Ξαφνικά, μία ηλιαχτίδα έσκισε τα μαύρα σύννεφα που σκιάζουν τον τελευταίο καιρό τις ελληνογερμανικές σχέσεις. Κάποιοι που παρατήρησαν ότι δεν είναι δυνατόν ο πρωθυπουργός να περιφέρεται στις πρωτεύουσες όλων των μεγάλων χωρών, αλλά και εκείνων που παίζουν σημαντικό ρόλο στις σχέσεις μας -Πεκίνο, Δελχί, Μόσχα, Παρίσι, Βρυξέλλες, Λονδίνο, Ουάσινγκτον, ΄Αγκυρα, Λευκωσία- και να μην πηγαίνει στο Βερολίνο, κατάλαβαν ότι κάτι πρέπει να γίνει για να σπάσει ο πάγος στις ελληνογερμανικές σχέσεις.
Η ένταση είχε αρχίσει να παίρνει επικίνδυνες διαστάσεις και μπορεί να υποστηρίξει βάσιμα κανείς ότι γερμανική κυβέρνηση δεν ήταν άμοιρη ευθυνών, αλλά και η Αθήνα άργησε να αντιληφθεί ότι ο δρόμος της σωτηρίας από την Ευρωζώνη περνάει αναγκαστικά από τη γερμανική πρωτεύουσα. Γι αυτό οι κάποιοι φρόντισαν να δημιουργηθεί κλίμα επαναπροσέγγισης.
Κάπως έτσι έφτασε στην Αθήνα ο Πρόεδρος της Ντόϊτσε Μπανκ Γιόζεφ ΄Ακερμαν και σχεδόν ταυτόχρονα ήλθε και η πρόσκληση από την ΄Αγκελα Μέρκελ προς τον Γ. Παπανδρέου να την επισκεφθεί την ερχόμενη Παρασκευή, 5 Μαρτίου για να τα πουν, με θέμα βέβαια την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας και την Ευρωζώνη. Παράλληλα έγινε γνωστό ότι σε αρμόδια επιτροπή της γερμανικής βουλής συζητήθηκε η στήριξη της ελληνικής οικονομία με αγορά ομολόγων από τον όμιλο KfW, που είναι κρατικός, ενώ από την πλευρά του ο υπουργός Οικονομικών του Λουξεμβούργου δήλωσε ότι οι εταίροι δεν πρόκειται να αφήσουν την Ελλάδα να πτωχεύσει και θα δείξουν την αλληλεγγύη τους.
Όλα αυτά είναι συγκρατημένα ενθαρρυντικά για λόγους που είναι εύκολα αντιληπτοί και βοηθούν την αναθέρμανση των ελληνογερμανικών σχέσεων, αλλά δεν πρέπει να κάνουμε λάθος. Αν σημαίνουν κάτι, οι γερμανοί θα κουνήσουν, αν κουνήσουν γιατί υπάρχει και πλήθος αντενδείξεων, το δαχτυλάκι τους και θα βάλουν κάποια πλάτη για να μη φάμε όλο το πακέτο του φετινού δανεισμού με απαγορευτικά επιτόκια (αν βρούμε δανειστές), μόνον αν λάβουμε όλα τα πολύ σκληρά και εξαιρετικά επώδυνα μέτρα που υποδεικνύουν οι Βρυξέλλες. Αμφιταλατεύονται ακόμη, αλλά αν τελικά αποφασίσουν να μη μας στείλουν στο ΔΝΤ δεν θα το κάνουν προφανώς γιατί μας λατρεύουν κατά βάθος, αλλά γιατί θα κρίνουν ότι δεν συμφέρει στην ευρωζώνη τέτοια εξέλιξη, μόνον όμως υπό τον όρο ότι θα στριμωχτούμε μέχρι η εξυγίανση των δημοσιονομκών μας φτάσει σε ανεκτά επίπεδα. Σε επίπεδα δηλαδή που δεν θα υπονομεύει το ευρώ, αλλά κάτι τέτοιο προϋποθέτει ριζικό εκσυγχρονισμό του κρατικού μηχανισμού και διαρθρωτικές αλλαγές μεγάλης κλίμακας στην οικονομία της χώρας. Και γενικά, προϋποθέτει να γίνουμεάλλοι άνθρωποι.
Με λίγα λόγια, οι ενδείξεις είναι ότι οι γερμανοί και οι εταίροι της Ευρωζώνης ενδεχομένως θα βάλουν πλάτη, αλλά με σκληρούς και άτεγκτους όρους. Το πρώτο ερώτημα είναι ποιο είναι το όριο αντοχής της ελληνικής κοινωνίας για να μην υπάρξει αναταραχή. Το δεύτερο ερώτημα είναι πόσο ικανή θα αποδειχθεί η κυβέρνηση να εφαρμόσει τα μέτρα που θα ανακοινωθούν κατά τις 8-9 Μαρτίου, μετά το ECOFIN. Το δεδομένο είναι ότι βρισκόμαστε ακόμη στα δύο στενά, μεταξύ Βρυξελλών και ΔΝΤ.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης
(
Atom
)
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου