Με λίγα λόγια αναγόρευσαν την είσπραξη-εσωτερικό δάνειο σε ανάπτυξη.
Ασπιρίνες στην καταρρακωμένη οικονομία της πατρίδας μας. Τον πιο απλοϊκό έφηβο ή έναν οποιονδήποτε απόφοιτο δημοτικού, νοικοκύρη- οικογενειάρχη να ρωτήσεις, θα σου πει ότι έσοδα σε ένα νοικοκυριό δεν είναι να παίρνεις πίσω το λιγοστό χαρτζιλίκι των παιδιών σου ή να τους βάζεις να ξεπουλάνε τα πραγματάκια τους για να καλύψουν τις ανάγκες σου. Αυτά θα τελειώσουν και μετά ως ανεπρόκοπος –από την στιγμή που θεωρείς αυτά έσοδα- θα καταλήξουν τα παιδάκια στα φανάρια να καθαρίζουν τζάμια, όπως οι «μαυρούληδες λαθρομετανάστες». Γιατί, μετανάστες θα καταλήξουμε και λόγω του ότι ξεχάσαμε να δουλεύουμε οι Ευρωπαίοι δε θα μας δίνουν δουλειά και μας βλέπω μετανάστες σε τρίτες χώρες.
Τα πράγματα είναι δύσκολα. Γενικότερα ο υπαρκτός καπιταλισμός παράκμασε και καταρρέει. Οι απλοί κανόνες της ελεύθερης οικονομίας δεν είναι πλέον εφαρμόσιμοι. Η υπερβολική συσσώρευση πλούτου σε όλο και πιο «ολίγους», με την παγκοσμιοποίηση να επιδρά στο εμπόριο, στην ενημέρωση, στην διαφήμιση, αλλάζουν άρδην οι κανόνες της αγοράς. Και μη φροντίζοντας τα αντισταθμίσματα να είναι ανάλογα και με υπέρμετρη αλαζονεία, οι καινούργιοι αποφασίζοντες στερούμενοι απλής λογικής, τα δε Golden Boys στερούμενα κοινωνικών προσλαμβανουσών και παίζοντας με αριθμούς συναρτώμενους με ρηχά ψυχολογικά προφίλ των μαζών, επιδιώκουν πρόσκαιρα κέρδη.
Όλα αυτά απόντων των ιδεολογιών και με τους κυβερνήτες να είναι εμμέσως όμηροι ή υπάλληλοι των πολύ «ολίγων», είναι αναμενόμενο να βαθαίνει η κρίση.
Με όλους αυτούς τους απλοϊκούς συλλογισμούς θεωρώ ότι ειδικότερα στη χώρα μας, τα πράγματα θα είναι πολύ χειρότερα.
Αναρωτηθήκατε πόσους γνωστούς έχετε που δουλεύουν στην παραγωγή; Αν υπάρχει καν παραγωγή.
Eχουμε συνειδητοποιήσει ότι επαγγελματικά στεκόμαστε ο ένας δίπλα στον άλλον και βάζουμε αλυσιδωτά ο ένας το χέρι στην τσέπη του άλλου; Δημιουργώντας οι εκάστοτε εξουσίες για ψηφοθηρικούς λόγους έναν τεράστιο όγκο δημοσίων υπαλλήλων που αντί να εξυπηρετεί, βασανίζει τον κοσμάκη με την ευθυνοφοβία του, την γραφειοκρατία ή την μικροαρπαγή, δημιουργήσαμε ανθρώπους που προσπαθούν να μην πληρώνουν.
Όλοι συναλλάσσονται και όποιος έχει το πιο γρήγορο και μακρύ χέρι κερδίζει λίγο χρόνο γιατί μακρύ μέλλον δεν υπάρχει.
Κακή η διαφθορά, αλλά αυτό είναι δικαιολογία γιατί δεν είναι η διαφθορά η αιτία. Απλά κλείνει κάποιος κύκλος. Αφού ανακηρύξαμε την οικονομία σε μείζον θέμα, δυστυχώς έγινε μείζον θέμα. Γιατί στον αιώνα που πέρασε, περισσότερο απ’ όλους τους προηγούμενους μαζί, ο πλούτος έγινε ο κυρίαρχος ρυθμιστής των κοινωνικών τάξεων και μετά την αποκαθήλωση του υπαρκτού σοσιαλισμού, έμεινε ο καπιταλισμός μόνος του και ελλείψει αντιπάλου αντιμετωπίζει τον πιο ισχυρό αντίπαλό του, το alter ego του.. τον ίδιο τον εαυτό του.
Έχοντας λοιπόν εξαρτήσει αξίες, κοινωνικές τάξεις και όλες τις αρχές που διέπουν τον άνθρωπο στο δέντρο της οικονομικής άνεσης, θα πάνε όλα πακέτο κατά διαόλου.
Τώρα, αυτοί οι δικοί μας οι καινούργιοι κυβερνήτες σαφώς και είναι μία από τα ίδια. Είναι καρμπόν τα τελευταία χρόνια η κάθε αλλαγή της σκυτάλης της εξουσίας. Παρατηρήστε, μερικοί από τους παλαιοκομματικούς του ΠΑΣΟΚ στην απ’ έξω, για να δείχνει ανανεωμένο. Μερικοί από τους παλαιοκομματικούς στις επάλξεις για να μην στριγγλίζουν και μερικοί ολοκαίνουργιοι για φάγωμα. Όσοι προσαρμοστούν και ελιχθούν σωστά, θα παλιώσουν. Οι άλλοι είναι αναλώσιμοι.
Μήπως θυμάστε κάποιον υπουργό οικονομικών να υπάρχει ακόμα; Θυμηθείτε, το σεμνά και ταπεινά του Καραμανλή, μεταλλάχθηκε σε μάχη κατά της διαφθοράς από αυτούς και σε casual ντύσιμο.
Θυμηθείτε τον Τσιτουρίδη, έγινε Ρόβλιας. Ο Καραμανλής, τουλάχιστον, είχε λίγο τσαγανό και προσπάθησε για τον …βασικό μέτοχο. (Για να εξασφαλίσει την εικόνα του, βέβαια). Αλλά εκεί έπαιζε εκτός έδρας ο κακομοίρης, γιατί οι δικοί του εκδότες ήταν αστείοι, λίγοι και αδύναμοι. Και την πάτησε. Συμβολισμός, λοιπόν και αυτή η αστειότητα των γενικών γραμματέων. Δηλαδή, η κομματική τους βάση δεν έχει πενήντα εκατό έμπιστους με προσόντα; Άλλος συμβολισμός: ηλεκτρονική διακυβέρνηση. On line διαγωνισμοί. Τραγέλαφος. Λες και θα καταλάβει κανείς τι γίνεται σε έναν διαγωνισμό δημοσίου έργου. Ακόμη όμως και να καταλάβουν κάποιοι, τι θα γίνει;
Έχουν ειπωθεί έστω και ψιθυριστά οι εξοργιστικές διαφορές κόστους των δημοσίων έργων συγκριτικά με τις υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης.
Ποιος αντέδρασε; Για το Βατοπαίδι γίνονταν χρόνια δικαστήρια, ερωτήσεις στη βουλή, υπομνήματα με υπογραφές πολλών βουλευτών. Και τι έγινε; Μόνον μόλις εργολαβικά ένα κανάλι το δούλεψε με επιμονή ένα μήνα, έγινε πραγματικό θέμα. Ίσως είναι καλύτερα έτσι όμως. Γιατί όντας φτωχός, σοβαρεύεις περισσότερο. Τίποτε απ’ όλα αυτά που σκέφτομαι δεν είναι άγνωστα ή προϊόντα βαθύτερου και ιδιαίτερου στοχασμού. Τα ξέρουν όλοι αυτά. Απλά, αφού τη βγάζουν με τα κολπάκια τους και αισθανόντουσαν ψιλοσυνένοχοι και ανεχόντουσαν Να δω τώρα που θα καταθέσουν ακόμα και τις πινακίδες του πόρσε καγιέν που το χρωστάνε ακόμα οι πιο πολλοί… τώρα να τους δω. Γιατί αυτοί που υπ εξαιρούν την εμπιστοσύνη του λαού και λένε ψέματα για να πάρουν την εξουσία είναι βαθιά ένοχοι, αλλά είναι λίγοι. Οι πολλοί είναι αυτοί που τους διαθέτουν την εξουσία, ούτε καν αντί πινακίου φακής, αλλά με υπόσχεση πινακίου φακής. Και πολύ περισσότερο οι νοήμονες , γιατί ο μορφωμένος ηλίθιος είναι πιο ηλίθιος από τον αμόρφωτο ηλίθιο. Κάποια στιγμή θα καταλάβουμε μάγκες ότι «κι αν είναι ο λάκκος σου πολύ βαθύς, πρέπει με τα χέρια σου να σηκωθείς» (από τους Τελευταίους Σοφούς του Κώστα Βάρναλη).
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου