ΑΣΧΟΛΙΕΣ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΩΤΩΝ

ΤΟΠΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

ΚΥΡΙΕΣ ΑΣΧΟΛΙΕΣ ΤΩΝ ΝΕΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΩΤΩΝ

ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ ΠΑΡΘΕΝΙΑ

Τον Απρίλιο του 1925 περίπου 215 οικογένειες εγκαταστάθηκαν, στο Νέο Μοναστήρι Φθιώτιδας. Ξεριζωμένοι από τον τόπο καταγωγής τους, αφήνοντας εκεί το βίο τους, τα σπίτια τους, και τις περιουσίες τους .Το μοναδικό πλούτο που έφεραν μαζί τους είναι τα ίδια τους τα χέρια , καθώς επίσης τα ήθη, τα έθιμα, οι χοροί και τα τραγούδια τους .

Πολλοί ασχολήθηκαν με την γεωργία, την καλλιέργεια της γης για την παραγωγή των απαραίτητων φυτικών και ζωικών προϊόντων. Οι δυσκολίες τους ήταν πολλές, γιατί όλες τους οι εργασίες,(σκάλισμα, βοτάνισμα, κλάδεμα, σπορά, ράντισμα, θειάφισμα, πότισμα , κ.λ.π.) γινόταν χειρονακτικά.

Κύριο μηχάνημα ήταν το αλέτρι΄ ένα ξύλο μυτερό, που το έσερναν δύο βόδια, ενώ ο γεωργός το κρατούσε μπηγμένο στο χώμα. Η σπορά του χωραφιού γινόταν με τα χέρια, χωρίς τα σημερινά τρακτέρ και τις σύνθετες μηχανές σποράς. Και όταν ωρίμαζαν τα στάχυα΄ κατά τους καλοκαιρινούς μήνες, τα θέριζαν με πρωτόγονα δρεπάνια. Και κατόπι τ’ αλώνιζαν με βόδια ή άλογα που ποδοπατούσαν τα δεμάτια στ’ αλώνι. Μετά οι γυναίκες ακόμη και τα παιδιά ξεχώριζαν τα άχυρα βάζοντας τα δεμάτια το ένα πάνω στο άλλο κάνοντας τις λεγόμενες θημωνιές και τα χρησιμοποιούσαν για τη διατροφή των ζώων τους. Μετά περνάν το σιτάρι, το άλεθαν σε πέτρινους χειρονακτικούς μύλους και το έκαναν αλεύρι. Και έτσι μπορούσαν να ζυμώσουν το ψωμί τους.

¶λλη τους καλλιέργεια ήταν, το κριθάρι, το τριφύλλι, το καλαμπόκι, το μπαμπάκι κ.τ.λ. Στην αρχή τ’ αγροτικά προϊόντα τους ήταν λιγοστά και προοριζόταν για τις ανάγκες της οικογένειας. Με τον καιρό όμως που εμφανίστηκαν τα πρώτα τρακτέρ, οι διάφορες μηχανές σποράς, ψεκασμού, λίπανσης, αλωνιστικές, κ.τ.λ., η καλλιέργεια γίνεται πιο καλή, πιο γρήγορη, πιο ξεκούραστη, αποδίδει περισσότερο και στοιχίζει λιγότερο. Έτσι τα προϊόντα που περίσσευαν τα πουλούσαν ή τα αντάλλαζαν με άλλα είδη.

Η πιο ευχάριστη αγροτική τους ασχολία ήταν η αμπελουργία, όπου ο τρύγος ήταν για αυτούς ένα είδος γιορτής γιατί κατά τη διάρκεια του οι γυναίκες έλεγαν τραγούδια που αφορούσαν το αμπέλι. Από τα σταφύλια έφτιαχναν μόνοι τους το κρασί και το τσίπουρο, που το έπιναν σε κάθε τους εκδήλωση.

Κύρια ασχολία των Νεομοναστηριωτών ήταν και η κτηνοτροφία .Τα ζώα που είχαν ήταν το πρόβατο, η κατσίκα, το βόδι, η αγελάδα, το γουρούνι. Έτσι μπορούσαν να ικανοποιήσουν όλες τις βασικές ανάγκες παίρνοντας το κρέας τους, το γάλα τους, το μαλλί τους, το δέρμα τους.

Από το γάλα παρασκεύαζαν το τυρί και το γιαούρτι. Το μαλλί το χρησιμοποιούσαν για την κατασκευή ενδυμάτων, χαλιών, κουβερτών, κ.τ.λ., αφού πρώτα το έγνεθαν οι γυναίκες σε αργαλειούς .Το δέρμα τους το χρησιμοποιούσαν και για να μεταμφιέζονται σε ντιβιτζήδες κάθε πρωτοχρονιά με το έθιμο της καμήλας, φορώντας προβίες ειδικά κατεργασμένες.

Επίσης τα ζώα ήταν πολύ ωφέλιμα και στην γεωργία, αφού χρησιμοποιούσαν την κοπριά τους, για την λίπανση των χωραφιών τους. Και τους βοηθούσαν πολύ ειδικά τα άλογα και τα βόδια για την καλλιέργεια της γης και την μεταφορά των γεωργικών εφοδίων και των αγροτικών προϊόντων. Καθώς επίσης και την μετακίνηση του γεωργού και των μελών της οικογένειας του προς τα χωράφια του για την εκτέλεση των αγροτικών εργασιών.

¶λλη μετακίνηση μ’ αυτά ήταν όταν επρόκειτο να παραβρεθεί σε διάφορες κοινωνικές υποχρεώσεις όπως γιορτές, γάμοι, πανηγύρια, κηδείες, κ.τ.λ.

Αρκετοί Νεομοναστηριώτες ασχολήθηκαν και με την οικοδομή, χτίζοντας μόνοι τους τα σπίτια τους, κυρίως με πλιθιά ( χωμάτινα τούβλα από πυλό).

Share on Google Plus

About kalimerisnikos

Author Details