Οταν το κράτος δεν μπορεί να εγγυηθεί την ασφάλεια των πολιτών και της περιουσίας αυτών, όταν οι δημοσιογράφοι και τα ΜΜΕ παρουσιάζουν την καταστροφή της Αθήνας μας σαν μια απλή ταινία, όταν η αστυνομία δεν μπορεί να ελέγξει 500 αλήτες, όταν οι δάσκαλοι αντί να προσπαθούν να εκλογικεύσουν τους μαθητές τους πρωτοστατούν στις πορείες, όταν οι μαθητές αντί για βιβλία κουβαλάνε βαριοπούλες για να σπάνε μάρμαρα, όταν οι πολιτικοί μας αντί να παίρνουν αποφάσεις το μόνο που κάνουν είναι μικροπολιτική, όταν ο Πρωθυπουργός είναι άφαντος αλλά δεν κάνει αποδεκτές τις παραιτήσεις των ΑΝΙΚΑΝΩΝ στελεχών τους, όταν οι μονές έχουν γίνει offshore εταιρίες και οι παπάδες στελέχη αυτών, όταν όλα καταρέουν, εγώ γιατί να κάθομαι να περιμένω να με εξαφανίσει αυτή η κατάσταση, γιατί να περιμένω πότε το κωλόπαιδο θα ρίξει στο καταστημα μου ή ακόμα και στο σπίτι μου την αυτοσχέδια βόμβα του;
Γιατί να μην το περιμένω με την καραμπίνα γεμάτη; θα με πούν τότε και εμένα δολοφόνο; Ποιός θα προστατέψει την οικογένεια μου, την περιουσία μου, εμένα; Ποιός θα με αποζημιώσει; Ο ηγούμενος της μονής; ή ο παραιτημένος υπουργός; ή ο αόρατος πρωθυπουργός;
(Απο το press)
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου