Την 5η Γιορτή του Χαλβά Φαρσάλων διοργανώνουν ο Δήμος Φαρσάλων σε συνεργασία με τη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Λάρισας και τους χαλβαδοποιούς στις 20 Σεπτεμβρίου, με στόχο, ο θρυλικός «Χαλβάς Φαρσάλων» το παραδοσιακό προϊόν της πόλης, που η φήμη του έχει απλωθεί εντός και εκτός Ελλάδος, να κατοχυρωθεί ως τοπικό προϊόν.
Οι εκδηλώσεις εκτός των άλλων θα περιλαμβάνουν και συναυλία με τον Χρήστο Νικολόπουλο και τον Κώστα Μακεδόνα. Πότε από ποιους, με τι υλικά ξεκίνησε όμως η ιστορία του χαλβά στα Φάρσαλα;
Σύμφωνα με εκτιμήσεις των ανθρώπων που χρόνια τώρα συνέδεσαν τη ζωή τους με τον φαρσαλινό χαλβά, αυτός έχει τουρκική προέλευση. Πότε καθιερώθηκε το ανατολίτικο αυτό γλύκισμα στην περιοχή μας δεν γνωρίζει κανείς. Εφόσον όμως δεχθούμε, την τουρκική προέλευσή του, ο χαλβάς έγινε γνωστός στη Θεσσαλία με τη διείσδυση των Τούρκων το 1393. Από τη διαθήκη του κατακτητή της Θεσσαλίας Τουρχάν Μπέη το έτος 1446, είναι γνωστό, το εργαστήρι του χαλβατζή Χαλίλ στη Λάρισα. Στην ίδια διαθήκη αναφέρονται επίσης οι χαλβατζήδες Ισά, Σιάχης και Χαλίλης. Την ύπαρξη 4 χαλβατζήδων στη Λάρισα το 1446 επισήμαναν και οι τουρκολόγοι Ν. Beldicenu και P. Nasturel σε δημοσίευμά τους. Στα νεότερα χρόνια (1817) αναφέρεται στο χαλβά και στα στραγάλια των Φαρσάλων ο Ιωάννης Οικονόμου ο Λαρισαίος.
Εξάλλου ο Αλ. Φιλαδελφεύς στα 1897 αναφέρει ότι τα Φάρσαλα είναι «γνωστότερα και φημίζονται περισσότερο διά τον γευστικότατον και μελισταγήν χαλβάν των, όστις είναι ο ανά πάσαν την Ελλάδαν κάλλιστος και θαυμαστότατος». Πώς έγινε και περιορίστηκε η παρασκευή του χαλβά στα Φάρσαλα, όπου και πήρε μεγάλη φήμη, ώστε να ονομάζεται πια «φαρσαλινός χαλβάς» δεν είναι επίσης γνωστό. Είναι γνωστό όμως, ότι στα τέλη του προπερασμένου αιώνα ο καλύτερος τεχνίτης ήταν ο Τούρκος Νουρής.
Τα είδη του χαλβά
Στην αρχή οι χαλβατζήδες παρασκεύαζαν τριών ειδών χαλβά: Τον «Πιρίντς», τον «Κόμματ» και τον «Σαπουνέ». Ο «Πιρίντς» παρασκευάζονταν κυρίως με αλεσμένο ρύζι και ζάχαρη. Ο «Κόμματ» γινόταν σε κομματάκια σαν λουκούμια και ήταν λευκού χρώματος, σκληρός, αλλά νόστιμος. Για τον έν λόγω χαλβά δεν υπάρχουν στοιχεία για τα υλικά που χρησιμοποιούσαν οι χαλβατζήδες, τον πουλούσαν όμως μόνο στη διάρκεια του «παζαριού» των Φαρσάλων, ως το 1960 περίπου.
Ο «Σαπουνέ» χαλβάς με βούτυρο είναι γλύκισμα που δεν αλλοιώνεται και ήταν νόστιμος και καλύτερος από τους άλλους δύο. Υπήρξαν επίσης και δύο άλλες ποικιλίες χαλβά, ο «Σουσάμ» από σουσάμι ή στραγάλια, άμυλο και ζάχαρη και ο «Ασουτέ», ο οποίος ήταν εύγεστος αλλά δύσκολα διατηρούνταν και παρασκευάζονταν μέχρι το 1920. Επικρατέστερος όλων όμως ήταν ο «Σαπουνέ», το σήμα κατατεθέν της πόλης των Φαρσάλων.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου