ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ» ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ
« επίκαιρα λόγια του σοφού Μακρυγιάννη»
Γράφει ο Ν.Βασιλός πρόεδρος του συλλόγου «Αγοριανιτών»
«Θεέ, συχώρεσε τους παντίδους, που θέλουν να μας πάρουν τον αγέρα που αναπνέουμεν και την τιμήν που με ντουφέκι και γιαταγάνι πήραμε. Εμείς το χρέος, το κατά δύναμιν, επράξαμεν .Και αυτοί βγήκαν σήμερον να προκόψουν την πατρίδα. Μας γέμισαν φατρία και διχόνοιαν. Και την πατρίδα δεν τη θέλουν πατρίδα κοινή. Αμορόζα εις τα κρεβάτια τους την θέλουν. Γι’ αυτό περνούν και ρεθίζουν τον κόσμον με τέχνες και καμώματα».
«Έλα στην ζωή μας πίσω, το στραβό να κάνεις ίσο», γράφει ο στιχουργός και ποιητής Νίκος Γκάτσος. Σε ποιόν απευθύνεται; Στον «μπάρμπα Γιάννη Μακρυγιάννη». Τον ατρόμητο πολέμαρχο, τον αληθινό δημοκράτη, τον πιστό χριστιανό.
Τι βλέπει σήμερα από ψηλά ο μεγάλος και σοφός Έλληνας;
Βλέπει τους κατέχοντες κυβερνητικά αξιώματα, όπως και τότε, να εμφορούνται από έναν αρρωστημένο μεγαλοϊδεατισμό περί του εαυτού τους και ζώντας σε μια πλάνη, να πιστεύουν ότι η ιστορία τους χρωστάει μια θέση στα τεφτέρια της,
Βλέπει τους εκφραστές της μετριότητας και της αποτυχίας απ’ όπου κι αν βρίσκονται ή ενεργούν , να πράττουν εν ονόματι του Ελληνικού Λαού.
Αχ ρε Μπάρμπα Γιάννη σοφέ αγωνιστή υψηλών ιδανικών, να μπορούσες να κατέβαινες από το ορθόδοξο ησυχαστήριο του παραδείσου και να βρεθείς ξανά κοντά μας…
Το πραγματικό του όνομα ήταν Ιωάννης Τριαντάφυλλου, αλλά τον ονόμασαν Μακρυγιάννη γιατί ήταν πολύ ψηλός, μακρύς. Γιάννης Μακρυγιάννης. Ο αγράμματος σοφός! Γεννήθηκε στο μικρό χωριό Αβορίτη Δωρίδος το έτος 1797. Σε ηλικία 23 χρόνων μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία. Συμμετείχε στον απελευθερωτικό αγώνα, πολεμώντας πρώτα στην Ήπειρο και την Ρούμελη και αργότερα στην Αθήνα και τον Μωριά.
Μετά την απελευθέρωση υπήρξε πρωταγωνιστής για την απόκτηση Συντάγματος από το νεοσύστατο Κράτος. Επίσης μετά τον Αγώνα, σε μεγάλη ηλικία, μόνος του, αυτοδίδακτος έμαθε λίγη γραφή και ανάγνωση. Το έτος 1853 καταδικάστηκε σε θάνατο για «συνωμοσία» κατά του βασιλέως Όθωνος, η ποινή του στην συνέχεια μετετράπη σε ισόβια και μετά από ένα χρόνο αποφυλακίστηκε. Επί βασιλέως Γεωργίου Α' εγένετο αντιστράτηγος. Πέθανε ειρηνικά, πιστός χριστιανός, το έτος 1864 στην Αθήνα, σε ηλικία 67 χρόνων.
Το έτος 1846 έγραψε τα «Απομνημονεύματα» του, πολύτιμη ιστορική πηγή, με το «απελέκητο» του, όπως ο ίδιος το χαρακτηρίζει, γράψιμό του. Ένα έργο με γλώσσα απλή, λαϊκή, ολιγογράμματου ανθρώπου, γεμάτο όμως με πίστη στον Θεό, αγάπη για την Πατρίδα και σωστές -διαχρονικές ως απεδείχθη- παρατηρήσεις για τα καλά και τα ελαττώματα της Φυλής μας.
Γράφει μία μεγάλη αλήθεια. «Χωρίς αρετή, πόνο εις την πατρίδα και πίστη εις την Θρησκεία Έθνη δεν υπάρχουν».
Σημειώνει ακόμη μία μεγάλη αλήθεια. «Το φιλότιμο δεν φτάνει για να πάει κανείς μπροστά». Γιατί; Διότι οι Έλληνες έχουμε φιλότιμο, αλλά πρέπει ακόμα να «είμαστε εις το εμείς και όχι εις το εγώ». Ναι, γιατί «τούτην την πατρίδα την έχομεν όλοι μαζί, και σοφοί και αμαθείς, και πλούσιοι και φτωχοί και πολιτικοί και στρατιωτικοί και οι πλέον μικρότεροι άνθρωποι. Το λοιπόν δουλέψαμε όλοι μαζί, να την φυλάμεν κι όλοι μαζί και να μην λέγη ούτε ο δυνατός ‘εγώ’, ούτε ο αδύνατος. Ξέρετε πότε να λέγει ο καθείς ‘εγώ’; Όταν αγωνιστεί μόνος του να φκειάση ή να χαλάση, να λέγη εγώ, όταν όμως αγωνίζονται πολλοί να φκειάσουν, τότε να λένε ‘εμείς’. Είμαστε εις το ‘εμείς’ και όχι εις το ‘εγώ’» .
Κι' αν είμαστε ολίγοι...παρηγοριώμαστε μ' έναν τρόπον, ότι η τύχη μας έχει τους Έλληνες πάντοτε ολίγους. . Ότι αρχή και τέλος, παλαιόθεν και ως τώρα, όλα τα θερία πολεμούν να μας φάνε και δεν μπορούνε· τρώνε από ’μάς και μένει και μαγιά. Και οι ολίγοι αποφασίζουν να πεθάνουν· κι’ όταν κάνουν αυτείνη την απόφασιν, λίγες φορές χάνουν και πολλές κερδαίνουν. Η θέση οπού ειμαστε σήμερα εδώ είναι τοιούτη· και θα ιδούμεν την τύχη μας οι αδύνατοι με τους δυνατούς.
Δεν εδίστασε να στηλιτεύσει άρχοντες, συμπολεμιστές και πολιτικούς, πού οδήγησαν την μικρή τότε γεωγραφικά Χώρα μας σε νέες περιπέτειες.
Ακόμη καταγράφει ελαττώματα πού δυστυχώς διέτρεξαν όλον τον χρόνο από επανασυστάσεως του Ελληνικού Κράτους, μέχρι σήμερα. «Τις πρόσοδες της Πατρίδας τις κλέβομεν, από υποστατικά δεν της αφήνομεν τίποτας, ένα βάνομεν εις το Ταμείον, δέκα κλέβομεν. Αγοράζομεν πρόσοδες, τις τρώμεν όλες» .Σανά τάγραφε χθες !!!!
Για τους ανάξιους της Εξουσίας γράφει: «Τέτοιοι μπαίνουν εις τα πράγματα, τέτοιους συντρόφους βάνουν. Οι περισσότεροι αγωνιστές και οι χήρες και ορφανά δυστυχούν. Πολυτέλεια και φαντασία γεμίσαμαν. Οι δανεισταί μας ζητούν τα χρήματα τους, λεπτό δεν τους δίνομεν και κάνουν επέμβασιν εις τα πράγματα μας. Και ποτές δεν βρίσκομεν ίσιον δρόμον. Ο Θεός να κάμη το έλεος Του».
Διαπιστώσεις για την εποχή του, πού δυστυχώς διαιωνίζονται στον τόπο μας και ισχύουν μέχρι και τις ημέρες μας, «Ο Θεός να κάμη το έλεος Του» . Το παράδειγμα και οι παρακαταθήκες του Μακρυγιάννη και άλλων σπουδαίων και αγνών Ελλήνων, ας γίνουν επί τέλους αποδεκτές από εμάς, τους σημερινούς Έλληνες, ώστε το στραβό να το κάμωμεν ίσιο.
ΝΙΚΟΣ ΒΑΣΙΛΟΣ πρόεδρος του συλλόγου «των απανταχού Αγοριανιτών»
« επίκαιρα λόγια του σοφού Μακρυγιάννη»
Γράφει ο Ν.Βασιλός πρόεδρος του συλλόγου «Αγοριανιτών»
«Θεέ, συχώρεσε τους παντίδους, που θέλουν να μας πάρουν τον αγέρα που αναπνέουμεν και την τιμήν που με ντουφέκι και γιαταγάνι πήραμε. Εμείς το χρέος, το κατά δύναμιν, επράξαμεν .Και αυτοί βγήκαν σήμερον να προκόψουν την πατρίδα. Μας γέμισαν φατρία και διχόνοιαν. Και την πατρίδα δεν τη θέλουν πατρίδα κοινή. Αμορόζα εις τα κρεβάτια τους την θέλουν. Γι’ αυτό περνούν και ρεθίζουν τον κόσμον με τέχνες και καμώματα».
«Έλα στην ζωή μας πίσω, το στραβό να κάνεις ίσο», γράφει ο στιχουργός και ποιητής Νίκος Γκάτσος. Σε ποιόν απευθύνεται; Στον «μπάρμπα Γιάννη Μακρυγιάννη». Τον ατρόμητο πολέμαρχο, τον αληθινό δημοκράτη, τον πιστό χριστιανό.
Τι βλέπει σήμερα από ψηλά ο μεγάλος και σοφός Έλληνας;
Βλέπει τους κατέχοντες κυβερνητικά αξιώματα, όπως και τότε, να εμφορούνται από έναν αρρωστημένο μεγαλοϊδεατισμό περί του εαυτού τους και ζώντας σε μια πλάνη, να πιστεύουν ότι η ιστορία τους χρωστάει μια θέση στα τεφτέρια της,
Βλέπει τους εκφραστές της μετριότητας και της αποτυχίας απ’ όπου κι αν βρίσκονται ή ενεργούν , να πράττουν εν ονόματι του Ελληνικού Λαού.
Αχ ρε Μπάρμπα Γιάννη σοφέ αγωνιστή υψηλών ιδανικών, να μπορούσες να κατέβαινες από το ορθόδοξο ησυχαστήριο του παραδείσου και να βρεθείς ξανά κοντά μας…
Το πραγματικό του όνομα ήταν Ιωάννης Τριαντάφυλλου, αλλά τον ονόμασαν Μακρυγιάννη γιατί ήταν πολύ ψηλός, μακρύς. Γιάννης Μακρυγιάννης. Ο αγράμματος σοφός! Γεννήθηκε στο μικρό χωριό Αβορίτη Δωρίδος το έτος 1797. Σε ηλικία 23 χρόνων μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία. Συμμετείχε στον απελευθερωτικό αγώνα, πολεμώντας πρώτα στην Ήπειρο και την Ρούμελη και αργότερα στην Αθήνα και τον Μωριά.
Μετά την απελευθέρωση υπήρξε πρωταγωνιστής για την απόκτηση Συντάγματος από το νεοσύστατο Κράτος. Επίσης μετά τον Αγώνα, σε μεγάλη ηλικία, μόνος του, αυτοδίδακτος έμαθε λίγη γραφή και ανάγνωση. Το έτος 1853 καταδικάστηκε σε θάνατο για «συνωμοσία» κατά του βασιλέως Όθωνος, η ποινή του στην συνέχεια μετετράπη σε ισόβια και μετά από ένα χρόνο αποφυλακίστηκε. Επί βασιλέως Γεωργίου Α' εγένετο αντιστράτηγος. Πέθανε ειρηνικά, πιστός χριστιανός, το έτος 1864 στην Αθήνα, σε ηλικία 67 χρόνων.
Το έτος 1846 έγραψε τα «Απομνημονεύματα» του, πολύτιμη ιστορική πηγή, με το «απελέκητο» του, όπως ο ίδιος το χαρακτηρίζει, γράψιμό του. Ένα έργο με γλώσσα απλή, λαϊκή, ολιγογράμματου ανθρώπου, γεμάτο όμως με πίστη στον Θεό, αγάπη για την Πατρίδα και σωστές -διαχρονικές ως απεδείχθη- παρατηρήσεις για τα καλά και τα ελαττώματα της Φυλής μας.
Γράφει μία μεγάλη αλήθεια. «Χωρίς αρετή, πόνο εις την πατρίδα και πίστη εις την Θρησκεία Έθνη δεν υπάρχουν».
Σημειώνει ακόμη μία μεγάλη αλήθεια. «Το φιλότιμο δεν φτάνει για να πάει κανείς μπροστά». Γιατί; Διότι οι Έλληνες έχουμε φιλότιμο, αλλά πρέπει ακόμα να «είμαστε εις το εμείς και όχι εις το εγώ». Ναι, γιατί «τούτην την πατρίδα την έχομεν όλοι μαζί, και σοφοί και αμαθείς, και πλούσιοι και φτωχοί και πολιτικοί και στρατιωτικοί και οι πλέον μικρότεροι άνθρωποι. Το λοιπόν δουλέψαμε όλοι μαζί, να την φυλάμεν κι όλοι μαζί και να μην λέγη ούτε ο δυνατός ‘εγώ’, ούτε ο αδύνατος. Ξέρετε πότε να λέγει ο καθείς ‘εγώ’; Όταν αγωνιστεί μόνος του να φκειάση ή να χαλάση, να λέγη εγώ, όταν όμως αγωνίζονται πολλοί να φκειάσουν, τότε να λένε ‘εμείς’. Είμαστε εις το ‘εμείς’ και όχι εις το ‘εγώ’» .
Κι' αν είμαστε ολίγοι...παρηγοριώμαστε μ' έναν τρόπον, ότι η τύχη μας έχει τους Έλληνες πάντοτε ολίγους. . Ότι αρχή και τέλος, παλαιόθεν και ως τώρα, όλα τα θερία πολεμούν να μας φάνε και δεν μπορούνε· τρώνε από ’μάς και μένει και μαγιά. Και οι ολίγοι αποφασίζουν να πεθάνουν· κι’ όταν κάνουν αυτείνη την απόφασιν, λίγες φορές χάνουν και πολλές κερδαίνουν. Η θέση οπού ειμαστε σήμερα εδώ είναι τοιούτη· και θα ιδούμεν την τύχη μας οι αδύνατοι με τους δυνατούς.
Δεν εδίστασε να στηλιτεύσει άρχοντες, συμπολεμιστές και πολιτικούς, πού οδήγησαν την μικρή τότε γεωγραφικά Χώρα μας σε νέες περιπέτειες.
Ακόμη καταγράφει ελαττώματα πού δυστυχώς διέτρεξαν όλον τον χρόνο από επανασυστάσεως του Ελληνικού Κράτους, μέχρι σήμερα. «Τις πρόσοδες της Πατρίδας τις κλέβομεν, από υποστατικά δεν της αφήνομεν τίποτας, ένα βάνομεν εις το Ταμείον, δέκα κλέβομεν. Αγοράζομεν πρόσοδες, τις τρώμεν όλες» .Σανά τάγραφε χθες !!!!
Για τους ανάξιους της Εξουσίας γράφει: «Τέτοιοι μπαίνουν εις τα πράγματα, τέτοιους συντρόφους βάνουν. Οι περισσότεροι αγωνιστές και οι χήρες και ορφανά δυστυχούν. Πολυτέλεια και φαντασία γεμίσαμαν. Οι δανεισταί μας ζητούν τα χρήματα τους, λεπτό δεν τους δίνομεν και κάνουν επέμβασιν εις τα πράγματα μας. Και ποτές δεν βρίσκομεν ίσιον δρόμον. Ο Θεός να κάμη το έλεος Του».
Διαπιστώσεις για την εποχή του, πού δυστυχώς διαιωνίζονται στον τόπο μας και ισχύουν μέχρι και τις ημέρες μας, «Ο Θεός να κάμη το έλεος Του» . Το παράδειγμα και οι παρακαταθήκες του Μακρυγιάννη και άλλων σπουδαίων και αγνών Ελλήνων, ας γίνουν επί τέλους αποδεκτές από εμάς, τους σημερινούς Έλληνες, ώστε το στραβό να το κάμωμεν ίσιο.
ΝΙΚΟΣ ΒΑΣΙΛΟΣ πρόεδρος του συλλόγου «των απανταχού Αγοριανιτών»
2 comments:
υπαρχουν και αλλοι δημοτικοι συμβουλοι της ιδιας παραταξης να προβαλετε κυριε νικο...
Ως Παντίδου δηλώνω θιγείσα από τους χαρακτηρισμούς του κ. Μακρυγιάννη!!!!
Για να πούμε, πάντως, και μια ιστορική αλήθεια,ο στρατηγός Μακρυγιάννης υπήρξε μια από τις πιο αμφιλεγόμενες προσωπικότητες του Αγώνα και έχει αμφισβητηθεί πολύ για την ειλικρίνεια των προθέσεών του...είναι από τους ελάχιστους, αν όχι ο μόνος αγωνιστής του '21 που μπήκε στον αγώνα πλούσιος (από τοκογλυφία) και βγήκε ακόμη πιο πλούσιος και με τεράστια κτηματική περιουσία κάτω από την Ακρόπολη (περιοχή Μακρυγιάννη)...Ας αφήσουμε δε τον κολλητό του Γώγο Μπακόλα (μέγα προδότη των Ελλήνων)και επίσης τοκογλύφο...
Δείτε εδώ: http://clubs.pathfinder.gr/eikosiena/341330
Δημοσίευση σχολίου