χορταίνεις κάθε μέρα, είναι για τους μαύρους. Εμείς είμαστε άσπροι.
ΕΧΕΙ ΚΑΝΕΙΣ πρόταση για τον ανασχεδιασμό της ελληνικής οικονομίας; Ξέρει κανείς γιατί τα ελληνικά προϊόντα έχουν χαθεί από τις πλούσιες ευρωπαϊκές αγορές; Ήμουν πριν 15 μέρες για προσωπικούς λόγους στην Γκρενόμπλ της Γαλλίας. Γυρνώντας σε μια όμορφη πόλη, όπου αντιλαμβάνεσαι τι θα πει δημόσιος χώρος και πάρκα, σταματούσα από βίτσιο όπου έβλεπα οπωροπωλείο και κοιτούσα τις πινακίδες προέλευσης των προϊόντων. Όλα τα σταφύλια ήταν ιταλικά και σε λίγο -την περίοδο του χειμώνα- θα είναι Χιλιανά. Να πεις πως είναι ανώτερα από την ελληνική σταφίδα; Εμ, δεν είναι. Όλα τα πορτοκάλια ήταν ισπανικά, τα μήλα ήταν ισπανικά, γαλλικά και ιταλικά. Τίποτα το σπουδαίο. Εν ολίγοις, εδώ και χρόνια πολλά, δεν υπάρχει θέση για τα ελληνικά αγροτικά προϊόντα στην Ευρώπη. Μελέτησε κανείς αυτό που έγινε, τις αιτίες που δημιούργησαν αυτή την κατάσταση και αν υπάρχουν τρόποι ανάκτησης θέσεων στην ευρωπαϊκή αγορά;
ΘΥΜΑΜΑΙ το 1989 που είχα πάει στη Βοστώνη να καλύψω την απολογία Κοσκωτά στο δικαστήριο της πόλης, μαζί ήταν και κοινοβουλευτική αντιπροσωπεία που είχε την ευθύνη να εξετάσει τον κατηγορούμενο. Είχα βγει για ψώνια με τον βουλευτή του ΠΑΣΟΚ Γιώργο Κατσιμπάρδη. Μπήκαμε σε ένα πολυκατάστημα και είδε κάτι πολύ ωραία σεντόνια. Αγόρασε μάλιστα αρκετά για να πει με χαρά στη σύζυγό του, πως τις έφερε εξαιρετικά αμερικανικά προϊόντα. Εγώ αρκέστηκα σε ένα πολύ ωραίο αμερικάνικο δερμάτινο μπουφάν. Γυρνώντας στο ξενοδοχείο, κοίταξα την ετικέτα για να δω αν ήταν από το Αϊντάχο ή το Κεντάκι. Το μπουφάν ήταν από την Ινδία. Ζήτησα από περιέργεια από τον βουλευτή να δει από πού ήταν τα σεντόνια. Κοιτάζει και τι να δει; Ήταν Πειραϊκής Πατραϊκής. Και έπρεπε να έρθω στη Βοστώνη για να τα ανακαλύψω; αναρωτήθηκε γελώντας. Πάνε αυτές οι εποχές.
ΤΙ ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΩ; Το απλούστερο. Για να ισοσκελίσεις τον κρατικό προϋπολογισμό, αν δεν θες να περιορίσεις δραστικά και με βαριές συνέπειες για τα χαμηλά εισοδήματα τα έξοδα, τότε πρέπει να φροντίσεις να αυξήσεις θεαματικά τα έσοδα. Εδώ θα κριθούν οι πολιτικές, οι θέσεις, οι προτάσεις, οι ιδέες και οι ικανότητες των κομμάτων. Εδώ θα κριθεί το μέλλον συνολικά της χώρας που βρίσκεται σε δεινή οικονομικά θέση, έχοντας χρεώσει στις επόμενες γενιές των Ελλήνων το πλασματικό επίπεδο ευημερίας των προηγούμενων χρόνων. Η ισχυρή Ελλάς, της περιόδου Σημίτη, δεν ήταν, παρά μια φούσκα αντίστοιχη με αυτή του χρηματιστηρίου.
d.xristou@avgi.gr
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου