Η φτώχεια με την μορφή που συναντάται στις τρίτες χώρες και πλήττει κυρίως την Αφρική, δεν είναι ένα φαινόμενο που βρίσκεται σε ευρεία κλίμακα στην χώρα μας. Δεν θα ακούσει κανείς στην Ελλάδα για περιπτώσεις θανάτων από υποσιτισμό, έλλειψης νερού ή ασθενειών που προκλήθηκαν από απουσία συνθηκών υγιεινής και συστημάτων υγείας. Εξάλλου η Ελλάδα ανήκει στο κλαμπ των τυχερών χωρών του δυτικού κόσμου και όπως μας πληροφορεί η Παγκόσμια Τράπεζα βάσει της μέτρησης του ΑΕΠ, βρισκόμαστε στην λίστα των 55 χωρών με υψηλά εισοδήματα. Ωστόσο η φτώχεια και η ανισότητα στο σύγχρονο κόσμο έχει και άλλα πρόσωπα, εκτός από εκείνο της ωμότητας και της εξαθλίωσης που συναντούμαι στον τρίτο κόσμο. Έτσι και στις χώρες του αναπτυγμένου κόσμου διαπιστώνονται μεγάλες αποκλίσεις και χάσματα μεταξύ των πληθυσμών που τα τελευταία χρόνια ολοένα αυξάνουν. Στο φαινόμενο αυτό συντείνουν η μετανάστευση πληθυσμών από χώρες του τρίτου κόσμου που συνήθως μένουν στο περιθώριο της οικονομικής ζωής των αναπτυγμένων κρατών και σε συνθήκες απόλυτης εξαθλίωσης για αρκετά χρόνια. Όμως δεν είναι μόνο αυτή η μερίδα πληθυσμού που υποφέρει από την φτώχεια... Οι άνεργοι, οι ηλικιωμένοι, οι νοικοκυρές και τα παιδιά είναι από τα πρώτα θύματα στην λίστα της σύγχρονης φτώχειας.
Τα αποτελέσματα της έρευνας που δημοσίευσε η Εθνική Στατιστική Υπηρεσία της χώρας μας είναι αποκαλυπτικά. Σύμφωνα με αυτά το 21% των ελληνικών νοικοκυριών βρίσκεται ένα βήμα πριν την χρεοκοπία καθώς όπως αναφέρει η έρευνα μεγάλες ομάδες πληθυσμού αδυνατούν να φέρουν σε πέρας ακόμη και τα πάγια έξοδα τους όπως η καταβολή του ενοικίου ή η πληρωμή λογαριασμών. Σύμφωνα με την ίδια έρευνα το 46% των νοικοκυριών δεν μπορεί να αντιμετωπίσει έκτακτες ανάγκες ενώ οι συνθήκες στέγασης αρκετών είναι πραγματικά αξιοθρήνητες. Στην Ελλάδα των Ολυμπιακών Αγώνων, το 22% των ερωτηθέντων που συμμετείχαν στην έρευνα δηλώνει ότι ζει σε σπίτια με υγρασία, το 7% σε ανήλιαγα σκοτεινά δωμάτια, ενώ ένα 4% των ερωτηθέντων δεν έχει εσωτερική τουαλέτα στο σπίτι του!
Η έρευνα που διενεργήθηκε από την Γενική Γραμματεία της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας, αφορά το 2003 αλλά λαμβανομένης υπόψη της καλπάζουσας ακρίβειας των τελευταίων ετών, μπορεί κανείς εύκολα να συνάγει συμπεράσματα για τις πραγματικές διαστάσεις του φαινόμενου στην Ελλάδα. Σαν όριο φτώχειας λαμβάνεται το ατομικό εισόδημα κάτω από 4.800 ευρώ το χρόνο ενώ για τις οικογένειες με δυο παιδιά το εισόδημα των 10.000 ευρώ ετησίως.
Οι ανησυχητικοί όμως αυτοί αριθμοί αρχίζουν να γίνονται απειλητικοί, αν λάβουμε υπόψη τα στοιχεία άλλων ερευνών που αφορούν την Ελλάδα. Σύμφωνα λοιπόν με την Ευρωπαϊκή Ένωση, οι Έλληνες εργαζόμενοι είναι οι πιο κακοπληρωμένοι στην Ευρώπη με μισθούς που υπολείπονται κατά πολύ εκείνων των ευρωπαίων εταίρων μας. Ένας Έλληνας δημόσιος υπάλληλος λαμβάνει μισθό πρωτοδιόριστου στην βαθμίδα της υποχρεωτικής εκπαίδευσης που δεν ξεπερνά τα 600 ευρώ όταν ο αντίστοιχος αυστριακός συνάδελφος του ξεκινά από το 1.900 ευρώ. Ακόμη περισσότερο οι Έλληνες εργάζονται πολλές ώρες, όπως αποδεικνύεται από τις έρευνες που διενεργούνται, φτάνοντας σε αρκετές περιπτώσεις τις 42 ώρες την εβδομάδα. Κι αυτό με αισιόδοξες εκτιμήσεις, μιας και είναι λίγο πολύ κοινό μυστικό πως στον ιδιωτικό τομέα ούτε λίγο ούτε πολύ, έχει καθιερωθεί το 9ωρο σε ημερήσια βάση.
Άλλοι παράγοντες που συντελούν στην δημιουργία αυτής της νέας τάξης νεόπτωχων είναι η αύξηση του κόστους ζωής στα αστικά κέντρα και ιδίως στην Αθήνα που τα τελευταία χρόνια έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο. Στην πόλη όπου συγκεντρώνεται το ήμισυ του πληθυσμού, όλα τα αγαθά από τα πιο απαραίτητα μέχρι τα μη αναγκαία, τείνουν να γίνουν «απλησίαστα», κατατάσσοντας την Αθήνα στις πιο ακριβές πόλεις του κόσμου. Σε σύνολο 144 χωρών η Αθήνα κατέχει της 41 θέση, ενώ πέρυσι βρισκόταν στην 50η. Πόλεις όπως το Λος Άντζελες στις ΗΠΑ, η Μαδρίτη και η Ουάσιγκτον θεωρούνται σύμφωνα με την έρευνα που διεξήγαγε η διεθνής εταιρεία Mercer, φθηνότερες από την Αθήνα. Κι αυτό όταν οι μέσοι μισθοί των κατοίκων των πόλεων αυτών, κινούνται σε επίπεδα διπλάσια από τους μισθούς των Αθηναίων εργαζόμενων.
Η οικονομική δυσπραγία των ελληνικών νοικοκυριών στοιχειοθετείται και από το τεράστιο ποσό υπερχρέωσης στην αγορά που έχει αγγίξει πλέον τα 56 περίπου δισεκατομμύρια ευρώ με τάσεις ολοένα αυξητικές. Εκατοντάδες, χιλιάδες ελληνικά νοικοκυριά είναι χρεωμένα με δάνεια στεγαστικά, καταναλωτικά και κάρτες που αδυνατούν να πληρώσουν, αλλά παρόλα αυτά ο ρυθμός χορήγησης δανείων φτάνει το 28,5% το χρόνο. Οι τράπεζες προσφέρουν αφειδώς εδώ και χρόνια δάνεια και πιστωτικές κάρτες και σήμερα βρίσκονται ενώπιον της δυσάρεστης κατάστασης να μην μπορούν να εισπράξουν. Για το λόγο αυτό έχουν συσταθεί ειδικές εταιρείες που αναλαμβάνουν το έργο της είσπραξης ληξιπρόθεσμων χρεών που όπως αποδεικνύεται κάνουν χρυσές δουλειές.
Τέλος εκτιμάται ότι στην χώρα μας ένα στα τέσσερα παιδιά βρίσκεται αντιμέτωπο με την φτώχεια. Το Δίκτυο για τη Δικαιώματα του Παιδιού καταδεικνύει με εύσχημο τρόπο τις διαστάσεις του προβλήματος στην χώρα μας που χτυπάει όπως αναφέρει 50.000 παιδιά που εργάζονται, 10.000 που εγκαταλείπουν κάθε χρόνο το σχολείο και 6.500 που ζουν και εργάζονται στους δρόμους. Η Ελλάδα βέβαια δεν φέρει την θλιβερή πρωτιά στην χώρες του δυτικού κόσμου όσον αφορά την παιδική εργασία, καθώς η κατάσταση αυτή έχει ανάλογες ή μεγαλύτερες διαστάσεις και σε χώρες όπως η Αγγλία ή η Ισπανία. Αποτελεί ωστόσο πραγματικό όνειδος για τον Δυτικό αναπτυγμένο κόσμο εν έτει 2005 να υπάρχουν παιδιά που εξαναγκάζονται να αφήσουν το σχολείο για να μπορέσουν να επιβιώσουν.
Οι τάξη των νεόπτωχων δεν είναι ελληνική αποκλειστικότητα. Ο πληθυσμός που ζει στα όρια της φτώχειας ή κάτω από αυτό διευρύνεται συνεχώς ακόμη και στις πιο αναπτυγμένες χώρες γεγονός που αποδεικνύει την αυξανόμενη ανισοκατανομή του πλούτου που κάνει τους φτωχούς φτωχότερους και τους πλούσιους πλουσιότερους, ακόμη και σε χώρες που δεν πλήττονται από χρόνια υπανάπτυξη και αυταρχικά καθεστώτα όπως αυτά της Μαύρης Ηπείρου και των χωρών της Νότιο- Ανατολικής Ασίας.
http://www.i-reportergr.com/2009/11/blog-post_8440.html
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου