3η έκθεση βιβλίου στο Ν Μοναστήρι

Πολιτιστικός Οργανισμός, Γυμνάσιο και Εμπορικός Σύλλογος συνδιοργάνωσαν με επιτυχία την 3η έκθεση Βιβλίου στο χώρο του Γυμνασίου στίς 27 και 28 Ιανουαρίου. Καλεσμένος φέτος ο συγγραφέας και εκφωνητής του Πολυτεχνείου Δημήτριος Παπαχρήστος.
Δείτε αποσπάσματα απο την ομιλία






ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΟΜΙΛΗΤΗ ΣΤΟ ΕΘΝΟΣ ΜΕ ΤΟ ΙΔΙΟ ΘΕΜΑ ΣΤΙΣ 2/2/2014

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22788&subid=2&pubid=63957025
Share on Google Plus

About kalimerisnikos

37 comments:

Ανώνυμος είπε...

Όλοι θέλουν να αλλάξουν τον κόσμο αλλά κανείς δεν αλλάζει τον εαυτό του.

Παπαχρηστου

Καλλιέργεια μνήμης..με γνώση και παιδεία
Μίζες …διαφθορά
Σήμερα δεν υπάρχει δημοκρατία χρησιμοποιειται από τους πολιτικούς να ομαλοποιούν αυθαιρεσίες και να μας καθιστούν συνυπευθυνους αφου τους ψηφίζουμε ..
Παιδεία ….χωρίς παιδεία ….
Σχολεία χωρις εκπαίδευση
Πολιτικοί που χρησιμοποιουν τον πολιτισμό ,τσόντα ως συμπλήρωμα..
Η κοινωνία μας είναι αρρωστημένη ……ο άνθρωπος για προσωπικά οφέλη πατάει επι πτωμάτων ο καθένας ενδιαφέρεται για την πάρτι του….
Δεν πιστεύω ότι οφείλονται στην κρίση οι 4000 αυτοκτονίες αλλα και σε άλλους λόγους
Η Κοπριά που κουβαλάμε ολοι μεσα μας όταν βγει και την ξεράσουμε και χωνευτεί ,σε αυτή την κοπριά να φυτέψουμε σπόρους .
Νέοι αν δεν σας αρέσει η πργματικοτητα αγωνιστείτε να φτιάξετε την δική σας πραγματικοτητα….
Δυστυχώς για εσάς(τους νεους) φορτωθήκατε τα ιδια προβλήματα με την γενια του πολυτεχνειου
Ζει τε την εποχη του πολυτεχνείου…από ότι φαίνεται δεν ολοκληρώθηκε αυτό για το οποιο πιστέψαμε -αγωνιστήκαμε εμεις(η γενια πολυτεχνείου)…
Μια κοινωνία χωρίς όνειρο…
Μπορούμε να αλλάξουμε το κόσμο….τα ενημερωτικά μέσα διαμορφώνουν μια πραγματικοτητα μεσα από την απατη …οτι ακούμε από την τηλεόραση είναι απατη….
Κατηγορουμαστε,ότι η γενια του πολυτεχνείου είναι υπεύθυνη για την κρίση …τους ενοχλεί ως ιστορικό γεγονός…
Να πάρετε δύναμη και να εκτιναχθειτε..
Εχουν απαξιωθεί τα παντα..
Εσείς νέοι δεν έχετε δικαίωμα να "αρρωστήσετε"...

ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ-ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Από οσα είπες κυριε Παπαχρηστου ένα είναι σίγουρο αυτο που αρνήθηκες..ότι η γενιά σου είναι υπεύθυνη για την κρίση και κατά συνέπεια για την αυτοκτονια των 4000 αν και είναι πολλοι περισσότεροι .
Μια κρίση εχει πρωτογενή , δευτερογενή αίτια και συνέπειες .
Το πρωτογενές είναι η διαφθορά-κακοδιαχειριση και δευτερογενη αίτια οι οικονομικοί λογοι και οι συνέπειες, η ανεργία και οι αυτοκτονίες.
Οσο για το Τσατίζομαι …….δεν έχεις το δικαίωμα να τσατίζεσαι κύριε παπαχρηστου όταν ευθύνεσαι για μια κατάσταση άρρωστη όπως παραδέχεσαι και κατόπιν την παραδίνεις στην επόμενη γενια
Η γενια του πολυτεχνείου ευθύνεται οσο και αν δεν σου αρέσει …και περισσότερο οι άνθρωποι οι μορφωμένοι που υπερηφανευονται για το έργο τους…..άλλα αποποιούνται των ευθυνών τους.

Οσο για τους νέους,δικαιολογημενα είναι εκνευρισμενοι και ένα συγνώμη από μένα σίγουρα δεν λύνει το πρόβλημα και δεν εγγυάται τίποτα αλλα τουλάχιστον η αναγνώριση του λάθους δίνει μια ελπίδα για το μέλλον….
Σίγουρα η εξέγερση του πολυτεχνείου είναι ένα ιστορικό γεγονός άλλα η γενιά του ήταν καταστροφική για το μέλλον του τόπου.
Μπορεί να κυβέρνησαν λίγοι,άλλα συνεργαστηκαν πολλοί και ανέχτηκαν την απαξίωση των πάντων,όλοι τους.Η δε ακριβώς δυο επόμενες γενιές αρκέστηκαν σε αυτά που τηρούσε και υποσχόταν η γενιά του πολυτεχνείου και η τετάρτη θα πληρώσει όλα τα "σπασμενα".
Σκεφτείτε οτι τοσα χρόνια,ούτε καν εκπαιδευτικό σύστημα δεν καταφέραμε να δημιουργησουμε!!
οσο θα υπάρχει το "έλλειμμα" αυτο μέλλον (άξιων) δεν υπάρχει...και όσοι το υπόσχονται είναι ονειροπόλοι η απατεώνες.

Οσο για την πτώση της χούντας οφείλεται σε πολλούς λόγους και οχι μονο στην εξέγερση του πολυτεχνείου όπως καυχιέται η γενιά του και αυτός είναι ο λόγος που τα πράγματα πήγαν τόσο στραβά τα επόμενα 40 χρόνια και έχουμε μπροστά μας πολυ "αβέβαιο χρόνο".Διότι απο την στιγμή που θα δημιουργηθεί ένα αξιόλογο εκπαιδευτικό σύστημα θα χρειαστούν 20 χρόνια για να ορθοποδήσει σωστα η χώρα.

Κυριε παπαχρηστου λυπάμαι αλλα είστε τουλάχιστον εκτός τόπου χρόνου....("μολύναμε" την επόμενη γενιά και εσύ δίνεις εντολή να μην "αρρωστήσουν"!!!)


"Η γενιά που αρκέστηκε και εν τέλει εξαπατήθηκε απο την γενιά του πολυτεχνείου και κατέστρεψε το μέλλον της επόμενης γενιάς"

ΡΕΠΟΡΤΕΡ είπε...

Απο το πολυτεχνείο του 17 Νοεμβρη 1973 γίνανε πολλά πολυτεχνεία
σε πόσα από αυτά ήσουνα παρόν-ενεργος κύριε Παπαχρηστο;

Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΓΕΝΙΑ ΤΟΥ ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΥ είπε...

Θυμάμαι που η γιαγιά μας συμβούλευε: «Να παραδέχεστε τα λάθη σας. Να ζητάτε συγγνώμη».
Ο παππούς έλεγε: Ρε να είσαστε άντρες με φιλότιμο και λεβεντιά. Να πληρώνετε το τίμημα – όσο βαρύ και να’ναι για τα λάθη σας. Εσείς, όχι οι άλλοι. Τ’ακούτε;». Τ’ακούγαμε.
Μεγαλώνοντας διαπιστώσαμε πως πολύ άλλοι δεν τ’άκουσαν ή τα ξέχασαν.
Έτσι άλλος τα σπάει, κι άλλος πληρώνει. Όταν μάλιστα υπάρχει, για μερικούς, το : υπεράνω, το ακαταδίωκτο, η ασυλία, το ανεύθυνο, η ελευθεριότητα, η ασυδοσία, η αχαλιναγώγητη εξουσία, τότε εκείνοι (οι εξουσιαστές) κάνουν τα λάθη και εμείς (το πόπολο) τα πληρώνουμε .
Η ανανδρία σε όλο της το μεγαλείο !

κυριε Παπαχρηστου… το ελαχιστον όφειλες μια συγνώμη στην κατεστραμμένη γενιά ….χωρίς να τσατίζεσαι…. Το 1973 τουλάχιστον εσυ είχες όνειρα …η γενιά αυτή δεν πρόλαβε ,διοτι τα σκότωσαν οι δικες μας γενιες..
Παρόλο που βλέπω ότι βρίσκεις καταφύγιο στην ΑΓΝΟΙΑ .....δεν τσατίζομαι μαζι σου διοτι έχω συναίσθηση του χθες και των ευθυνών μου για το αυριο ..στο σκοτωμένο όνειρο αυτής της γενιάς.

κυριε Παπαχρηστου
αἰέν ἀριστεύειν
Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις, τούτο προσπάθησε τουλάχιστον όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις

ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ είπε...

Κυριε παπαχρηστου
Τα γυάλινα καταφύγια της ΑΓΝΟΙΑΣ σπάζουν εύκολα, απο την επιζητούσα και πολυπόθητη (για 40 ετη) ΠΑΙΔΕΙΑ, την οποια καλώς μεν επικαλείσαι για την ανυπαρξία της ….άλλα αν έρθει,θα σου φέρει ΑΠΡΟΣΔΟΚΗΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ… ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΚΑΙ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗΣ.. ΑΡΚΕΤΗ ΔΙΣΟΣΜΙΑ ΤΟΥ ΠΑΡΕΛΘΟΝΤΟΣ....ΤΟΣΗ ΠΟΥ Η ΝΕΑ ΓΕΝΙΑ ΘΑ ΛΥΠΟΘΗΜΗΣΕΙ…

Ανώνυμος είπε...

Ο Δημήτρης Παπαχρήστος είναι συγγραφέας, αρθρογράφος και παραγωγός ραδιοφωνικών εκπομπών, όπως επίσης και εκφωνητής. Έγινε γνωστός ως βασικός εκφωνητής στο ραδιοσταθμό των φοιτητών κατά την εξέγερση του Πολυτεχνείου, το 1973.

Γεννήθηκε στις 31 Ιανουαρίου του 1950 στον Άγιο Γεώργιο Ιστιαίας Ευβοίας. Τελείωσε το Γυμνάσιο το 1968 στην Ιστιαία. Συμμετείχε ενεργά στο αντιδικτατορικό κίνημα. Σπούδασε ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ στην ΑΣΟΕΕ (Ανωτάτη εμπορική).
Αρθρογραφεί στην εφημερίδα ΕΘΝΟΣ και είναι παραγωγός και παρουσιαστής ραδιοφωνικών εκπομπών. Έχει κάνει εκπομπές στην τηλεόραση και έχει δημιουργήσει τρία ντοκιμαντέρ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ,ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ και ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΟΥ περιεχομένου, που έχουν παιχτεί επανειλημμένα.
Εργάζεται στην Τράπεζα της Ελλάδος, στη διεύθυνση οικονομικών μελετών και ζει στα Εξάρχεια. Ήταν ο βασικός εκφωνητής στον ραδιοφωνικό σταθμό του Πολυτεχνείου όσο αυτό τελούσε υπό κατάληψη από τους φοιτητές το 1973.

ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ είπε...

1)Σπούδασε ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ στην ΑΣΟΕΕ !!!
2)Εργάστηκε στη τράπεζα Ελλάδος στη διεύθυνση οικονομικών μελετών!!!

....και δεν σας ειπε οτι μέσα σε όλη την απαξίωση, τουλάχιστον μπορούμε να ελπίζουμε στην ανάπτυξη της οικονομίας από το
Β΄ τριμηνο 2014 το οποίο θα είναι το πρώτο θετικό τρίμηνο μετά απο τόσα χρόνια ύφεσης!!!

Μηδέν στην υπευθυνότητα!!
Μηδέν στη αντίληψη!!
Μηδέν στην ιστορία!!
Μηδέν στην πολιτική!!

Μηδεν και στα οικονομικά;
Μηδέν σε ολα, κύριε παπαχρηστου!!

Ανώνυμος είπε...

Δαμανάκη και Παπαχρήστος.
Το δίδυμο της “επιτυχίας” του Πολυτεχνείου. Η μία φώναζε …”Εδώ Πολυτεχνείο” , Ούτε “Μολών Λαβέ” ως αρχαίος Έλληνας ούτε “Ελεύθερος Πολιορκημένος” ως νεώτερος. Δεν χρειάστηκε, εφόσον στο Πολυτεχνείο δεν στήθηκαν ούτε Θερμοπύλες ούτε Μεσολόγγια. Φάμπρικα στήθηκε και στις φάμπρικες δεν γίνονται μάχες, αλλά παζάρια. Γι’ αυτόν τον λόγο οι “ήρωες” φώναζαν προς πάσα κατεύθυνση. Φώναζαν σε υποψήφιους “πελάτες”, είτε για “βοήθεια” είτε για “έλεος”.“Ήρωες”, που για τη δική τους ασφάλεια να ζητούν την “ασπίδα” του άμαχου κόσμου ή να εκλιπαρούν για το έλεος των αντιπάλων τους, μόνο στο ελληνικό Πολυτεχνείο υπήρξαν. Στο πρώτο εξειδικευόταν η Δαμανάκη και στο δεύτερο ο Παπαχρήστος.
Να ζήσουν ήθελαν τα μετέπειτα golden boys της μεταπολίτευσης. Να ζήσουν άκοπα και πλούσια. Ξεκίνησαν τις ζωές τους χωρίς κεφάλαιο και θέλησαν να το αποκτήσουν πίσω από τα κάγκελα του Πολυτεχνείου. Στην “αυλή” του φύτεψαν ένα “δένδρο” και παίρνουν κάθε χρόνο τη “σοδειά” τους. Τα πιο golden boys απ’ όλα. Τα boys και τα girls που πήραν το πιο πλούσιο μεροκάματο που δόθηκε ποτέ στην Ελλάδα. Πάρα πολύ πλούσιο, αν σκεφτεί κάποιος ότι εκείνο το “μεροκάματο” της Δαμανάκη εξακολουθεί ακόμα να της αποδίδει χιλιάδες ευρώ μηνιαίως. Κι όμως. Ένα απλό μαρούλι διατηρεί τη φρεσκάδα του για πολύ περισσότερο χρόνο απ’ όσο διήρκησε ο αγώνας της Δαμανάκη και του Παπαχρήστου …μαζί.
Εδώ να εξηγησουμε τι σημαίνει Golden Boy. Να καταλάβετε αυτά, τα οποία γνώριζαν από τότε οι “ήρωες” του Πολυτεχνείου. Αυτά, τα οποία όλοι οι υπόλοιποι εργαζόμενοι, για να τα καταλάβουν, έπρεπε να περάσουν δεκαετίες και αφού πρώτα δουν τη Goldman Sachs. Να καταλάβουν οι άνθρωποι του μόχθου και του μεροκάματου τις αναλογίες κόπου και αμοιβής, που καθιστούν κάποιον Golden. Για μια βραδιά υποτιθέμενης αντίστασης κάποιοι ζούνε για πάνω από τριανταπέντε χρόνια σαν βασιλείς. Χιλιάδες ώρες έχουν καταναλώσει από τις ζωές τους, για να μας περιγράψουν ένα συγκεκριμένο εικοσάλεπτο της ζωής τους. Συνεχώς επαναλαμβάνουν τα ίδια και τα ίδια, ενώ με το ίδιο βίντεο θα μπορούσαν να καλύψουν τριανταπέντε χρόνια αναλύσεων. Ελλείψει αδημοσίευτων ηρωικών περιστατικών ή άλλων δεδομένων, έχουν φτάσει σε σημείο ν’ αναζητούν τις συνθήκες ατμοσφαιρικής πίεσης και υγρασίας εκείνης της “ηρωικής” βραδιάς.
Κι όμως, αυτοί είναι από τους “κορυφαίους” μιας ολόκληρης γενιάς. Τόσο “κορυφαίοι”, που έδωσαν στη γενιά τους τη δική τους “ταυτότητα”. Τόσο “κορυφαίοι”, που πάνω τους άρχισε να “χτίζεται” το σταρ σύστεμ μιας ολόκληρης γενιάς..
Οι κορυφαίοι άνθρωποι της κάθε γενιάς είναι αυτοί που την χαρακτηρίζουν. Αυτούς θυμούνται οι επόμενοι και αυτοί λειτουργούν ως χαρακτηριστικό της. “Η Αθήνα του Περικλή” …λέμε. “Η Ελλάδα του Αλεξάνδρου”. Οι κορυφαίοι λοιπόν της κάθε γενιάς λειτουργούν όπως οι “χρωστικές” στη χημεία. Δίνουν “χρώμα” στη γενιά τους. Μπορεί να μην εκφράζουν ή ν’ αντιπροσωπεύουν απόλυτα τα χαρακτηριστικά τής κάθε γενιάς, αλλά είναι αυτοί, οι οποίοι της δίνουν “ταυτότητα”.
Είτε για καλό είτε για κακό, αυτό συμβαίνει πάντα. Δεν είναι απαραίτητο δηλαδή να είναι όμοιοι οι λίγοι, οι οποίοι δίνουν το “χρώμα”, με τη μεγάλη μάζα, που “χρωματίζεται”. Δεν είναι απαραίτητο να ταυτίζονται. Δεν ήταν όλοι οι αρχαίοι Αθηναίοι ίδιοι με τον Περικλή, όπως δεν ήταν και όλοι οι αρχαίοι Μακεδόνες ίδιοι με τον Αλέξανδρο.Κάποιες φορές οι πολλοί ευνοούνται από αυτές τις ταυτίσεις και κάποιες άλλες φορές αδικούνται.
Η γενιά λοιπόν του Πολυτεχνείου χρωμάτισε και δηλητηρίασε μια ολόκληρη γενιά Ελλήνων. Εξαιτίας των άθλιων και βρομερών “χρωστικών” της, είναι η χειρότερη γενιά Ελλήνων στο σύνολο της ιστορίας. Είναι η χειρότερη, άσχετα αν ο μέσος Έλληνας αυτής της γενιάς δεν διέφερε σε τίποτε από τους παλαιότερους. Η γενιά του όμως δεν παύει να είναι η χειρότερη της ελληνικής ιστορίας. Γιατί; Γιατί είχε τους χειρότερους ανθρώπους επικεφαλής της. Είχε το κατακάθι της κοινωνίας. Το αποτέλεσμα είναι καταδικαστικό για ολόκληρη τη γενιά της μεταπολίτευσης.

Ανώνυμος είπε...

"Αίεν Αριστεύειν υπείροχον έμμεναι άλλων", ΟΜΗΡΟΣ Ιλιάδα ,Ζ 208
δηλ. "Πάντα να αριστεύεις και να υπερέχεις από τους άλλους".

ΠΟΛΛΕΣ ΧΙΛΙΕΤΙΕΣ ΠΡΙΝ,ΤΟΣΕΣ ΠΟΥ ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙ ΝΑ ΛΗΣΜΟΝΗΘΕΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΝΕΟΕΛΛΗΝΕΣ!

ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΔΑΣΚΩΝΤΑΙ ΟΙ ΝΕΩΤΕΡΟΙ!

Ανώνυμος είπε...

ΑΦΟΥ Η ΓΕΝΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ ΗΤΑΝ ΤΟΣΗ ΣΠΟΥΔΑΙΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΟΥ ΠΕΙ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΥ Η ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΛΛΛΟΣ ΤΙ ΣΠΟΥΔΑΙΟ ΕΡΓΟ ΜΑΣ ΑΦΗΣΕ?

Ανώνυμος είπε...

Τα περί νέων ανθρώπων, αλλαγών, μεταρρυθμίσεων, ισότητας, δικαιοσύνης, αξιοκρατίας και λοιπών αναβάλλονται, όπως χρόνια τώρα σε αυτή τη χώρα, για το μέλλον τι είπε ο κ Παπαχρίστου, ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ.

Ανώνυμος είπε...

Η γενια που κατεστρεψε την Ελλαδα. Εφαγαν τις οικονομιες των γονεων τους, τις δικες τους, των παιδιων του και των εγγονων τους. Τωρα οι δυο επομενες γενιες θα πρεπει να ζησουν σαν σκλαβοι μεσα στην εξαθλιωση για να επαναφερουν το βιωτικο επιπεδο στο επιπεδο που εζησε αυτη η γενια του Πολυτεχνειου των χρυσων πηρουνιων και κουταλιων την δεκαετια 80 και 90. Και οταν τα καταφερουν μια αλλη γενια ενος αλλου "Πολυτεχνειου" θα βρεθει. Και παλι απο την αρχη.

Ανώνυμος είπε...

Κυριε Τραγκα

Ασε το τραντζιστορακι.... και παρε το κασετοφωνακι και γράψε..

Ανώνυμος είπε...

ΤΙ ΔΕΝ ΕΙΠΕ Ο ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΥ

ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΓΕΝΙΕΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΒΑΣΗ ΙΣΤΟΡΙΚΩΝ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ

Από την εποχή λοιπόν του πολέμου μέχρι σήμερα τρεις γενιές Ελλήνων έχουν περάσει από αυτήν τη χώρα και τώρα έρχεται η τέταρτη.
Η γενιά του πολέμου του 40, η μεταπολεμική γενιά και η γενιά του Πολυτεχνείου. Η ποιότητα της κάθε γενιάς κρίνεται από την ποιότητα αλλά και τον όγκο της κληρονομιάς που αφήνει πίσω της. Κρίνεται από την περιουσία που αφήνει στα παιδιά της. Άλλες γενιές αφήνουν πίσω τους μεγάλο όγκο κληρονομιάς και άλλες αφήνουν πίσω τους υψηλής ποιότητας κληρονομιές.
Όλες οι γενιές των Ελλήνων ήταν άξιες, γιατί κατά κανόνα άφηναν μια Ελλάδα ισχυρότερη από αυτήν που παραλάμβαναν οι ίδιες. Ακόμα και η γενιά της Μικρασιατικής Καταστροφής άφησε πίσω της μια Ελλάδα σε διπλάσιο μέγεθος από αυτήν που παρέλαβε. Μπορεί σε ένα γενικό επίπεδο, που αφορά τον ελληνισμό, να ήταν πράγματι καταστροφική, αλλά στο στενό εθνικό και κρατικό επίπεδο άφησε μια σημαντική κληρονομιά στους επόμενους. Όλες οι γενιές ήταν άξιες …εκτός από μία. Τη γενιά του Πολυτεχνείου …Τη γενιά της Μεταπολίτευσης …Την πιο σάπια γενιά Ελλήνων.
Η γενιά του πολέμου του 40 ήταν μια γενιά αξιοθαύμαστη. Μια γενιά, η οποία κέρδισε τον παγκόσμιο θαυμασμό. Αντιστάθηκε γενναία σε μια αυτοκρατορία και νίκησε. Θυσιάστηκε για την ελευθερία της και κέρδισε. Άφησε την Ελλάδα μεγαλύτερη από ποτέ. Κέρδισε με το αίμα της και την επανένωση με τα Δωδεκάνησα. Άφησε την Ελλάδα στους επόμενους στη μεγαλύτερή της μορφή.
Η επόμενη γενιά ήταν εξίσου ηρωική. Τόσο ηρωική, που η ειρηνική θυσία της ομοιάζει με πραγματική θυσία πολέμου. Δούλεψαν τόσο πολύ, που, όταν ίδρωναν, άφηναν αίμα και όχι ιδρώτα. Η πιο εργατική γενιά Ελλήνων όλων των εποχών. Η γενιά, που το έργο της μπορεί άνετα να συναγωνιστεί το γερμανικό «θαύμα». Παρέλαβαν μια Ελλάδα πλήρως ισοπεδωμένη από τον πόλεμο και την “έχτισαν” από την αρχή. Την έχτισαν σε σημείο να την ευθυγραμμίσουν σχεδόν με το σύνολο της ανεπτυγμένης Ευρώπης. Έχτισαν εκ του μηδενός τις υποδομές της. Δημιούργησαν ένα τεράστιο δημόσιο κεφάλαιο, το οποίο παρήγαγε υπέρ του λαού όλα τα αγαθά,Ενέργεια, ύδρευση, τηλεπικοινωνίες κλπ.. Άφησαν ένα σύστημα παιδείας, το οποίο παρήγαγε επιστημονικό δυναμικό ευπρόσδεκτο σε όλα τα διάσημα πανεπιστημιακά ιδρύματα αυτού του Πλανήτη. Άφησαν νοσοκομεία, όπου οι γιατροί κοιτούσαν τα συμπτώματα των αρρώστων και όχι τις τσέπες τους. Άφησαν ασφαλιστικά ταμεία γεμάτα. Δεν άφησαν σχεδόν καθόλου εξωτερικό χρέος.

Αυτές τις δύο ταλαιπωρημένες αλλά άξιες γενιές ακολούθησε η γενιά του Πολυτεχνείου.,η γενιά του ξεπουλήματος.
Η γενιά η οποία κληρονόμησε μια Ελλάδα μεγάλη και προπάντων “χτισμένη”. Η πιο πλούσια κληρονόμος γενιά στη σύγχρονη ελληνική ιστορία. Η γενιά, η οποία είχε τον πιο εύκολο ρόλο. Μόνον σωστή διαχείριση επέβαλε ο ρόλος της να κάνει, εφόσον τα δύσκολα τα είχαν κάνει οι προηγούμενοι. Όμως, η καλή μέρα φαίνεται από το πρωί και αυτή η γενιά δεν είχε καλό «πρωινό». Με το “καλημέρα” αυτή η γενιά έγινε η αιτία να «χαθεί»η Κύπρος. Η πρώτη «υποθήκη» που έβαλε, για να ανέλθει ακόπως στην εξουσία και να διαδεχθεί την προηγούμενη. Αφού κάποιοι αποφάσισαν προκαταβολικά για την "ηγεσία" αυτής της γενιάς, της ζήτησαν επίσης προκαταβολικά το αντίτιμο. Τα αφεντικά θα έπαιρναν την Κύπρο και η γενιά του Πολυτεχνείου θα έπαιρνε τη "σκυτάλη" στην Ελλάδα …Καλή μοιρασιά.

Ανώνυμος είπε...

Δεν έχασε η μεταπολεμική γενιά την Κύπρο.

Την Κύπρο την έχασε η γενιά της μεταπολίτευσης. Η νέα τότε γενιά, η οποία δέχθηκε να μην αντιδράσει στην εισβολή, γιατί οι «ήρωές» της είχαν προκαταβολικά καταλάβει τις θέσεις τους. Όταν μια νέα γενιά έχει «ήρωες» πριν ακόμα αγωνιστεί ηρωικά για έναν υψηλό στόχο, τότε υπάρχει πρόβλημα.
Το κυπριακό ζήτημα εξακολουθεί ακόμα να σέρνεται, γιατί αυτή η ίδια γενιά το σέρνει. Δεν λύνεται, γιατί η κυρίαρχη γενιά το χρωστάει.
Όταν δηλαδή κάποιοι μεθόδευαν την εισβολή στην Κύπρο,γνώριζαν εκ των προτέρων ότι δεν θα αντιδρούσε η Ελλάδα. Γιατί; Γιατί πάντα αυτοί, οι οποίοι αντιδρούν,είναι οι νέοι και στην περίπτωση εκείνη οι νέοι ήταν ήδη «καπελωμένοι» από «ήρωες». «Ήρωες»γενναίους και πατριώτες όσο η Δαμανάκη και ο Παπαχρήστος,διαδήλωναν για τη Νικαράγουα και την Παλαιστίνη, αλλά όχι για την Κύπρο.
Όλα αυτά έγιναν, γιατί κατόρθωσαν τα ντόπια και ξένα αφεντικά της Ελλάδας να «καπελώσουν» τη γενιά της μεταπολίτευσης …Να βάλουν τους χειρότερους ανθρώπους επικεφαλής της. Για να το κατορθώσουν αυτό, έπαιξαν παιχνίδια βίας τύπου Πολυτεχνείου. Τότε έγινε κάτι το πρωτοφανές.
Δεν έγινε φυσιολογική αλλαγή φρουράς μεταξύ των γενιών.
Δεν συγκρούστηκαν οι δυνατοί και οι γρήγοροι της νέας γενιάς με τους ισχυρούς της προηγούμενης, ώστε να διεκδικούν σιγά-σιγά μερίδιο στη διαχείριση της εξουσίας.
Με τις πλάτες των ξένων και των υπηρεσιών τους η γενιά του Πολυτεχνείου ανέλαβε τη διαχείριση τους συνόλου της εξουσίας, χωρίς να αξιολογηθεί το ανθρώπινο δυναμικό της σε ένα ικανοποιητικό «βάθος» χρόνου, όπως συμβαίνει συνήθως.Για τη σταθεροποίηση αυτού του παράδοξου φαινόμενου επιστρατεύτηκε ο Ανδρέας Παπανδρέου….. Ο μεγάλος ΣΩΤΗΡΑΣ...

ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΤΑ ΕΧΕΤΕ ΑΝΤΙΛΗΦΘΕΙ… ΚΑΙ ΑΝ ΔΕΝ ΤΑ ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΘΑ ΤΑ ΜΑΘΕΤΕ ΠΡΟΣΕΧΩΣ...….

Ανώνυμος είπε...

Η μεγάλη μας απορία είναι αν στους "ηρωες" του Πολυτεχνείου συμπεριλαμβάνονται και ο κ. Παπουτσής, ο κολλητός του κ. Λαλιώτης Π. Κωστόπουλος,ι η κα Δαμανάκη και λοιποί που ζουν "ζωή χαρισάμενη" σε μια μεταπολιτευτική Ελλάδα Ελλάδα, αλλά πτωχευμένη. Που το ψωμί (ποιοι το φάγανε;;) που είναι η παιδεία (χωρίς ψωμί πώς να δουλέψεις, νηστικό αρκούδι;;;) και χωρίς ελευθερία για να ξαναφωνάξεις ότι η γενιά του Πολυτεχνείου άλλα έλεγε και άλλα κατάφερε.

ΡΕΠΟΡΤΕΡ ΝΟ 2 είπε...

ΤΡΕΙΣ ΗΤΑΝ ΟΙ ΕΚΦΩΝΗΤΕΣ ΤΟΥ ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΚΟΥ ΣΤΑΘΜΟΥ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ

ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΥΥΥ ΚΑΤΙ ΞΕΧΑΣΕΣ.......

Γιατί τον τριτο τον έχουν ξεχάσει;

Οι εκφωνητές του ραδιοφωνικού σταθμού του Πολυτεχνείου τις μέρες της εξέγερσεις ήταν τρεις.
Και οι τρεις έμειναν μπροστά στο μικρόφωνο μέχρι τη συλλήψή τους.
Αλλά διάσημοι έχουν γίνει μόνο οι δυο : η Μαρία Δαμανάκη και ο Δημήτρης Παπαχρήστος.

Ο τρίτος εκφωνητής είναι ο Λάμπρος Παπαδημητράκης, Χιώτης στη καταγωγή.

Ο Λάμπρος σήμερα είναι ένας σπουδαίος σκηνοθέτης που έχει συνεργαστεί και με τον Θόδωρο Αγγελόπουλο στην ταινία "Μέρες του '36" και έχει τιμηθεί για τα έργα του από την Εταιρία Ελλήνων Σκηνοθετών.
Με αφετηρία το νησί του , τη Χίο, ταξιδεύει σε όλο το κόσμο και κάνει διάφορα. Οπως λχ το δορυφορικό κανάλι της Χίου.
Οι ιδέες του Λάμπρου περί πολιτικής και Ελλάδος γενικά,δεν φαίνεται να ικανοποιούν τα μέσα ενημέρωσης αλλά ούτε και τους πρώην συναγωνιστές του -που του έχουν γυρίσει τη πλάτη.
Ο Λάμπρος έχει ένα μεγάλο ελάττωμα.. Είναι σεμνός.

Κυριε παπαχρηστου
ΞΕΧΑΣΕΣ ΤΟΝ ΣΥΜΑΘΗΤΗΣ ΣΟΥ ΚΑΙ ΣΥΜΠΟΛΕΜΙΣΤΗ ΣΟΥ????

Επιτρέπεται άνθρωποι του "επιπέδου" σου να μην αναφέρουν καν τον συμπολεμιστή τους ,καλά την Δαμανάκη ειναι του σάπιου συστήματος...τον Παπαδημητράκη????

Απο την αρχή φανηκε οτι.. κάτι δεν πάει καλά με τον Παπαχρηστου
και νομίζω πρώτος το επιασε ο ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ με το περίφημο ¨"Όλοι θέλουν να αλλάξουν τον κόσμο αλλά κανείς δεν αλλάζει τον εαυτό του".

Ανώνυμος είπε...

Καλα ρε παιδια
Αφου οι εκφωνητες ηταν τρεις γιατι Ο ΤΡΑΝΤΑΣ άκουγε μονο τον εναν.. τον παπαχρηστου;

Ανώνυμος είπε...

ΤΡΑΝΤΑ
Ασε το τραντζιστορακι.... και παρε το κασετοφωνακι....

«Ζωντόβολα μη φοβάστε την Αλήθεια. Η Αλήθεια δεν σκοτώνει. Τα ψέματα καταθάπτουν τους Λαούς».

Περικλής Γιαννόπουλος

ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ είπε...

Όσο αφορά τo θέμα των "νεκρών του Πολυτεχνείου"...

...απασχόλησε την Ελλάδα, από την ημέρα των γεγονότων της 17ης Νοέμβρη 1973 μέχρι και σήμερα, χωρίς κανείς να μπορεί να πεί με βεβαιότητα πόσοι νεκροί υπήρξαν. Συμφωνα με τον τύπο της εποχής, από τον οποίο φαίνεται να μην υπάρχει κανείς νεκρός εντός του χώρου του Πολυτεχνείου, αλλά ...11-12 νεκροί στις διαδηλώσεις που ακολούθησαν μετά, σύμφωνα με τα δημοσιεύματα της εποχής.
Αργότερα, έγιναν περισσότερες έρευνες οι οποίες ανέβασαν τον αριθμό των νεκρών στους 24, αριθμός που φαίνεται να είναι αληθής. Φυσικά, τίποτε δεν μπορεί να είναι "αδιαμφισβήτητο", αλλά πολλές έρευνες κατέληξαν στο ίδιο συμπέρασμα:
μετά βεβαιότητας δεν υπάρχει κανένας νεκρός εντός του ασύλου και υπάρχουν 24 νεκροί λόγων των πυρών της αστυνομίας στην υπόλοιπη Αθήνα, συνεπεία των ταραχών του Πολυτεχνείου, επομένως λογίζονται ως "νεκροί του Πολυτεχνείου", αφού -άσχετα από το γεγονός ότι εφονεύθησαν εκτός του Ε.Μ.Π.- ο θάνατός του οφείλεται στις ταραχές των ημερών εκείνων. Το λάθος είναι που μερικοί δεν το διευκρινίζουν αλλά μιλούν αορίστως αφήνοντας να εννοείται ότι ήταν φοιτητές του πολυτεχνείου… .. δυστυχώς είναι νεοελλήνιστικη νοοτροπία …
Οσο αφορά για τους εκφωνητές οι βασικοί ήταν τρεις,τον τρίτον τον έφαγε ως συνήθως η ελληνική μαρμάγκα …η πιθανόν η σεμνότητα του.

ΡΕΠΟΡΤΕΡ είπε...

Ποιά από τα “παιδιά του Πολυτεχνείου” ανέλαβαν κυβερνητικές θέσεις και οδήγησαν την Ελλάδα στη σημερινή αθλία κατάσταση; Δείτε μερικούς...

Ποιοι μετείχαν στο Πολυτεχνείο και ποιοι το αντάλλαξαν με αξιώματα...
H γενιά του Πολυτεχνείου, οι «λίγο μετέπειτα» και οι τότε αντιφρονούντες σημερινοί εξουσιαστές και υπεύθυνοι μνημονίων, τρόικας, ΔΝΤ, κλπ

Στον αντίποδα τα πρωτοκλασάτα στελέχη της κυβερνώσας παράταξης, ομοίως και της «πάγιας» αξιωματικής αντιπολίτευσης, ήταν οι τότε αντιφρονούντες όπου στις περισσότερες περιπτώσεις δικάστηκαν, κυνηγήθηκαν, διαπομπεύτηκαν . Σήμερα όμως είναι οι ίδιοι άνθρωποι που καταδίκασαν τον Ελληνικό λαό στον σκοταδισμό και την αφάνεια, υπογράφοντας μνημόνια, ανοίγοντας τις πύλες μας σε ΔΝΤ, τρόικες ΕΚΤ και κάθε μορφής μηχανισμού του διεθνή πλιάτσικου.
Θελήσαμε με απλά λόγια να καταγράψουμε τα βασικά πρόσωπα της αποκαλούμενης «γενιάς του Πολυτεχνείου», που και μετά τη φοιτητική τους πορεία διατήρησαν δημόσια (πολιτική ή μη) παρουσία.
Ισχυρά ονόματα όπως η κ.Δαμανάκη, ο κ.Λαλιώτης, ο κ. Παπουτσής, ο κ. Παπαληγούρας, ο κ.Ρέππας, ο κ.Σκανδαλίδης, ο κ.Τζουμάκας και άλλοι ανήκουν στην γενιά των «Επαναστατών» στην γενιά του Πολυτεχνείου.
Και άλλοι που στην μεταπολίτευση εντάχθηκαν σε φοιτητικά κινήματα και τα πιστεύω τους ήταν ... διαφορετικά από τα σημερινά!
Κάποτε τα πρόσωπα αυτά ήταν "παιδιά του Πολυτεχνείου", πολιτικοί ακτιβιστές και πέταγαν οι ίδιοι αυγά από το ...Πολυτεχνείο και όπου αλλού. Τους κάναμε ήρωες! Όμως οι ίδιοι οι ήρωες σήμερα γέμισαν τα πορτοφόλια τους, ... άδειασαν τα δικά μας και ξέχασαν τι σημαίνει πολιτικός ακτιβισμός και αγώνας ενάντια στον «Τύραννο».
Ας δούμε όμως τα κεντρικότερα μόνο πρόσωπα που ανήκουν σήμερα στην κυβερνώσα παράταξη, αφού ο κατάλογος είναι τεράστιος και τα μέλη του έχουν παρεισφρήσει για τα καλά σε κάθε μορφή του δημόσιου βίου, είτε από την πλευρά της πολιτικής, είτε της δημοσιογραφίας, είτε ακόμα και της υψηλόβαθμης επιχειρηματικής ζωής.
Ομοίως ισχυρά πρόσωπα ανήκουν στην σημερινή αξιωματική αντιπολίτευση .

Ανώνυμος είπε...

Δαμανάκη Μαρία (ΕΜΠ),
ΑντιΕΦΕΕ, ΠΣΚ και ΚΝΕ. Η πιο γνωστή «φωνή» του ραδιοσταθμού του Πολυτεχνείου το 1973. Στέλεχος της ΚΝΕ, βουλευτής του ΚΚΕ, μετέπειτα του ΣΥΝ, αργότερα πρόεδρος του Συνασπισμού. Μετέπειτα προσχώρησε στο ΠΑΣΟΚ, του οποίου υπήρξε βουλευτής και παρ΄ ολίγον υπουργός Δημόσιας Τάξης ... Διετέλεσε ελληνίδα Επίτροπος στην Κομισιόν.
Λαλιώτης Κώστας
(Οδοντιατρική Αθήνας), στέλεχος του ΠΑΣΚ με πολλές συλλήψεις από τη χούντα, ένας από τους διαπραγματευτές της Συντονιστικής του Πολυτεχνείου με τον στρατό πριν από την είσοδο του τανκ. Το 1974 στην ΠΑΣΠ, γρήγορα πέρασε στα κεντρικά καθοδηγητικά όργανα της Νεολαίας ΠΑΣΟΚ και του ΠΑΣΟΚ. Για χρόνια επηρέαζε τις καταστάσεις στη Νεολαία του Κινήματος. Εκλέχθηκε σχετικά αργά βουλευτής, μόλις το 1991, αλλά επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ έχει περάσει από πλειάδα κυβερνητικών θέσεων τα τελευταία 30 χρόνια. Έφτασε μέχρι γραμματέας (Νο2) του ΠΑΣΟΚ. Είναι ηγετικό στέλεχος του Κινήματος, συνυφασμένο με την ιστορία του (την οποία έχει επηρεάσει σημαντικά), Σήμερα για τους "δικούς του" λόγους, εμμένει "Παρασκηνιακά"!
Μαντζουράνης Γιάννης
(Νομική Αθήνας), ηγετικό στέλεχος του αντιδικτατορικού αγώνα, μεταπολιτευτικά στην ΠΑΣΠ. Δικηγόρος, συνέχισε στον χώρο του ΠΑΣΟΚ, μέλος της ΚΕ, έγινε γραμματέας του Υπουργικού Συμβουλίου επί Ανδρέα Παπανδρέου. Φυλακίστηκε για το σκάνδαλο Κοσκωτά. Έχει χειριστεί πολύκροτες υποθέσεις στα δικαστήρια.
Ευθυμίου Πέτρος (Φιλοσοφική Ιωαννίνων), ανένταχτος στη δικτατορία, ΠΑΣΠ και Νεολαία ΠΑΣΟΚ, στέλεχος του ΠΑΣΟΚ για πολλά χρόνια, δημοσιογράφος και στέλεχος ΜΜΕ, υπουργός και βουλευτής του ΠΑΣΟΚ έως σήμερα.
Βενιζέλος Ευάγγελος (Νομική ΑΠΘ), συνεργάστηκε αρχικά με την ανανεωτική Αριστερά της εποχής. Στην ΕΦΕΕ από το 1975 και αργότερα στη ΦΕΑΠΘ. Άριστος φοιτητής και δικηγόρος. Καθηγητής Συνταγματικού δικαίου, ηγετικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ (διεκδίκησε την ηγεσία πριν από 3 χρόνια), υπουργός με τρεις διαφορετικούς πρωθυπουργούς του Κινήματος.

Πασχαλίδης Γιώργος
(Πολυτεχνική ΑΠΘ), αντιχουντικός αγώνας και κατάληψη Πολυτεχνικής Θεσσαλονίκης. Στέλεχος της ΠΑΣΠ, στον χώρο του ΠΑΣΟΚ, εξελέγη βουλευτής Πέλλας και έγινε υπουργός επί Σημίτη, του οποίου θεωρούνταν στενός πολιτικός και προσωπικός φίλος. Σήμερα είναι σε πολιτική...
Χριστοδουλάκης Νίκος
(ΕΜΠ), υπεύθυνος του πομπού του ραδιοσταθμού της εξέγερσης. Από το 1974 ανεξάρτητος αριστερός(ΣΠΗΜΜ), πρόεδρος με τους ανεξάρτητους στους Ηλεκτρολόγους Μηχανικούς. Αργότερα ακολούθησε πανεπιστημιακή καριέρα στην οικονομική επιστήμη. Έγινε καθηγητής Πανεπιστημίου. Μετά το 1993 στο ΠΑΣΟΚ. Διετέλεσε γενικός γραμματέας Έρευνας και Τεχνολογίας, σύμβουλος του πρωθυπουργού, υφυπουργός Οικονομικών (είσοδος στο ευρώ), υπουργός Ανάπτυξης, υπουργός Εθνικής Οικονομίας. Στενός συνεργάτης του Κώστα Σημίτη.
Τζουμάκας Στέφανος
(Νομική Αθήνας), από τους ηγέτες του φοιτητικού κινήματος. Φοιτητής ήδη πριν από τη δικτατορία, αγωνίστηκε και διώχθηκε επί χούντας. Ηγετικό στέλεχος των καταλήψεων της Νομικής (?72-?73). Στην εξέγερση του Πολυτεχνείου ήταν ένας από τους διαπραγματευτές (μαζί με Λαλιώτη - Σταμέλο) με τον στρατό πριν από την είσοδο του τανκ. Στη μεταπολίτευση ΠΑΣΠ και αργότερα Γραμματέας Νεολαίας ΠΑΣΟΚ. Γενικός γραμματέας (1975) και πρόεδρος (1976-1978) της ΕΦΕΕ. Για πολλά χρόνια «το μακρύ σκληρό χέρι» του Ανδρέα Παπανδρέου στην ΠΑΣΠ και τη Νεολαία. Ηγετικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, μέλος της ΚΕ και του ΕΓ κατά περιόδους, πολλάκις σε κρατικές και κυβερνητικές θέσεις.
Λοβέρδος Ανδρέας
(Νομική ΑΠΘ), ΠΣΚ και αργότερα ΚΝΕ, από όπου διαγράφηκε το 1979. Ακολούθησε πανεπιστημιακή καριέρα (καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου). Εντάχθηκε στο ΠΑΣΟΚ, του οποίου έχει εκλεγεί βουλευτής πολλές φορές και σήμερα είναι υπουργός και ηγετικό στέλεχος.

Ανώνυμος είπε...

Παπουτσής Χρήστος
(Οικονομικό Αθήνας), ΠΑΣΠ, ηγετικό στέλεχος της ΠΑΣΠ της Νεολαίας ΠΑΣΟΚ και του ΠΑΣΟΚ. Πρόεδρος της ΕΦΕΕ (1977-1978). Ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ, Έλληνας Επίτροπος στην Κομισιόν, βουλευτής του κινήματος πολλές φορές, υποψήφιος Δήμαρχος Αθήνας, πολλές υπουργικές θητείες. Σήμερα είναι υπουργός Δημόσιας Τάξης - ο πρώτος επικεφαλής του φοιτητικού κινήματος που αναλαμβάνει τέτοιο ρόλο.

Παπαχρήστος Δημήτρης
(ΑΣΟΕΕ), με έντονη αντιδικτατορική δράση, ήταν ένας από τους τρεις εκφωνητές του ραδιοσταθμού του Πολυτεχνείου και αναπληρωματικό μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής από την ΑΣΟΕΕ. Από το 1974 ανεξάρτητος στον χώρο της άκρας Αριστεράς. Πλησίασε τον Κώστα Λαλιώτη επί υφυπουργείου Νέας Γενιάς, αλλά όχι το ΠΑΣΟΚ. Έμεινε έξω από κόμματα, μια ιδιαίτερη περίπτωση δημόσιας παρουσίας. Αρθρογράφος, συγγραφέας πολλών βιβλίων, σκηνοθέτης και παραγωγός ντοκιμαντέρ, ραδιοφωνικός παραγωγός. Εργάζεται στην Τράπεζα της Ελλάδος και μένει στα Εξάρχεια.
Καστανίδης Χάρης
(Νομική ΑΠΘ), ΠΑΣΠ και μετέπειτα ΠΑΣΟΚ, ηγετικό στέλεχος, στην ΚΕ, βουλευτής για πολλές δεκαετίες, υπουργός σε διάφορες κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ.
Τσούρας Θανάσης
(Ιατρική Σχολή), υπεύθυνος της Νεολαίας του ΠΑΚ Εσωτερικού, που ήταν ο παράνομος μηχανισμός, αλλά και από το 1971 πρόεδρος της «Παναρμόνιας», που ήταν καλλιτεχνική οργάνωση, στην οποία μετείχαν εκατοντάδες νέοι, που είχε πυρήνες σε κάθε σχολή και σε κάθε εθνικοτοπικό σύλλογο. Πρώτος γραμματέας της ΚΕ του ΠΑΣΟΚ και στη συνέχεια βουλευτής και υπουργός. Μέλος της Κεντρικής Επιτροπής στην αρχή και στη συνέχεια του Εθνικού Συμβουλίου από την ίδρυση του ΠΑΣΟΚ μέχρι σήμερα.
Μαλέσιος Βαγγέλης
(Ιατρική Αθήνας), ΠΑΣΠ, υπεύθυνος έκδοσης της επίσημης εφημερίδας της ΠΑΣΠ «Σπουδαστική Πρωτοπορία», Νεολαία ΠΑΣΟΚ, κεντρικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ (ΚΕ και γραμματέας Οργανωτικού αργότερα), στη γνωστή ομάδα των «λοχαγών» του ΠΑΣΟΚ, βουλευτής και υφυπουργός επί Σημίτη. Κατηγορήθηκε για το σκάνδαλο SIEMENS και άλλα.
Τατούλης Πέτρος
(Ιατρική Αθήνας), στέλεχος της ΑΑΣΠΕ (φοιτητική παράταξη του Επαναστατικού Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος) τα πρώτα μεταπολιτευτικά χρόνια, αποτελεί ιδιαίτερη περίπτωση της γενιάς του λόγω πορείας. Εντάχθηκε στη ΝΔ επί Μητσοτάκη, εκλέχθηκε βουλευτής Αρκαδίας της ΝΔ το 1990. Έκτοτε εκλέχθηκε πολλές φορές, έφυγε αλλά επέστρεψε, διετέλεσε υπουργός της ΝΔ επί Καραμανλή αλλά αποπέμφθηκε από αυτήν. Εκλέχθηκε στις τελευταίες εκλογές περιφερειάρχης Πελοποννήσου με τη στήριξη του ΠΑΣΟΚ και του ΛΑΟΣ!
Ρέππας Δημήτρης (Οδοντιατρική Αθήνας), ΠΑΣΠ, ιδρυτικό μέλος και στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, στα κεντρικά όργανα από την αρχή του Κινήματος μέχρι σήμερα. Έχει διατελέσει πολλάκις βουλευτής και υπουργός, σήμερα είναι υπουργός.
Ανδρουλάκης Μίμης (ΕΜΠ). Προέρχεται από την άκρα Αριστερά (ΚΟ Μαχητής), στη συνέχεια όμως Αντι-ΕΦΕΕ, ανώτατο στέλεχος της ΚΝΕ και του ΚΚΕ, στη συνέχεια του Συνασπισμού, σήμερα βουλευτής του ΠΑΣΟΚ. Χαρισματικός, ευρηματικός, έξυπνος, αμφιλεγόμενος. Έχει ασκήσει διάφορα επαγγέλματα και είναι συγγραφέας πολλών (επιτυχημένων) βιβλίων.
Σκανδαλίδης Κώστας
(ΕΜ Πολυτεχνείο), Στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, μέλος ΚΕ και ΕΓ, λογογράφος του Ανδρέα Παπανδρέου, βουλευτής, γραμματέας του ΠΑΣΟΚ αργότερα, υπουργός πολλές φορές.
Αλευράς Νάσος
(Νομική Αθήνας), στέλεχος της ΠΑΣΠ από το 1980. Δικηγόρος. Ανιψιός του ιστορικού στελέχους του Κέντρου και του ΠΑΣΟΚ Γιάννη Αλευρά. Έχει διατελέσει δημοτικός σύμβουλος Αθηναίων, βουλευτής και υφυπουργός του ΠΑΣΟΚ.

Ανώνυμος είπε...

Ζαμπουνίδης Νίκος
(Νομική Αθήνας), ΠΑΣΠ, έχει διατελέσει για πολλά χρόνια βουλευτής και νομάρχης Έβρου (ΠΑΣΟΚ).
Τρανταλίδης Μάνος
(Φρμακευτική Αθήνας), Αντι-ΕΦΕΕ, αργότερα ΠΣΚ, στέλεχος του ΚΚΕ στις οργανώσεις επιστημόνων, διεγράφη το 1980. Προσχώρησε στο ΚΚΕ Εσωτ., στην ΕΑΡ, στον Συνασπισμό. Επί Σημίτη πλησίασε το εκσυγχρονιστικό ΠΑΣΟΚ.
Νικολάου Γιάννης (Πάντειο), ως μαθητής έλαβε μέρος στο Πολυτεχνείο. Το 1974 στην ΠΑΜΚ και το 1975 στην ΠΑΣΠ, αναπληρωτής γραμματέας της Νεολαίας ΠΑΣΟΚ (1981-1985), μέλος της ΚΕ του ΠΑΣΟΚ από το 1984 και του ΕΓ το 1989. Έχει λάβει διάφορες κυβερνητικές θέσεις.
Τσαφαράκης Μανούσος
(ΦΜΣ Αθήνας). Στην πρώτη γραμμή του αντιδικτατορικού αγώνα, εξελέγη στη ΣΕ ως ανένταχτος της άκρας Αριστεράς. Τη δεκαετία του 1980 πλησίασε το ΠΑΣΟΚ επί Λαλιώτη στη Νέα Γενιά. Περιφερειακό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ αργότερα.
κλπ, κλπ, κλπ ...

Ανώνυμος είπε...

ΕΡΩΤΗΣΗ
1. α.Ο ΛΑΛΙΩΤΗΣ ΤΕΛΕΙΩΣΕ ΠΟΤΕ ΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ Η ΕΙΝΑΙ ΑΚΟΜΗ ΦΟΙΤΗΤΗΣ ?
β. ΤΟΥ ΕΓΙΝΕ ΠΟΤΕ ΕΛΕΓΧΟΣ ΣΤΟ ΠΟΘΕΝ ΕΣΧΕΣ ΕΝΟΣ ΦΟΙΤΗΤΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΟΛΛΗΣΕΙ ΠΟΤΕ ΕΝΑ ΕΝΣΗΜΟ ΚΑΙ ΑΠΕΚΤΗΣΕ ΤΕΤΟΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΑΚΙΝΗΤΗ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ ?
2. ΠΟΙΟΣ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ ΗΤΑΝ ΣΤΗΝ ΠΥΛΗ ΚΑΙ ΕΙΠΕ ΣΤΟΝ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟ ΤΟΥ ΤΑΝΚ ΝΑ ΡΙΞΕΙ ΤΗΝ ΠΥΛΗ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΦΟΙΤΗΤΕΣ ΠΙΣΩ ΤΗΣ ???????????

Ανώνυμος είπε...

Παρατηρητή συμφωνώ απόλυτα με την ανάλυσή σου για τους νεκρούς κανείς μέσα στο πολυτεχνείο όλοι στην ευρύτερη περιοχή ή και σε συνοικίες από αδέσποτες .... η αλήθεια πρέπει να ομολογείτε η γενιά του πολυτεχνείου με την βοήθεια την δική μας έφεραν τη χώρα εδώ που είναι σήμερα . Η διέξοδος είναι μία κανείς πολιτικός όπου και αν ανήκει να μην ψηφισθεί. ΝΕΑ ΠΡΟΣΩΠΑ σε όλους τους χώρους υγιείς δυνάμεις έντιμες να αναλάβουν την διακυβέρνηση της χώρας ....
ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΤΗΣ ΕΞ ΑΠΟΣΤΑΣΕΩΣ

Ανώνυμος είπε...

Την εικονική οικονομία, που δημιούργησαν οι ελληνικές κυβερνήσεις με τις αλόγιστες αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις, τα εξωφρενικά επιδόματα, τις παροχές στις συντεχνίες, τη διανομή συντάξεων και προνοιακών κονδυλίων σε δικαιούχους – μαϊμού -όλα αυτά με δανεικά από τις διεθνείς αγορές- την πληρώσαμε με τη χρεωκοπία και τη σκληρή λιτότητα που πάντα κυριαρχεί στη ζωή μας.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα για τη χώρα και τους πολίτες, είναι η κυβέρνηση και η αξιωματική αντιπολίτευση: η πρώτη δεν θέλει να δει την αλήθεια κατάματα, να ασχοληθεί με το παρόν αποκηρύσσοντας το φαύλο και καταστρεπτικό παρελθόν, να πλησιάσει τη ραχοκοκκαλιά του κράτους, τη μεσαία τάξη και να στηριχθεί σε αυτή, η δεύτερη δεν ξέρει ακόμη εάν είναι με το ευρώ ή τη δραχμή, δεν γνωρίζει τι οικονομική πολιτική θα εφαρμόσει αν έρθει στην εξουσία, δεν μπορεί να αποτινάξει ξεπερασμένες θεωρίες του απώτατου παρελθόντος, δεν επιθυμεί να υποτάξει ή διαγράψει ακραίες συνιστώσες της που την ωθούν σε λάθος δρόμους. ΠΕΡΙΦΕΡΟΜΕΝΟΣ

Ανώνυμος είπε...

Ο Λαλιώτης συμφώνησε με το στρατό να ρίξει το τανκ την πύλη του Πολυτεχνείου (Συνεντευξεις Υπίλαρχου Μιχάλη Γουνελά) στην ΕΡΤ ΤΟ 1984 και Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα το 2005
Ο Λαλιωτης σαν μέλος τότε της επιτροπής των φοιτητών ήταν εκείνος που υπέδειξε στον επί κεφαλής των τεθωρακισμένων αρμάτων υπίλαρχο Μιχάλη Γουνελά «να πέσει η πύλη και να εγγυηθούν οι στρατιώτες την ομαλή έξοδο των φοιτητών από το χώρο του Πολυτεχνείου τους οποίους φοιτητές είχαν εγκλωβίσει μέσα σ’ αυτό και παρά τη θέληση τους να παραμείνουν εκεί διάφορα εξω φοιτητικά στοιχεία τα οποία είχαν εισέλθει παράνομα».
Αυτά -τα πασίγνωστα- τα είπε και σε συνέντευξη που έδωσε στην ΕΡΤ ο επικεφαλής του πληρώματος του περιβόητου άρματος, που γκρέμισε την Πύλη. Τη συνέντευξη την πήρε το 1984 από τον Υπίλαρχο (του 73) Μιχ. Γουνελά η ΕΡΤ, η οποία όμως δεν την μετέδωσε.
Πάνω λοιπόν σ’ αυτή τη «φαεινή» ιδέα του Λαλιώτη στήθηκε ο μεταπολιτευτικός «μύθος» του Πολυτεχνείου και πάνω σε μια απίστευτη προπαγανδιστική απάτη οικοδομήθηκε η συντεχνία του κόμματος των πολιτικών κομμάτων. Με απλά λόγια, το πολιτικό κατεστημένο οφείλει πολλά στην «ιδέα» Λαλιώτη και κατ’ επέκταση στον μετέπειτα μύθο των «χιλιάδων», «εκατοντάδων» και τελικά 12-24 νεκρών…εκτός Πολυτεχνείου…

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ-ΣΟΚ
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ: ΤΟ ΒΗΜΑ.
ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: 09/11/2003
Ο ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ-ΟΔΗΓΟΣ TOY TANK ο έφεδρος στρατιώτης του τεθωρακισμένου άρματος που γκρέμισε την πύλη του Πολυτεχνείου σπάει τη σιωπή του και μιλάει πρώτη φορά για το μακελειό της 17ης Νοεμβρίου 1973
http://tsakgiorgis.blogspot.gr/2013/11/o-toy-tank-17-1973.html

Ανώνυμος είπε...

Attention, confusion attempt.

The cause of confusion and panic shows foreign plans in progress.
Information that channeled and after hours/days are denied, desingned
to cause panic to Civiliads so to accept without fight and thougth
anything that they will serve to us as a solytion. Dont't haste to post every important information that appear without first to check it's realibility.

Ανώνυμος είπε...

Οι νεκροί του Πολυτεχνείου - Ένας πολύτιμος μύθος...

Στις αρχές του 1973 το χάσμα μεταξύ κράτους και φοιτητών μεγαλώνει, ενώ η κόντρα μεταξύ τους εντείνεται. Η Χούντα των Συνταγματαρχών στην προσπάθεια της να περιορίσει τους φοιτητές βάζει σε εφαρμογή το διάταγμα 1347, που επιτρέπει την άρση της αναβολής στράτευσης για τους φοιτητές που απέχουν από τα μαθήματα ή προτρέπουν συναδέλφους τους σε αποχή. Ήταν η σπίθα που άναψε τη φωτιά. Η φοιτητική ανησυχία αρχίζει να μεγαλώνει και στις 21 Φεβρουαρίου πραγματοποιούνται στο κτίριο της Νομικής φοιτητικές συνελεύσεις, με κύριο αίτημα την κατάργηση του μέτρου της στράτευσης, ενώ στις 14 Μαρτίου ακολουθεί και δεύτερη. Σημαντικό ρόλο στην κλιμάκωση της κατάστασης είχε και το μνημόσυνο του «Γέρου της Δημοκρατίας», Γεωργίου Παπανδρέου. Όλα έδειχναν ότι κάτι θα συνέβαινε και τελικά αποδείχτηκε αληθές.

14 Νοεμβρίου 1973.
Χιλιάδες φοιτητές έχουν συγκεντρωθεί από το πρωί στο κτήριο της Νομικής Σχολής και ετοιμάζονται να κάνουν συνέλευση. Στο τέλος της συνέλευσης πραγματοποιούν πορεία στην οδό Σόλωνος και Πατησίων. Το απόγευμα και ενώ οι φοιτητές παραμένουν στο Πολυτεχνείο, ο αστυνομικός διευθυντής Δασκαλόπουλος και ο εισαγγελέας Σαμήτας διατάζουν τους φοιτητές να διαλυθούν. Οι φοιτητές βρίσκονται σε δίλημμα. Δημιουργείται συντονιστική επιτροπή η οποία και αποφασίζει στις 8.30 μ.μ. την κατάληψη του Πολυτεχνείου.
Σύνθημά τους: ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ-ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ.

Ώρα 7 μ.μ.
Από 1500 φοιτητές πάρθηκε η απόφαση «να μείνουμε απόψε στο Πολυτεχνείο». Συγκροτείται Συντονιστική Επιτροπή απ΄ όλες τις σχολές και επιβάλλει έλεγχο σε ανεύθυνα συνθήματα και μεταδίδει τα δικά της από μεγάφωνα και το μικρό πομπό, αλλά και συγκεντρώνει τρόφιμα, φάρμακα κ.λπ. Γύρω στο Πολυτεχνείο και χιλιάδες Έλληνες τούς συμπαραστέκονται.

Ο Παπαδόπουλος παραμένει μάλλον ψύχραιμος. Σύμφωνα με την μαρτυρία του υπ' αριθμόν 2 στην κυβέρνηση των Συνταγματαρχών, Στυλιανού Παττακού, σχολίασε τις κινητοποιήσεις των φοιτητών με την φράση «Άσ' τα παιδιά να κλάνουνε...».

Ανώνυμος είπε...

Αποκαλυπτικός ο αείμνηστος Κ. Τσάτσος (Ακαδημαϊκός, Καθηγητής Πανεπιστημίου, Φιλόσοφος και Πρόεδρος της Δημοκρατίας κατά τα έτη 1974-1980) στο βιβλίο του «Λογοδοσία μιας ζωής» όπου γράφει:

Όταν έγινε το Πολυτεχνείο, ούτε πήγα επί τόπου, ούτε συγκινήθηκα. Από την πρώτη στιγμή κατάλαβα ότι αυτά τα πεζοδρομιακά ξεσπάσματα δεν κλόνιζαν την δικτατορία και ότι όπως στα χρόνια της κατοχής, υποκρύπτανε κομμουνιστικές επιδιώξεις επικίνδυνες για το μέλλον.
Έχω την συνείδηση μου ήσυχη ότι δεν συνήργησα στην κατασκευή του μύθου του Πολυτεχνείου. Λυπάμαι τα 5-6 παιδιά που σκοτώθησαν έξω και μακριά, διότι μέσα στο Πολυτεχνείο δεν σκοτώθηκε κανείς. Η σκληρότερη δικτατορία που ακολούθησε, θα διαρκούσε πού ακόμη, αν δεν την έριχνε η εγκληματική ηλιθιότητα της αποπείρας κατά του Μακαρίου...


Ο Ευάγγελος Αβέρωφ Υπουργός Εθνικής Αμύνης, δηλώνει στο περιοδικό Επίκαιρα, τεύχος 562, την 10η Μαΐου 1979:

Το Πολυτεχνείο υπήρξε μία ευγενική θαρραλέα δημοκρατική εκδήλωση της νεολαίας. Μόλις όμως εκδηλώθηκε και στέριωσε, κατά την τακτική που δίδαξε ο Λένιν, υπερφαλαγγίστηκε από το ΚΚΕ και τα συνθήματα από συνθήματα Δημοκρατίας έγιναν συνθήματα κομμουνισμού.
Το Πολυτεχνείο όχι μόνο δεν έριξε την δικτατορία αλλά τη δυνάμωσε.
Γιατί αυτό ήταν το έναυσμα που ώθησε πολλούς νέους αξιωματικούς λίγο πολύ απογοητευμένους από την δικτατορία, να συσπειρωθούν γύρω από τον Ιωαννίδη που ετοίμαζε συνωμοσία αλλά δεν μπορούσε να την κάνει πράξη. Και έτσι επιβλήθηκε μια χειρότερη δικτατορία...
Τιμώ λοιπόν ειλικρινά και βαθύτατα την πρωτοβουλία και τον ηρωισμό των νέων που ξεκίνησαν αυτό το κτύπημα. Αλλά για να το τιμήσω, νομίζω πως πρέπει να πω αυτό που πιστεύω οι είναι αλήθεια. Δεν είμαι διατεθειμένος λόγω επιμόνου συνθηματολογίας, λόγω ανύπαρκτων «πολυαρίθμων νεκρών», να βοηθήσω και εγώ στην θεσμοποίηση μια ψεύτικης ιστορίας...

Ανώνυμος είπε...

Αναφορά Συγκλήτου Πολυτεχνείου (κυκλοφορεί ελεύθερα στο Διαδίκτυο).
Με την υπ’ αριθμόν 33437 αναφορά της Συγκλήτου του Πολυτεχνείου 11/10/1975, προς τον εισαγγελέα Δ. Τσεβά, κανένας σπουδαστής δεν σκοτώθηκε κατά το τριήμερο. Ο ίδιος ο πρύτανης του Πολυτεχνείου κατά τα γεγονότα Κ. Κονοφάγος κατέθεσε ως μάρτυς στις 20/1/1975, στο πενταμελές Εφετείο Αθηνών, ότι μέσα στο Πολυτεχνείο δεν σκοτώθηκε κανείς φοιτητής και τα ίδια βεβαιώνει και στο βιβλίο του «Η Εξέγερση του Πολυτεχνείου» (1982), με την προσθήκη ότι ούτε κανείς άλλος πολίτης έχασε την ζωή του μέσα στο Πολυτεχνείο.

Ανώνυμος είπε...

Πόρισμα Σαμπάνη .

Επειδή έως το 1981, παρά τις φιλοτιμότατες προσπάθειες της «Δεξιάς», δεν κατέστη δυνατόν να «αποκατασταθούν» οι «νεκροί του Πολυτεχνείου», η σοσιαλιστική κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου επαναφέρει το θέμα, αναθέτοντας στον Αστυνομικό Διευθυντή Γεώργιο Σαμπάνη να τους «αποκαταστήσει». Να σημειωθεί εδώ προς άρση τυχόν υποκειμενικότητας, ότι ο κ. Σαμπάνης είχε διωχθεί από το Απριλιανό καθεστώς και επαναφερθεί στο σώμα μετά την Μεταπολίτευση. Το πόρισμα του Αστυνομικού Διευθυντή πραγματικός καταπέλτης εναντίον του ψεύδους: Κανένας νεκρός εντός του Πολυτεχνείου! 12 νεκροί εκτός του Πολυτεχνείου χωρίς να αποδεικνύεται η σχέση τους με την εξέγερση. Δώδεκα άτυχοι συμπατριώτες μας που έχασαν την ζωή τους την ταραγμένη εκείνη περίοδο.

Που να ήξεραν ότι ο θάνατός τους θα ηρωοποιούσε κι άλλους χωρίς να το αξίζουν, μόνο κι μόνο για να αποκτήσουν κάποιοι «αντιστασιακά εύσημα» και να χτίσουν πολιτικές καριέρες! Όπως προκύπτει από τον λεπτομερέστατο πίνακα, ο αριθμός των νεκρών, η ταυτότητά τους, αλλά και ο τρόπος και τόπος του θανάτου τους, δεν έχουν καμμία απολύτως σχέση με αυτά που «διδαχθήκαμε» επιμόνως, όσοι είχαμε την ατυχία να φοιτούμε στο σχολείο την δεκαετία του ‘80!
Να θυμίσω εδώ, ότι ο αριθμός των «νεκρών του Πολυτεχνείου» ανεβοκατέβαινε κάθε σχολική χρονιά, ανάλογα με τις διαθέσεις του πολιτικού κατεστημένου.

Ανώνυμος είπε...

Προσωπική μου γνώμη, είναι ότι ο Πολυτεχνείο, ήταν μια εξέγερση εκ μέρους του ελληνικού λαού με μπροστάρηδες τους φοιτητές, η οποία όμως στην πορεία τότε αλλά κυρίως μετά και ειδικά κατά την μεταπολίτευση, "καπελώθηκε" όπως συνήθως γίνεται από την ελληνική αριστερά.
Πάντως όσο και αν η εξέγερση του Πολυτεχνείου αποτελεί δείγμα της βαθειάς δημοκρατικότητας του Έλληνα, αποτελεί ιστορικό γεγονός ότι η ίδια η εξέγερση όχι μόνο δεν οδήγησε στην πτώση της χούντας αλλά αντιθέτως οδήγησε στην περαιτέρω σκλήρυνσή της με ανατροπή Παπαδόπουλου από τον Ιωαννίδη, ο οποίος ουσιαστικά ως μαριονέτα ξένων και ανθελληνικών δυνάμεων μας "οδήγησε" στην τραγωδία της Κύπρου το 1974.

Πολλοί πιστεύουν ότι αν το Πολυτεχνείο ΔΕΝ είχε υπάρξει η χώρα θα οδηγείτο αργά μεν αλλά σίγουρα στην μετάβαση από την χούντα του γελοίου Παπαδόπουλου σε κάποια μορφή Δημοκρατίας, και εν τέλει σε καθαρή Δημοκρατία. Τα λέω αυτά διότι είμαι από εκείνους που θεωρούν ότι το μεταπολιτευτικό πολιτικό σκηνικό ΔΕΝ είναι -σε καμμία περίπτωση- πραγματική Δημοκρατία αλλά μιά ιδιότυπη μορφή Κοινοβουλευτικής Δικτατορίας από ερασιτέχνες της πολιτικής.

Συμπερασμα: Τιμούμε την εγέγερση του Νοέμβρη του ΄73 αλλά όχι μέσα από τα παραμορφωτικά γυαλιά της (δήθεν) ελληνικής αριστεράς.

Ανώνυμος είπε...

Πάντως σε γενικές γραμμές, το δικό μου συμπέρασμα είναι ότι η επέμβαση του τανκ δεν στοίχησε την ζωή κανενός από όσους βρίσκονταν πίσω από την πύλη διότι είχε ήδη αποφασισθεί το τι θα γίνει και οι ευρισκόμενοι πίσω από την πύλη είχαν εγκαίρως απομακρυνθεί σε ασφαλή απόσταση. Ο σοβαρός τραυματισμός της Πέπης Ρηγοπούλου ήταν ένα ατυχές αλλά όχι εσκεμμένο συμβάν. Από την στιγμή όμως που μπήκε μέσα το τανκ και η κατάληψη -θεωρητικά- έλαβε τέλος, συνέβησαν πολλά τα οποία δύσκολα αποδεικνύονται και θα αποτελούν "ψυχολογικό" φορτίο που εσαεί θα κουβαλούν όσοι τα έζησαν ώς δράστες ή αυτόπτες μάρτυρες, και από τις δύο πλευρές

Ανώνυμος είπε...

[...] Κατά την εποχή του τέταρτου Αραβοϊσραηλινού Πολέμου ή, όπως αποκλήθηκε, του «Γιομ Κιπούρ» ή του «Ραμαντάν» -πριν και μετά- ήμουν πρέσβης της Ελλάδας στο Κάιρο, την μεγαλύτερη ελληνική πρεσβεία, τουλάχιστον, κατά τους τότε ιθύνοντας, στη Μέση Ανατολή, στον αραβικό κόσμο και στην Αφρική γενικότερα.

Ο πόλεμος εξερράγη με πρωτοβουλία αποκλειστικά του Σαντάτ -διαφωνώ πλήρως με τον χαρακτηρισμό του ως ανδρός «μετρίου σχήματος»-, όπως προκύπτει από το βιβλίο του «Ιn search of identity» κ.λπ. Και αφού ο λόγος περί του αειμνήστου, άκρως φιλέλληνα, προέδρου Ανουάρ ελ Σαντάτ, κρίνω σκόπιμο να υπενθυμίσω ότι σ΄ αυτόν, κατ΄ εμέ, οφείλει ο πολύ Κίσινγκερ το βραβείο Νομπέλ της Ειρήνης και οι ΗΠΑ ίσως τη μεγαλύτερη επιτυχία τους στη μεταπολεμική εξωτερική πολιτική τους.

Λίγες ημέρες μετά την έκρηξη του πολέμου, που κατέλαβε εξαπίνης τους Ισραηλινούς -λόγω της Μεγάλης Εορτής των οποίων, του «Γιομ Κιπούρ», ήσαν υποχρεωμένοι σε ακινησία-, με κάλεσε στο γραφείο του επειγόντως ο τότε υπουργός Εξωτερικών και ισχυρός άνδρας του καθεστώτος Ισμαήλ Φάχμι και με παρεκάλεσε να παρέμβω στην Αθήνα για να βρεθεί Έλληνας εφοπλιστής να διαθέσει πετρελαιοφόρα για τη μεταφορά υγρών καυσίμων από Βεγγάζη στην Αλεξάνδρεια, καθ΄ όσον ήταν αδύνατος, λόγω των πολεμικών γεγονότων, ο ανεφοδιασμός της τελευταίας από τα διυλιστήρια του Πορτ Σουέζ. Η Αθήνα αποδέχθηκε το αιγυπτιακό αίτημα και η Αλεξάνδρεια -η περί αυτήν περιοχή είχε κηρυχθεί από τους Ισραηλινούς «πολεμική ζώνη» και όλα τα εμπορικά πλοία που μετέφεραν κυρίως σιτηρά, τα οποία εστερείτο τότε η Αίγυπτος, ανέστρεφαν πρύμναν- ανεφοδιάστηκε πλήρως σε πετρέλαιο. Δεν πρόκειται να αναφέρω το όνομα του διαθέσαντος τα πετρελαιοφόρα εφοπλιστού δι΄ ευνοήτους λόγους. Πάντως, η ενέργειά του έσωσε, κατά κάποιον τρόπο, την Αίγυπτο, πράγμα που η τότε κυβέρνησή της ανεγνώρισε, όπως είμαι σε θέση να γνωρίζω.

Μετά μία εβδομάδα περίπου, αν πάντοτε δεν με απατά η μνήμη μου, μου τηλεφώνησαν γύρω στις 11 (23.00) τη νύχτα να μεταβώ τα μεσάνυχτα στο γραφείο του Σαντάτ «για κάτι το κατεπείγον». Πράγματι, πήγα στα Ανάκτορα και ο Σαντάτ μού είπε, χωρίς περιστροφές, τα εξής -τα αναφέρω, κατ΄ ανάγκην, περιφραστικά: «Πείτε στον ομόλογό μου και συνάδελφον εν όπλοις ότι ο Κίσινγκερ προτίθεται να στείλει αεροπορικώς μεγάλη βοήθεια σε υπερσύγχρονο πολεμικό υλικό στο κινδυνεύον Ισραήλ, και θα ζητήσει από την ελληνική κυβέρνηση την άδεια υπερπτήσεως και προσγειώσεως σε ελληνικά αεροδρόμια των μεταφερόντων το υλικό τούτο αμερικανικών αεροπλάνων. Εμείς οι στρατιωτικοί είμεθα τίμιοι άνθρωποι, γι΄ αυτό πιστεύω ότι και ο συνάδελφός μου Έλληνας πρόεδρος θα συγκατανεύσει. Όπως βλέπετε, ο αραβικός κόσμος είναι τώρα ενωμένος στον κοινόν αγώνα και ο πρόεδρός σας πρέπει να λάβει τούτο σοβαρά υπόψη και να απορρίψει το αίτημα Κίσινγκερ, άλλως ξεχάστε τον κόσμον αυτόν, με όλες τις δυσάρεστες συνέπειες για τον Ελληνισμό» κ.λπ.

Επιστρέψας στην πρεσβεία συνέταξα ένα άκρως απόρρητο τηλεγράφημα -διπλής κρυπτογραφήσεως- και το έδωσα γύρω στις δύο το πρωί στους συνεργάτες μου για τα περαιτέρω. Ομολογώ ότι βρέθηκα ενώπιον του μεγαλύτερου διλήμματος της καριέρας μου: «Μπρος βαθύ και πίσω ρέμα»! Τελικώς, αναλογιζόμενος τους Έλληνες στις αραβικές χώρες, εισηγήθηκα την αποδοχή του αιτήματος του Αιγυπτίου προέδρου. Το τηλεγράφημα είχε πρώτο παραλήπτη τον τότε Πρόεδρο της Δημοκρατίας Γ. Παπαδόπουλο, με κοινοποίηση στους Σπ. Μαρκεζίνη και Χ. Ξανθόπουλο-Παλαμά, αντιστοίχως πρωθυπουργό και υπουργό Εξωτερικών.

[...] Όπως πληροφορήθηκα τότε, και οι τρεις προαναφερθέντες συμφώνησαν με την εισήγησή μου και απαγορεύθηκε η διέλευση κ.λπ. Στη συνέχεια, έσπευσα να γνωστοποιήσω στον Αιγύπτιο πρόεδρο τη θετική απάντηση της Αθήνας. Παραλείπω τα λοιπά περί της ευγνώμονης στάσεως του Σαντάτ υπέρ ημών, που ήλθε δυστυχώς να ανακόψει η δολοφονία του (6.10.1981).

Ανώνυμος είπε...

[...] Κατά την εποχή του τέταρτου Αραβοϊσραηλινού Πολέμου ή, όπως αποκλήθηκε, του «Γιομ Κιπούρ» ή του «Ραμαντάν» -πριν και μετά- ήμουν πρέσβης της Ελλάδας στο Κάιρο, την μεγαλύτερη ελληνική πρεσβεία, τουλάχιστον, κατά τους τότε ιθύνοντας, στη Μέση Ανατολή, στον αραβικό κόσμο και στην Αφρική γενικότερα.

Ο πόλεμος εξερράγη με πρωτοβουλία αποκλειστικά του Σαντάτ -διαφωνώ πλήρως με τον χαρακτηρισμό του ως ανδρός «μετρίου σχήματος»-, όπως προκύπτει από το βιβλίο του «Ιn search of identity» κ.λπ. Και αφού ο λόγος περί του αειμνήστου, άκρως φιλέλληνα, προέδρου Ανουάρ ελ Σαντάτ, κρίνω σκόπιμο να υπενθυμίσω ότι σ΄ αυτόν, κατ΄ εμέ, οφείλει ο πολύ Κίσινγκερ το βραβείο Νομπέλ της Ειρήνης και οι ΗΠΑ ίσως τη μεγαλύτερη επιτυχία τους στη μεταπολεμική εξωτερική πολιτική τους.

Λίγες ημέρες μετά την έκρηξη του πολέμου, που κατέλαβε εξαπίνης τους Ισραηλινούς -λόγω της Μεγάλης Εορτής των οποίων, του «Γιομ Κιπούρ», ήσαν υποχρεωμένοι σε ακινησία-, με κάλεσε στο γραφείο του επειγόντως ο τότε υπουργός Εξωτερικών και ισχυρός άνδρας του καθεστώτος Ισμαήλ Φάχμι και με παρεκάλεσε να παρέμβω στην Αθήνα για να βρεθεί Έλληνας εφοπλιστής να διαθέσει πετρελαιοφόρα για τη μεταφορά υγρών καυσίμων από Βεγγάζη στην Αλεξάνδρεια, καθ΄ όσον ήταν αδύνατος, λόγω των πολεμικών γεγονότων, ο ανεφοδιασμός της τελευταίας από τα διυλιστήρια του Πορτ Σουέζ. Η Αθήνα αποδέχθηκε το αιγυπτιακό αίτημα και η Αλεξάνδρεια -η περί αυτήν περιοχή είχε κηρυχθεί από τους Ισραηλινούς «πολεμική ζώνη» και όλα τα εμπορικά πλοία που μετέφεραν κυρίως σιτηρά, τα οποία εστερείτο τότε η Αίγυπτος, ανέστρεφαν πρύμναν- ανεφοδιάστηκε πλήρως σε πετρέλαιο. Δεν πρόκειται να αναφέρω το όνομα του διαθέσαντος τα πετρελαιοφόρα εφοπλιστού δι΄ ευνοήτους λόγους. Πάντως, η ενέργειά του έσωσε, κατά κάποιον τρόπο, την Αίγυπτο, πράγμα που η τότε κυβέρνησή της ανεγνώρισε, όπως είμαι σε θέση να γνωρίζω.

Μετά μία εβδομάδα περίπου, αν πάντοτε δεν με απατά η μνήμη μου, μου τηλεφώνησαν γύρω στις 11 (23.00) τη νύχτα να μεταβώ τα μεσάνυχτα στο γραφείο του Σαντάτ «για κάτι το κατεπείγον». Πράγματι, πήγα στα Ανάκτορα και ο Σαντάτ μού είπε, χωρίς περιστροφές, τα εξής -τα αναφέρω, κατ΄ ανάγκην, περιφραστικά: «Πείτε στον ομόλογό μου και συνάδελφον εν όπλοις ότι ο Κίσινγκερ προτίθεται να στείλει αεροπορικώς μεγάλη βοήθεια σε υπερσύγχρονο πολεμικό υλικό στο κινδυνεύον Ισραήλ, και θα ζητήσει από την ελληνική κυβέρνηση την άδεια υπερπτήσεως και προσγειώσεως σε ελληνικά αεροδρόμια των μεταφερόντων το υλικό τούτο αμερικανικών αεροπλάνων. Εμείς οι στρατιωτικοί είμεθα τίμιοι άνθρωποι, γι΄ αυτό πιστεύω ότι και ο συνάδελφός μου Έλληνας πρόεδρος θα συγκατανεύσει. Όπως βλέπετε, ο αραβικός κόσμος είναι τώρα ενωμένος στον κοινόν αγώνα και ο πρόεδρός σας πρέπει να λάβει τούτο σοβαρά υπόψη και να απορρίψει το αίτημα Κίσινγκερ, άλλως ξεχάστε τον κόσμον αυτόν, με όλες τις δυσάρεστες συνέπειες για τον Ελληνισμό» κ.λπ.

Επιστρέψας στην πρεσβεία συνέταξα ένα άκρως απόρρητο τηλεγράφημα -διπλής κρυπτογραφήσεως- και το έδωσα γύρω στις δύο το πρωί στους συνεργάτες μου για τα περαιτέρω. Ομολογώ ότι βρέθηκα ενώπιον του μεγαλύτερου διλήμματος της καριέρας μου: «Μπρος βαθύ και πίσω ρέμα»! Τελικώς, αναλογιζόμενος τους Έλληνες στις αραβικές χώρες, εισηγήθηκα την αποδοχή του αιτήματος του Αιγυπτίου προέδρου. Το τηλεγράφημα είχε πρώτο παραλήπτη τον τότε Πρόεδρο της Δημοκρατίας Γ. Παπαδόπουλο, με κοινοποίηση στους Σπ. Μαρκεζίνη και Χ. Ξανθόπουλο-Παλαμά, αντιστοίχως πρωθυπουργό και υπουργό Εξωτερικών.

[...] Όπως πληροφορήθηκα τότε, και οι τρεις προαναφερθέντες συμφώνησαν με την εισήγησή μου και απαγορεύθηκε η διέλευση κ.λπ. Στη συνέχεια, έσπευσα να γνωστοποιήσω στον Αιγύπτιο πρόεδρο τη θετική απάντηση της Αθήνας. Παραλείπω τα λοιπά περί της ευγνώμονης στάσεως του Σαντάτ υπέρ ημών, που ήλθε δυστυχώς να ανακόψει η δολοφονία του (6.10.1981).

Ανώνυμος είπε...

[...] Κατά την εποχή του τέταρτου Αραβοϊσραηλινού Πολέμου ή, όπως αποκλήθηκε, του «Γιομ Κιπούρ» ή του «Ραμαντάν» -πριν και μετά- ήμουν πρέσβης της Ελλάδας στο Κάιρο, την μεγαλύτερη ελληνική πρεσβεία, τουλάχιστον, κατά τους τότε ιθύνοντας, στη Μέση Ανατολή, στον αραβικό κόσμο και στην Αφρική γενικότερα.

Ο πόλεμος εξερράγη με πρωτοβουλία αποκλειστικά του Σαντάτ -διαφωνώ πλήρως με τον χαρακτηρισμό του ως ανδρός «μετρίου σχήματος»-, όπως προκύπτει από το βιβλίο του «Ιn search of identity» κ.λπ. Και αφού ο λόγος περί του αειμνήστου, άκρως φιλέλληνα, προέδρου Ανουάρ ελ Σαντάτ, κρίνω σκόπιμο να υπενθυμίσω ότι σ΄ αυτόν, κατ΄ εμέ, οφείλει ο πολύ Κίσινγκερ το βραβείο Νομπέλ της Ειρήνης και οι ΗΠΑ ίσως τη μεγαλύτερη επιτυχία τους στη μεταπολεμική εξωτερική πολιτική τους.

Λίγες ημέρες μετά την έκρηξη του πολέμου, που κατέλαβε εξαπίνης τους Ισραηλινούς -λόγω της Μεγάλης Εορτής των οποίων, του «Γιομ Κιπούρ», ήσαν υποχρεωμένοι σε ακινησία-, με κάλεσε στο γραφείο του επειγόντως ο τότε υπουργός Εξωτερικών και ισχυρός άνδρας του καθεστώτος Ισμαήλ Φάχμι και με παρεκάλεσε να παρέμβω στην Αθήνα για να βρεθεί Έλληνας εφοπλιστής να διαθέσει πετρελαιοφόρα για τη μεταφορά υγρών καυσίμων από Βεγγάζη στην Αλεξάνδρεια, καθ΄ όσον ήταν αδύνατος, λόγω των πολεμικών γεγονότων, ο ανεφοδιασμός της τελευταίας από τα διυλιστήρια του Πορτ Σουέζ. Η Αθήνα αποδέχθηκε το αιγυπτιακό αίτημα και η Αλεξάνδρεια -η περί αυτήν περιοχή είχε κηρυχθεί από τους Ισραηλινούς «πολεμική ζώνη» και όλα τα εμπορικά πλοία που μετέφεραν κυρίως σιτηρά, τα οποία εστερείτο τότε η Αίγυπτος, ανέστρεφαν πρύμναν- ανεφοδιάστηκε πλήρως σε πετρέλαιο. Δεν πρόκειται να αναφέρω το όνομα του διαθέσαντος τα πετρελαιοφόρα εφοπλιστού δι΄ ευνοήτους λόγους. Πάντως, η ενέργειά του έσωσε, κατά κάποιον τρόπο, την Αίγυπτο, πράγμα που η τότε κυβέρνησή της ανεγνώρισε, όπως είμαι σε θέση να γνωρίζω.

Μετά μία εβδομάδα περίπου, αν πάντοτε δεν με απατά η μνήμη μου, μου τηλεφώνησαν γύρω στις 11 (23.00) τη νύχτα να μεταβώ τα μεσάνυχτα στο γραφείο του Σαντάτ «για κάτι το κατεπείγον». Πράγματι, πήγα στα Ανάκτορα και ο Σαντάτ μού είπε, χωρίς περιστροφές, τα εξής -τα αναφέρω, κατ΄ ανάγκην, περιφραστικά: «Πείτε στον ομόλογό μου και συνάδελφον εν όπλοις ότι ο Κίσινγκερ προτίθεται να στείλει αεροπορικώς μεγάλη βοήθεια σε υπερσύγχρονο πολεμικό υλικό στο κινδυνεύον Ισραήλ, και θα ζητήσει από την ελληνική κυβέρνηση την άδεια υπερπτήσεως και προσγειώσεως σε ελληνικά αεροδρόμια των μεταφερόντων το υλικό τούτο αμερικανικών αεροπλάνων. Εμείς οι στρατιωτικοί είμεθα τίμιοι άνθρωποι, γι΄ αυτό πιστεύω ότι και ο συνάδελφός μου Έλληνας πρόεδρος θα συγκατανεύσει. Όπως βλέπετε, ο αραβικός κόσμος είναι τώρα ενωμένος στον κοινόν αγώνα και ο πρόεδρός σας πρέπει να λάβει τούτο σοβαρά υπόψη και να απορρίψει το αίτημα Κίσινγκερ, άλλως ξεχάστε τον κόσμον αυτόν, με όλες τις δυσάρεστες συνέπειες για τον Ελληνισμό» κ.λπ.

Επιστρέψας στην πρεσβεία συνέταξα ένα άκρως απόρρητο τηλεγράφημα -διπλής κρυπτογραφήσεως- και το έδωσα γύρω στις δύο το πρωί στους συνεργάτες μου για τα περαιτέρω. Ομολογώ ότι βρέθηκα ενώπιον του μεγαλύτερου διλήμματος της καριέρας μου: «Μπρος βαθύ και πίσω ρέμα»! Τελικώς, αναλογιζόμενος τους Έλληνες στις αραβικές χώρες, εισηγήθηκα την αποδοχή του αιτήματος του Αιγυπτίου προέδρου. Το τηλεγράφημα είχε πρώτο παραλήπτη τον τότε Πρόεδρο της Δημοκρατίας Γ. Παπαδόπουλο, με κοινοποίηση στους Σπ. Μαρκεζίνη και Χ. Ξανθόπουλο-Παλαμά, αντιστοίχως πρωθυπουργό και υπουργό Εξωτερικών.

[...] Όπως πληροφορήθηκα τότε, και οι τρεις προαναφερθέντες συμφώνησαν με την εισήγησή μου και απαγορεύθηκε η διέλευση κ.λπ. Στη συνέχεια, έσπευσα να γνωστοποιήσω στον Αιγύπτιο πρόεδρο τη θετική απάντηση της Αθήνας. Παραλείπω τα λοιπά περί της ευγνώμονης στάσεως του Σαντάτ υπέρ ημών, που ήλθε δυστυχώς να ανακόψει η δολοφονία του (6.10.1981).

Author Details