Μία Ιστορία απο τον εμφυλίο Πόλεμο ..με Μοναστηριώτικο ενδιαφέρον..και όχι μόνο.
ΜΑΡΤΙΟΣ 1949
Στις αρχές Μαρτίου 1949 το Ιππικό του Δημοκρατικού Στρατού βρισκόταν σε διάταξη στα υψώματα Κτημένηςκαι Λεονταρίου.
Η Ταξιαρχία Ιππικού αποτελούνταν απο δύο επιλαρχίες και μια σειρά απο άλλα μικρότερα ειδικά και βοηθητικά τμήματα.
Η αριθμητική δύναμη ήταν περίπου πεντακόσιοι μαχητές και μαχήτριες.
Διοικητής της Ταξιαρχίας ήταν ο πειραιώτης Τσακίρης Κυριάκος, επιτελάρχης ο Γεωργίου Δημήτριος (Μίμης). Η ταξιαρχία είχε δύο επιλαρχίες,στην πρώτη διοικητής ήταν ο Επίλαρχος Οικονόμου Περικλής απο το Λεοντάρι Καρδίτσας με το ψευδώνυμο Γαζής .
Στην επιλαρχία ανήκαν ως πολιτικός επίτροπος ο ίλαρχος Πουλόπουλος Πέτρος (Λεοντάρι), και ο ίλαρχος Φλογερός Αναστάσιος απο Ρούμελη.
Διοικητής της 2ης επιλαρχίας ο επίλαρχος Τζήμας Σωτήριος απο Αλμυρό, πολιτικός επίτροπος ο Ίλαρχος Γκένας Νίκος (πλάτανος) απο το Μπόσκλαβο Καρδίτσας .
Στην 2η επιλαρχία ανήκαν ο Επίλαρχος Τσούτσος Βασίλης απο Αβαρίτσα Δομοκού, ο Ίλαρχος Έξαρχος Βασίλης (Γουρίας) απο Παλαμά Καρδίτσας , ο Γκέγκας Κώστας (Παπαφλέσας) απο πλατύκαμπο Λάρισας, ο Μήλιος Γιάννης απο Καρδίτσα, Μανάκας Μιχάλης απο Αγία Μονή Τρικάλων, ο Πετσογιάννης Αριστοτέλης απο Μητρόπολη Καρδίτσας, Παπανδρέου Κώστας απο Συκά Υπάτης, Τσάνταλος Σωτήρης, Πέτσος Νίκος.
Στην δεύτερη επιλαρχία με διοικητή τον Παπανδρέου ανήκε και ο Μοναστηριώτης Δημήτριος Παπαμιχάηλ (ο παππούς μου), ο οποίος είχε εμπειρία απο το Ιππικό αφού ανήκε σε αυτό στον Ελληνοιταλικό πόλεμο. Έμπειρος μαχητή και ως Ιππέας έλαβε μέρος στην μάχη του Πόγραδετς και στην κατάλυψη της Κορυτσάς. Ενώ έπειτα ήταν ο Διοικητής του εφεδρικού ΕΛΑΣ στο Ν Μοναστήρι την περίοδο 42-44 ενώ μετά συμμετείχε σε πολλές μάχες με Διοικητή τον Γαζή ,όπως η μάχη της Καρδίτσας του Καρπενησίου και άλλες.
Στίς αρχές Μάρτη του 1949 και ενώ η ταξιαρχία βρισκόταν στην κτημένη δόθηκε εντολή και όλα τα τμήματα συγκεντρώθηκαν στο Λεοντάρι Καρδίτσας . Την ημέρα αυτή έγινε σύσκεψη των επιτελών και συζητήθηκε η πρόταση του Ταξίαρχου Τσακίρη , ο οποίος πρότεινε να πραγματοποιθεί την νύχτα διεισδυτική επιχείρηση της ταξιαρχίας στα βάθη των εχθρικών μετόπισθεν του θεσσαλικού κάμπου με σκοπό την κατάλυψη του Παλαμά. Με αυτήν την επιχείρηση ήθελαν να δώσουν ισχυρό πλήγμα στον εχθρό , να πάρουν άλογα για την ενίσχυση τους και να εξοικονομήσουν πυρομαχικά και τρόφιμα.
Τα περισσότερα στελέχη διαφώνησαν αλλά μετά απο πιέσεις του Τσακίρη όλοι κάμφθηκαν εκτός απο τον επιτελάρχη τον Μίμη (Δημήτριος Γεωργίου) , ο οποίος δήλωσε οτιδεν θα λάμβανε μέρος στην επιχείρηση .
Η επιχείρηση διεξήχθη στις 5 Μάρτη του 1949 και καταγράφηκε ως η μάχη στο Ντομπρούζι , η Δομβρούζη, η Τομπρούζη.
Το Τομπρούζι είναι ένα μικρό βουναλάκι καταμεσής στο Θεσσαλικό κάμπο με ασήμαντη κάλυψη , βρίσκεται στο γεωγραφικό τρίγωνο μεταξύ Παλαμά Πέτρινο και τον Πηνειό.
Για την εκπλήρωση της αποστολής συγκροτήθηκε ένα σώμα κρούσης απο 200 διαλεκτούς μαχητές και διοικητές της Ταξιαρχίας.
Οι προυποθέσεις επιτυχίας της αποστολής :
α) Τα τμήματα της Ταξιαρχίας μέσα σε μιά νύχτα να φθάσουν πριν το ξημέρωμα απο το Λεοντάρι στο Τομπρούζι χωρίς να γίνουν αντιληπτοί .
β) Να μείνουν κρυμένοι όλη την ημέρα στην περιοχή χωρίς να γίνουν αντιληπτοί.
γ) Το βράδυ 6 με 7 Μάρτη να χτυπήσουν το Παλαμά.
*********************************************************
Σουρώπουνε οταν ξεκίνησαν απο το Λεοντάρι, έφιπποι και πεζοί με επικεφαλή τον Ταξιάρχο Τσακίρη και τον επίλαρχος Γαζή.
Φθάνοντας στο Γραμματικό Καρδίτσας άρχισε να ψιχαλίζει, ένα μέρος με επικεφαλή τον διαφωνούντα Δημήτριο Γεωργίου τράβηξε για τον όθρυ μέσω Σοφιάδος.
Η κύρια φάλαγγα ακολούθησε το δρομολόγιο δεξιά απο τα Γεφύρια, αριστερά απο την Πασχαλίτσα , ανάμμεσα Φύλλο και Αμπελώνα Ιτέας και στην συνέχεια προς Τομπρούζι.
Μετά το Γραμματικό ο καιρός χειροτερεύε , άρχισε να τραβάει ψυχρός αέρας και να χιονίζει , η πορεία γινόταν μεσα σε λάσπες, και σαν να μην έφθαναν αυτά , απο νωρίς εντοπίστηκαν απο τον εχθρό.
Ακολούθησε κινητοποίηση πολλών δυνάμεων απο τα Τρίκαλα, την Καρδίτσα, Σοφάδες και Φάρσαλα με βαριά όπλα τάνκς και Ιππικό, λαθώς και αεροπορία.
Μετά από λίγο το σώμα των ανταρτών χτυπήθηκε απο τον Εθνικό Στρατό με όλες της δυνάμεις.
Τα επίλεκτα τμήματα του Ιππικού του Γαζή μέσα στον κάμπο και με καθαρό ουρανό πλέον ήταν ορατά απο παντού και έτσι η αεροπορία χτήπησε αλλείπητα .
Πολλοί σκοτώθηκαν εκείνη την ημέρα ακόμμα περισσότεροι τραυματίστηκαν , ανάμεσα στου τραυματίες ο Παπαμιχαήλ Δημήτριος ο οποίος δέχτηκε μιά ριπή πολυβόλου , και οκτώ σφαίρες καρφώθηκαν στην κοιλιακή χώρα και στα γεννητικά όργανα.
Τραυματίας ως ήταν συνελήφθη και πετάχτηκε στον Πηνειό, για καλή του τύχη περνούσε καβάλα στο άλογο του ένας λοχαγός του Στρατού.
Αλλά ας αφήσω τον ίδιο να διηγηθή το Ιστορικό του..
Από αίτηση του προς την Νομαρχία Φθιώτιδας για να πάρει την σύνταξη Εθνικής Αντίστασης.
“ Το 1936 υπηρέτησα την στρατιωτική μου θητεία με διοικητή τον αντισυνταγματάρχη κ Σωτήριο Παπαθανασίου στο 1ο σύνταγμα Ιππικού , και απολύομαι στις 14 Αυγούστου του 1938. Το 1940 επιστρατεύτηκα εις το Αλβανικό μέτωπο και τοποθετήθηκα στην 17η ομάδα αναγνωρίσεως με διοικητή τον κ Βαρικόπουλο και υποδιοικητή τον ανθυπίλαρχό κ Νεφλή. Στην επίθεση των Ιταλών ήμουν αμυνόμενος στον κεντρικό τομέα , έλαβα μέρος στην κατάληψη του Μπόγραδετς και στην αντεπίθεση των Ιταλών βρισκόμουν αμυνόμενος στην Τρεμπεσίνα. Επέστρεψα στο Νέο Μοναστήρι (παλιά τζιόμπα) στα τέλη Μαΐου με όλον τον οπλισμό μου .
Το 1942 έδειρα ένα λεγεωνάριο που επιχείρησε να χειροδικήσει στον Ιερέα πατέρα μου. Μετά την εκτέλεση των 10 Μοναστηριωτών ιδρύσαμε αρχικά την Διμοιρία ΕΛΑΣ και μετά τον λόχο του ΕΛΑΣ όπου ήμουν ο Διοικητής του.
Με την φυγή των Γερμανών παρέδωσα τον οπλισμό και λίγο αργότερα κατατάχτηκα στο Δημοκρατικό Στρατό με Διοικητή τον Στέφο και λίγο αργότερα τον καπετάν Θεσσαλό, ενώ μετά τον Γαζή , εγώ ήμουν στην 2η ύλη με διοικητή τον Κώστα Παπανδρέου που σκοτώθηκε στην μάχη του Ντομπρόζι.
Στις 7 Μαρτίου 1947 συμμετείχα στην μάχη του Ντουμπρούζι ή Δοβρούζι κοντά στην Φαρκαδώνα Τρικάλων όπου τραυματίστηκα από ριπή πολυβόλου στην κοιλιακή και στα γεννητικά όργανα . Όταν με βρήκαν, ο Επίλαρχος του Εθνικού Στρατού Κονδύλης με πέταξε μέσα στο ποτάμι , αλλά για καλή μου τύχη πέρασε εκείνη την ώρα ο Διοικητής της Ταξιαρχίας κ Κλήμης Πυλορώφ , που στο Αλβανικό μέτωπο τον είχα ίλαρχο και των γνώριζα, και διέταξε να με μαζέψουν και να με στείλουν στην Καρδίτσα και από εκεί μέσα σε πέντε ημέρες στην Λάρισα. Εκεί με επισκέφτηκε και με ανέκρινε ο Αμερικανός Στρατηγός Βαν Φλιτ. Μετά από αυτό πέρασα στρατοδικείο όπου δικάστηκα πεντάκις εις Θάνατο , η ποινή μου μετατράπηκε σε φυλάκιση στις Φυλακές Αίγινας όπου και εξέτισα π 3,5 έτη.
Με τον Δημοκρατικό στρατό συμμετείχα στις μάχες της Καρδίτσας, Τρικάλων , Αγιάς, Καρπενήσι , Πτολεμαΐδα, Σινιάτσικο και τελευταία στην μάχη στο Ντομπρούζι.
Όταν επέστρεψα στο Νέο Μοναστήρι ήμουν αποκλεισμένος από όλες τις εργασίες λόγου του κοινωνικού φρονήματος”.
Γυρίζω στην μάχη σε μιά περιγραφή απο τον Ηλία Λεφούση...
Μες στον άσπρο κάμπο η φάλαγγα των μαρτύρων βάδιζε σαν νεκρική πομπή, σαν μια πελώρια μουτζούρα. Έφεξε…! Βαδίζαμε μες στον κάμπο και μες τη μέρα. Το θέαμα που παρουσιάζαμε ήταν τρομαχτικό, αντάρτες εμείς , άνθρωποι της νύχτας, να βαδίζουμε μέρα καιρό σε ελεγχόμενη περιοχή, μες στο κόσμο. Κατάπληχτοι άνθρωποι μας παρακολουθούσαν μέσα από τα σπίτια τους. Είμασταν σαν να μας ξέρασε η γής, σαν να μας απόριξε ο κάμπος. Ως τις δέκα το πρωί οι δυνάμεις μας ήταν ανέπαφες , βαδίζαμε ανάμεσα στα χωριά Παλαμάς, Βλοχός, κεραμίδι , Λουτρό και Πετρίνο, αν και πολύ καταπονημένοι από την πορεία της νύχτας της βροχής και της λάσπης. Σταθήκαμε για μια ανάσα, και τότε καταλάβαμε πως είμασταν περικυκλωμένοι. Είχαμε να αντιμετωπίσουμε ένα σύνταγμα Ιππικού, πέντε τάγματα καταδρομέων, τριάντα τάνκς, δέκα αεροπλάνα, και τσούρμο λεχρίτες από τα γύρω χωριά που να ευχόσουν να μην πέσεις στα χέρια τους.
Η 2η Επιλαρχία πεζούρα και καβαλαρία ήρθε στα χέρια. Είδα τον επίλαρχο Τζήμα να καλπάζει ανάμεσα στη μονάδα του και να φωνάζει “ Απάνω τους ….απάνω τους..” Η φωνή ήταν σαν να έβγαινε από την γή . Την άκουσα να πλαταγίζει στην χειμωνιάτικη μέρα και να μας συναρπάζει. Οι πολυβολητές γονάτισαν κάτω στη λάσπη και γάζωσαν τις πρώτες γραμμές των ιππέων του εχθρού. Τα άλογα τα καλοταισμένα άλογα του στρατού , κωλοβάρεσαν , σιάστισαν και πρόγκηξαν απ΄τα πυρά και ρίξαν κάτω τους ιππείς τους .Είταν μια μπαταριά ελπίδας θάρρους και ανάτασης. Η Ίλη των αντιπάλων ξαφνιασμένη απ΄το αναπάντεχο έκανε πίσω , άλλοι στα άλογα , άλλοι με τα πόδια. Ο Επίλαρχος Τζήμας που στα χείλια του άνθισε ένα χαμόγελο , έμπηξε νέα φωνή:
“Απάνω τουουους , απάνω τουουους, Αναστασίου..” Έγινε σύγχυση , το πεδίο μπροστά άδειασε. Αμέσως τότες έφθασε εκεί ο ουλαμάρχης Τριανταφύλλου που είπε: “ Ίλαρχοι και επίλαρχοι να πάνε στη διοίκηση για διαταγές. Είδα τους επίλαρχους Τζήμα και Γαζή να βγαίνουν από την σύσκεψη, αλλά γιατί λέω είδα? Είναι σαν να τους βλέπω αυτή τη στιγμή, με τα ωραία τους παραστήματα και τα ωραία τους άλογα. Ισκιωμένοι άντρες , που τους είχαμε σέβας και τους καμαρώναμε κι είμασταν έτοιμοι να πεθάνουμε για ελόγου τους. Καθώς βγήκαν απ΄το σπίτι που έμεινε η διοίκηση , τους είδα να βαδίζουν δίπλα..δίπλα κι αμέσως ύστερα να τραβάει ο καθένας στο πόστο του. Να χαιρετάει ο ένας τον άλλον με το στερνό του χαιρετισμό. Η διοίκηση διέταξε να βαδίσουμε για το χωριό Αη Δημήτρης που έπεφτε κάπως ανάποδα, να καταναλώναμε εκεί την ημέρα μας και το βράδυ με ένα σάλτο να περνούσαμε στο Παλαμά, που ήταν ο στόχος μας.
Ο εχθρός μας εντόπισε ενώ είμασταν μέσα στον κάμπο ,σε λίγο άρχισε η επίθεση . Η ταξιαρχία από εδώ και στος εξής θα αποσυνδεθεί , οι ύλες θα χάσουν την συνοχή τους και θα ακολουθήσει το χάος. Μετά από λόγο θα χαθεί πρώτος ο ίλαρχος Παπανδρέου με άλλους επτά ιππείς , όλοι αγρότες.
Οι ιππείς χωρίς να σταματήσουν να αμύνονται , πέφταν σαν τα κοτόπουλα ο ένας μετά τον άλλον, μαζί με τα άλογα τους, καθώς ο στρατός έβαλε από ένα γύρω.
Μέσα σε αυτήν την κοσμοχαλασιά ο επίλαρχος Γαζής έτρεξε προς τους Ιππείς καλώντας τους να βαδίσουν για Αη Δημήτρη ,όπου θα συναντούσαν την διοίκηση. Η πορεία προς την κατεύθυνση εκείν στάθηκε μια γραμμή αίματος και πόνου. Από παντού ξεφύτρωναν εχθρικές δυνάμεις βαριά οπλισμένες που μας χτύπαγαν αλύπητα Παρ’ όλα αυτά οι ιλαρχίες μας , πρώτη και δεύτερη , με ισχυρές δυνάμεις βάδισαν προς τον Αη Δημήτρη. Αν και είχαμε απώλειες , αν και νιώθαμε κυκλωμένοι, το θάρρος μας ήταν ακόμα ακμαίο. Η νύχτα ήταν δύσκολη γιατί το Ντουμπρούζι (βουνό) το κράταγε ο εχθρός, και έτσι αποφασίστηκε να περάσουμε στο βουνό Δουγαρτζί που είναι δίπλα στα Ορφανά. Εκείνη η νύχτα θα μου μείνει αξέχαστη με τους εφιάλτες της. Από νωρίς έπεσε αντάρα, και δεν βλέπαμε την μύτη μας, και λίγο αργότερα άρχισε να χιονίζει. Η ορατότητα έφθασε στο μηδέν, χάσαμε τον προσανατολισμό μας δεν καταλαβαίναμε που πηγαίναμε.
Η διοίκηση στην απελπισία της, διέταξε τον ίλαρχο Μπιτσογιάννη να βαδίσει κατά πάνω στον αντίπαλο, πραγματοποιώντας μια ενέργεια αυτοκτονίας, για να ανοίξει κάποιο πέρασμα διαφυγής.
Ο κλοιός τσάκισε, χωρίς απώλειες , τυχαία μπήκαμε στο χωριό Αλμαντάρ , εκεί από άλλη κατεύθυνση είδαμε να μπαίνει και η 1η επιλαρχία του Γαζή. Λίγο αργότερα μας περίμενε και άλλη έκπληξη , στο διπλανό χωριό Σιαμπαλί , βρήκαμε το διοικητή μας , που νομίζαμε νεκρό.
Ήταν 7 Μάρτη , η ιδέα για το Παλαμά είχε εγκαταλειφθεί , είχαμε καταντήσει φαντάσματα . Αλλά εκείνο το πρωινό καλύτερα να μην ερχόταν. Ένας πεντακάθαρος ήλιος σηκώθηκε πάνω από τον κάμπο. Είμασταν σαν την μύγα μεσ’ στο γάλα, καθώς λένε, μια μουτζούρα στο άσπρο σεντόνι της γής. Οι εχθρικές δυνάμεις μας είχαν φράξει από παντού. Έβλεπα συγκλονιστικές στιγμές ντουφέκια να αστράφτουν , συμπλοκές, και σκοτωμοί κάτω από τα μάτια μου.
Η 7 Μάρτη 1949 ήταν μια μέρα συμφοράς, αίματος και χαμών. Το βράδυ διαταχθήκαμε να γυρίσουμε πάλι στο Ντομπρούζι και από τα χαμηλά στο Λουτρό στόχος να φθάσουμε στην Τζιόμπα και από κει στον ‘Οθρυ. Δώσαμε μάχες με την ελπίδα να φθάσουμε στην Τζιόμπα, αλλά η απόσταση ήταν τεράστια. Μας πήρε η ημέρα στο κάμπο , ιππείς , παζικάριοι, αεροπλάνα, τάνκς, παρακρατικοί, τάγματα και συντάγματα είχαν πέσει όλοι πάνω μας και μας αποδεκάτιζαν. Ο ανθός της ταξιαρχίας έπεσε εκείνο το πρωινό, που το ημερολόγιο έγραφε 8 Μαρτίου 1949. Όλοι σχεδόν οι αξιωματικοί μας, επίλαρχοι, ίλαρχοι, επίτροποι, και καπεταναίοι, έπεσαν εκείνη την μέρα στα λασπωμένα χώματα εκείνου του τόπου.
Πάνω από 150 άντρες, και ως 250 άλογα, όλη η δύναμη μας χάθηκε….
Είδα τον Περικλή Οικονόμου- Γαζή, τον επίλαρχο μας, να τον σβαρνάει η φoράδα του σκοτωμένο, καθώς είχε κρεμαστεί απ τον αναβατήρα της σέλας του χαράζοντας πίσω του μια γραμμή αινίγματος και μυστηρίου πάνω στο χιόνι και την λάσπη. Φέρνω στην σκέψη μου τα τελευταία του λόγια που μας είπε στην στερνή μας συνάντηση στο ψυχικό: «παιδιά, είπε, η θέση μας είναι λιγάκι δύσκολη, αλλά θα τα καταφέρουμε, όπως τα καταφέραμε τόσες φορές.
****************************************************
ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ
ΑΛΕΥΡΑΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΑΠΟ ΣΟΦΙΑΔΑ *
ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΑΠΟ ΘΡΑΨΙΜΙ*
ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΑΠΟ ΣΟΥΡΠΗ*
ΓΙΑΧΝΗΣ ΝΙΚΟΣ ΑΠΟ ΑΥΙΔΡΙΟ ΦΑΡΣΑΛΩΝ*
ΓΚΕΚΑΣ ΝΙΚΟΣ Η ΠΑΠΑΦΛΕΣΣΑΣ ΑΠΟ ΠΛΑΤΥΚΑΜΠΟ -ΙΛΑΡΧΟΣ
ΓΚΟΥΤΖΙΝΟΠΟΥΛΟΥ ΓΕΝΟΒΑ ΑΠΟ ΦΑΡΣΑΛΑ
ΒΗΤΟΣ ΝΙΚΟΣ ΑΠΟ ΑΣΤΡΙΤΣΑ ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ*
ΔΕΛΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΑΠΟ ΑΓΟΡΙΑΝΗ ΔΟΜΟΚΟΥ
ΖΑΒΟΓΙΑΝΝΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΠΟ ΘΑΥΜΑΚΟ ΔΟΜΟΚΟΥ
ΚΑΣΙΟΥΡΑΣ ΗΛΙΑΣ ΑΠΟ ΝΕΟΧΩΡΙ ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ *
ΚΑΓΚΑΛΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΠΟ ΛΕΟΝΤΑΡΙ*
ΚΑΡΟΥΜΠΑΣ ΑΧΙΛΛΕΑΣ ΑΠΟ ΑΣΤΡΙΤΣΑ ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ*
ΚΑΡΑΠΕΤΣΑΝΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΒΟΥΖΙ ΔΟΜΟΚΟΥ
ΚΥΡΙΟΠΟΥΛΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΠΑΛΑΜΑ ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ
ΚΟΥΤΟΥΛΟΥ ΒΟΥΛΑ ΣΤΑΥΡΟΣ ΦΑΡΣΑΛΩΝ
ΚΟΝΤΟΓΙΑΝΝΗ ΚΥΡΑΤΣΟΥ ΒΕΛΕΣΤΙΝΟ*
ΛΟΥΛΑΚΟΥΔΗ ΕΛΕΝΗ ΜΕΓΑΛΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ ΣΑΛΑΣΛΑΡ
ΜΑΝΑΚΑΣ ΜΙΧΑΛΗΣ ΙΛΑΡΧΟΣ ΑΓΙΑ ΜΟΝΗ ΤΡΙΚΑΛΩΝ
ΜΗΛΙΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΡΔΙΤΣΑ* ΙΛΑΡΧΟΣ
ΜΠΙΚΙΩΤΗΣ ΒΥΣΣΑΡΙΟΣ *
ΜΟΥΡΑΤΟΣ ΜΙΧΟΣ*
ΜΑΝΩΛΗΣ ΚΩΣΤΑΣ ΠΕΤΡΙΝΟ ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ*
ΝΤΑΦΟΣ ΚΩΣΤΑΣ ΕΥΙΔΡΙΟ ΦΑΡΣΑΛΩΝ *
ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ ΠΕΡΙΚΛΗΣ Η ΓΑΖΗΣ ΛΕΟΝΤΑΡΙ ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ
ΠΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ ΠΕΤΡΟΣ ΙΛΑΡΧΟΣ ΛΕΟΝΤΑΡΙ
ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΚΩΣΤΑΣ * ΙΛΑΡΧΟΣ ΑΠΟ ΣΥΚΑ ΥΠΑΤΗΣ
ΠΕΤΣΟΓΙΑΝΝΗΣ ΑΡΙΣΤΟΜΕΝΗΣ ΙΛΑΡΧΟΣ ΑΠΟ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΚΑΡΔ
ΠΕΤΣΟΣ ΝΙΚΟΣ ΙΛΑΡΧΟΣ ΚΑΡΔΙΤΣΑ
ΠΟΔΑΡΑΣ ΠΕΤΡΟΣ ΓΑΒΡΑΚΙΑ ΑΝΘΥΠΟΛΟΧΑΓΟΣ ΔΣΕ
ΠΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ ΝΙΚΟΣ
ΡΙΖΟΣ ΛΑΜΠΡΟΣ * ΦΙΛΙΑ ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ
ΡΑΓΙΑΣ ΕΥΘΥΜΙΟΣ ΒΛΟΧΟΣ
ΣΤΕΡΓΙΟΠΟΥΛΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΟ ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ
ΣΑΛΤΑΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ * ΑΝΩΓΙ ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ
ΤΣΙΩΤΑΣ ΚΩΣΤΑΣ * ΛΕΟΝΤΑΡΙ
ΤΣΑΚΛΑΤΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΜΑΥΡΑΧΑΔΕΣ
ΤΡΕΥΛΟΣ ΝΙΚΟΣ* ΛΕΟΝΤΑΡΙ
ΤΣΙΩΤΑΣ ΚΩΣΤΑΣ *ΛΕΟΝΤΑΡΙ
ΦΩΤΑΚΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΠΑ
ΦΛΟΓΕΡΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΙΛΑΡΧΟΣ ΑΠΟ ΦΘΙΩΤΙΔΑ
ΧΕΙΡΑΣ ΧΡΗΣΤΟΣ * ΙΤΕΑ ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ
ΧΑΤΖΙΚΟΣ ΝΙΚΟΣ * ΙΤΕΑ ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ
ΣΗΜΕΙΩΣΗ : ΜΕ * ΕΙΝΑΙ ΣΤΟΝ ΟΜΑΔΙΚΟ ΤΑΦΟ ΤΗΣ ΙΤΕΑΣ.
ΠΗΓΕΣ : ΚΑΛΗΜΕΡΗΣ ΝΙΚΟΣ "ΜΗ ΦΟΒΑΣΤΕ ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ"
ΚΑΤΣΗΣ ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΕΝΟΣ ΑΝΤΑΡΤΗ
ΗΛΙΑΣ ΛΕΦΟΥΣΗ ¨ΟΣΟ ΚΥΛΑΕΙ ΤΟ ΝΕΡΟ"
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΝΙΚΟΣ ΚΑΛΗΜΕΡΗΣ
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου